In totaal roofden onze politici meer dan tien miljard euro uit de reserves van de Bank en dan wordt het verhaal een onwaarschijnlijk epos van hebzucht en zelfoverschatting.
Immers:
Van die tien miljard moest normaal gezien minimum twee miljard naar de privé aandeelhouders gegaan zijn. Acht miljard voor de Staat, twee miljard voor de privé aandeelhouders die ieder 50% van de aandelen bezitten zou voor de speciale NV Nationale Bank van België in overeenstemming met de statuten geweest zijn. Tachtig procent voor de Staat, die nooit één cent in de Bank geïnvesteerd heeft, en twintig procent voor de privé aandeelhouders, die het volledige kapitaal volstort hebben, het zou normaal geweest zijn. De stouterds, die beweren dat de privé aandeelhouders de helft van alles wilden, zijn dus altijd van kwade trouw geweest;
Toen men begon met de plundering van de reserves van de Bank noteerde het aandeel ongeveer 1.200 euro. Had men van die tien miljard toen 600 miljoen euro gebruikt om de privé aandeelhouders uit te kopen aan 3.000 euro per aandeel dan zouden die laatsten een gat in de lucht gesprongen hebben want in die tijd had niemand in de gaten hoe de vork echt aan de steel zat. Zelfs ik schreef destijds aan mijn klanten dat het goud van de Staat was. Het was pas nadat men met de illegale transferts van "onbeschikbare reserves" begon dat ik ben beginnen graven in het verleden en toen was het vrij snel duidelijk dat het spel niet koosjer gespeeld werd. Toenmalig gouverneur Verplaetse heeft me persoonlijk verteld dat hij destijds minister van Financiën Maystadt en premier Dehaene verschillende keren aangemaand heeft om die kleine aandeelhouders uit te kopen omdat daar anders vodden uit zouden voortvloeien indien men dat niet deed.
Had men zodoende van de twee miljard, waarop de privé aandeelhouders recht hadden, zeshonderd miljoen of minder dan een derde gebruikt om hen uit te kopen, was er geen vuiltje aan de lucht geweest. Voor die zeshonderd miljoen zou men in die tijd een buit van meer dan twintig miljard euro binnengehaald hebben! In feite zou toen zes miljard een redelijke overnameprijs geweest zijn voor de aandelen van de privé aandeelhouders maar aangezien niemand op dat moment besefte wat die aandelen waard waren zou 10% van de werkelijke waarde zonder enig probleem geaccepteerd geweest zijn.
Maar die zeshonderd miljoen euro was er teveel aan, ze moesten en zouden de volle pot binnenhalen. Die stomme privé aandeelhouders zouden toch nooit een vuist kunnen maken en kunnen optornen tegen de oppermachtige Nationale Bank, de Belgische overheid, de bevriende Belgische rechters en de doofstomme pers. Destijds was die strategie waterdicht doch niemand kon toen voorspellen dat een paar jaar later internet het onmogelijk zou maken om zulke corrupte spelletjes ongemerkt te blijven spelen. De pers zwijgt als vermoord doch dankzij het internet kunnen mensen als Jaak Van Der Gucht en ikzelf de strijd toch verderzetten. Vervolgens komt het er dan enkel op aan om vol te houden en plezier te beleven aan het feit dat je weet dat je de machtigste mensen van het land slapeloze nachten bezorgt. En... uiteraard blijft geloven dat je op een bepaald moment voldoende brave burgers kunt overtuigen om uit hun luie zetel te komen.
donderdag 18 juli 2019
Zo klaar als een klontje, het goud is van de Bank!
Vraag 1 betreffende het goud van de Nationale Bank
Algemene
vergadering Nationale Bank schriftelijke vragen Erik Geenen.
Vraag 1 Betreffende het goud van de Nationale Bank:
De voorbije
jaren heb ik via mijn schriftelijke vragen op de algemene vergadering duidelijk
de geschiedenis van het goud van de Bank geschetst alsook de manipulatie van de
gebruikte terminologie om het goud van de Bank om te toveren in het goud van de
Staat.
Hierbij heb ik
reeds verschillende malen duidelijk aangetoond dat tussen 1851 tot en met 1971
er geen enkele discussie bestond. In
ieder jaarverslag werd er consequent gesproken over het “Goud- en deviezenbezit van de Nationale Bank”.
In het
jaarverslag over 1971 luidt het op pagina 53 na 120 jaar nog steeds:
“Goudvoorraad en netto deviezenpositie van de
Nationale Bank van België”.
Nergens wordt de
situatie helderder uitgelegd als in het jaarverslag over 1948.
Daar lezen we op pagina 76 het volgende:
“Beschikbare goudvoorraad fr. 27.333.965.142,07
Onbeschikbaar goudsaldo na herwaardering van de
goudvoorraad (besluitwet nr 5 dd. 1 mei 1944).
Per 31 december zijn deze twee rubrieken samengebracht
op een enkele rekening <<Goudvoorraad>>, tengevolge van de
aanwending van de passiefrekening <<Schatkist: onbeschikbare rekening
wegens herwaardering (besluitwet nr 5 van 1 mei 1944>> tot de
gedeeltelijke delging van de schuld van de Staat tegenover de Bank.”
Vanaf boekjaar
1972 (pagina 62) volgt er een subtiele verandering,
het goud en deviezenbezit
van de Nationale Bank verandert in:
“NATIONALE BANK VAN BELGIE: GOUD- EN DEVIEZENRESERVES”
De jongste
jaren, dit jaar op pagina 84 van het jaarverslag, luidt het als volgt:
“De officiële
goud- en deviezenreserves van de Belgische Staat, die in de balans zijn
opgenomen, worden aangehouden en beheerd door de Bank”.
Alhoewel verschillende
leden van de directie de jongste jaren toegaven dat het goud wel degelijk van
de Bank is werd dit nooit schriftelijk toegegeven en werd er op een sublieme
manier rond de pot gedraaid.
Vraag:
Moeten we de
versie van de jongste jaren (dit jaar op pagina 84) lezen als:
Het goud en de
deviezen zijn eigendom van de Bank en haar aandeelhouders;
De Belgische
Staat bezit 50% van de aandelen van de NBB;
Zodoende is de
Staat eigenaar van 50% van het goud en de deviezen;
De resterende
50% zijn eigendom van de privé aandeelhouders?
De illegale roof van het goud, het struikelblok!
Vraag: Waarom sleept het Nationale Bank verhaal nu al achttien jaar aan?
Antwoord: Omdat men een reeks onwaarschijnlijke blunders heeft gemaakt die een normale oplossing onmogelijk maken.
De voorbije twintig jaar heeft de Staat illegaal meer dan tien miljard euro uit de reserves van de Nationale Bank geroofd. Illegaal omdat het hier zonder enige twijfel over een onteigening zonder compensatie gaat en dat is in tegenstrijd met de Belgische Grondwet en het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens. Die +10 miljard euro werden onder meer misbruikt om de Belgische Staatsschuld kunstmatig te verlagen en het beruchte Zilverfonds te spijzen.
Velen lachen met de cijfers die ik in mijn realistische berichten weergeef doch de hoger vermelde tien miljard betekent meer dan 50.000 euro per aandeel waarvan de Staat zich in 1948 meester maakte!
Die goudroof werd vergoelijkt door de melodie "het goud is van de Staat" doch dat liedje blijkt helemaal niet te kloppen. Dat goud is namelijk altijd van de Bank geweest en tot 1971 spreken de jaarverslagen van de Nationale Bank dan ook klare taal: "De goud- en deviezenreserves van de Nationale Bank van België". Vanaf 1971 beginnen onze politici zich blijkbaar voor te bereiden om zich meester te maken van ons gele metaal want vanaf dat moment werd er niet meer vermeld van wie dat goud was. Vanaf het midden van de jaren tachtig begon men vervolgens de propaganda te verspreiden dat het goud van de Staat was.
Een aantal jaren geleden begon men dan in het jaarverslag de misleidende omschrijving "De goud- en deviezenreserves van de Belgische Staat worden beheerd door de Nationale Bank" te gebruiken. Het geniale zit hem in het feit dat dit klopt. De Staat heeft 50% van de aandelen van de NBB in handen en zodoende is de helft van het goud en de deviezen inderdaad van de Staat en die activa worden uiteraard beheerd door de NBB. Maar dit betekent uiteraard wel dat die andere helft wel degelijk eigendom is van de privé aandeelhouders van de Bank.
Het gaat hier over fenomenale bedragen die aanleiding kunnen geven tot gigantische schadeclaims en daar ligt de reden waarom gans het Belgische systeem zich weert als een duivel in een wijwatervat om die onnozele privé aandeelhouders te marginaliseren. Ik zal zo dadelijk mijn schriftelijke vraag hieromtrent nogmaals herposten zodat het verhaal voor iedereen klaar en duidelijk wordt. Het is daarom ook bijzonder betreurenswaardig dat de Belgische media dit bedrog blijven ondersteunen doch de volkswijsheid stelt terecht: "Al loopt de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel!".
Antwoord: Omdat men een reeks onwaarschijnlijke blunders heeft gemaakt die een normale oplossing onmogelijk maken.
De voorbije twintig jaar heeft de Staat illegaal meer dan tien miljard euro uit de reserves van de Nationale Bank geroofd. Illegaal omdat het hier zonder enige twijfel over een onteigening zonder compensatie gaat en dat is in tegenstrijd met de Belgische Grondwet en het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens. Die +10 miljard euro werden onder meer misbruikt om de Belgische Staatsschuld kunstmatig te verlagen en het beruchte Zilverfonds te spijzen.
Velen lachen met de cijfers die ik in mijn realistische berichten weergeef doch de hoger vermelde tien miljard betekent meer dan 50.000 euro per aandeel waarvan de Staat zich in 1948 meester maakte!
Die goudroof werd vergoelijkt door de melodie "het goud is van de Staat" doch dat liedje blijkt helemaal niet te kloppen. Dat goud is namelijk altijd van de Bank geweest en tot 1971 spreken de jaarverslagen van de Nationale Bank dan ook klare taal: "De goud- en deviezenreserves van de Nationale Bank van België". Vanaf 1971 beginnen onze politici zich blijkbaar voor te bereiden om zich meester te maken van ons gele metaal want vanaf dat moment werd er niet meer vermeld van wie dat goud was. Vanaf het midden van de jaren tachtig begon men vervolgens de propaganda te verspreiden dat het goud van de Staat was.
Een aantal jaren geleden begon men dan in het jaarverslag de misleidende omschrijving "De goud- en deviezenreserves van de Belgische Staat worden beheerd door de Nationale Bank" te gebruiken. Het geniale zit hem in het feit dat dit klopt. De Staat heeft 50% van de aandelen van de NBB in handen en zodoende is de helft van het goud en de deviezen inderdaad van de Staat en die activa worden uiteraard beheerd door de NBB. Maar dit betekent uiteraard wel dat die andere helft wel degelijk eigendom is van de privé aandeelhouders van de Bank.
Het gaat hier over fenomenale bedragen die aanleiding kunnen geven tot gigantische schadeclaims en daar ligt de reden waarom gans het Belgische systeem zich weert als een duivel in een wijwatervat om die onnozele privé aandeelhouders te marginaliseren. Ik zal zo dadelijk mijn schriftelijke vraag hieromtrent nogmaals herposten zodat het verhaal voor iedereen klaar en duidelijk wordt. Het is daarom ook bijzonder betreurenswaardig dat de Belgische media dit bedrog blijven ondersteunen doch de volkswijsheid stelt terecht: "Al loopt de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel!".
De beurs en haar spelers.
Omwille van de tendentieuze artikels over de Nationale Bank in De Tijd van de voorbije dagen krijg ik uiteraard nogal wat reacties binnen. Uit de meeste van die reacties blijkt dat de deelnemers aan het beursspel nog altijd meer oog hebben voor de koers van aandelen dan voor de waarde van de onderliggende bedrijven. Ik schrijf opzettelijk "deelnemers aan het beursspel" en niet "beleggers" omdat heel weinig mensen, die op de beurs actief zijn, thuishoren onder de categorie beleggers. Het gros van die spelers heeft geen flauw benul van waarmee ze bezig zijn en huppelt maar wat mee met de kudde. Hetzelfde geldt trouwens voor het merendeel van de zogenaamde professionelen, beleggingsadviseurs, fondsbeheerders en financiële journalisten. Terug naar de reacties naar aanleiding van de artikels in De Tijd. Vandaag ontving ik van een goede vriend volgende vraag: "Ken jij de grote beleggers die hun aandelen NBB dumpen? En wat zegt jou dat?"
Mijn antwoord:
Het feit dat iemand een aandeel verkoopt tegen minder dan tien procent van de werkelijke onderliggende waarde zegt mij dat die verkopers geen flauw benul hebben van waarmee ze bezig zijn. Of die verkopers nu grote fondsen zijn of grote namen uit de beursspelwereld toont aan dat onderstaand verhaal niet uit het oog verloren mag worden.
In 1982 brak de Dow Jones Industrials Index na vele jaren kwakkelen definitief door duizend-punten-grens en startte een nooit geziene hausse op de beurzen. Die hausse viert dit jaar zodoende haar zevenendertigste verjaardag en dit betekent dat de meeste beursspelers niet vertrouwd zijn met een echte beren- of baissemarkt en dat is een factor die iedere keer opnieuw voor hallucinante taferelen zorgt als die ommekeer zich op een gegeven moment inzet. Ik gaf op mijn Twitter-account een tijdje geleden het voorbeeld van de Amerikaanse generaal John Bruce Medaris die in 1929 door hard werken, sparen en speculeren een fortuin van 100.000 dollar had opgebouwd. Na de crash bleef daar nog exact 69 dollar van over. Met zestig jaar geduld zou de generaal zijn verlies terug goedgemaakt hebben. Als het meezit is de beurs een geliefkoosde speeltuin doch als het tij keert wordt diezelfde beurs een meedogenloze nietsontziende draak.
De langste hausseperiode op de beurs startte dus in 1982 en werd enkele keren kortstondig onderbroken door onder andere de grote crash van 1987, het uiteenspatten van de dotcombubbel en de start van de bankencrisis die ondertussen een allesomvattende monetaire crisis geworden is. Meer dan een dozijn crisissen dienden zich aan sedert 1982 doch die werden telkens opnieuw opgelost door massale injecties van liquiditeiten in het monetaire systeem en zodoende hebben we al 37 jaar geen gezonde correctie meer gehad.
Wij leven zogezegd in een kapitalistische wereld doch aangezien onze leiders de belangrijkste pijler van dat systeem begraven hebben is dat eigenlijk niet meer waar. De belangrijkste pijler van het kapitalistisch systeem is het faillissement. Als bepaalde spelers overmatige risico's genomen hebben of verkeerde investeringen gedaan hebben dan moeten die rotte appels uit de mand verwijderd worden als na een periode van groei een recessie inzet. De gezonde voorzichtige spelers, die tijdens de periode van groei zich niet lieten verleiden tot het nemen van overmatige risico's en daardoor de casinowinsten an zich voorbij zagen gaan, krijgen tijdens die recessie de kans om te profiteren van de dwaasheden van de gokkers. Die economische wetmatigheid, die het kapitalistisch systeem gezond houdt, werd de voorbije decennia overboord gegooid. De rotte appels werden niet uit de mand gegooid want zij waren te groot om failliet te gaan (too big to fail). De gokkers werden gered en de voorzichtige spelers, die normaal beloond moesten worden, werden gestraft. De failliete banken werden kunstmatig overeind gehouden terwijl de brave spaarders en hun pensioenfondsen dag na dag beroofd worden. De architecten van de crisis, de hebzuchtige misdadigers bleven ongestraft en konden vervolgens rustig hun gang blijven gaan. Heel wat van die criminelen werden zelfs beloond met onwaarschijnlijke topbenoemingen. De hoofdactoren in deze competitie valsspelen leven hun eigen regels niet na en passen ze regelmatig aan om het spel aan de gang te houden. Ofwel geloof je dat men oneindig kan blijven valsspelen en dat we zodoende nooit meer met een crisis geconfronteerd gaan worden ofwel besef je dat deze onzin niet kan blijven duren.
De problemen even op een rij zetten:
1. We zitten in een kunstmatige situatie waarbij we steeds meer kunstmatige groei nodig hebben om de oncontroleerbare schuldgroei te kunnen verantwoorden;
2. Pensioenfondsen en gewone particulieren moeten steeds grotere risico's nemen om toch maar een beetje rendement op hun vermogen te kunnen genereren;
3. Het feit dat het overgrote deel van de marktparticipanten geen flauw benul heeft van waarmee ze bezig zijn maakt gans de situatie veel labieler dan het lijkt.
Dat een aandeel als de Nationale Bank op dit moment tijdens een glorieperiode voor de beurzen 2.260 euro noteert, terwijl de onderliggende waarde meer dan 36.000 euro per aandeel bedraagt toont aan dat het hoger vermelde punt drie niet te weerleggen valt. Iedereen is wanhopig op zoek naar een beetje rendement maar een aandeel dat vijftienmaal meer waard is dan de beurskoers en een nettorendement biedt van meer dan vier procent vindt geen kopers. Bovendien zijn er maar 200.000 Nationale Bank aandelen in omloop zodat het verhaal nog een beetje belachelijker wordt dan het al is. Voor alle duidelijkheid nog even de belangrijkste activa van de Nationale Bank op een rij:
Vastgoed: +1.200 euro per aandeel;
Statutaire portefeuille: +15.000 euro per aandeel;
Participatie Bank voor Internationale Betalingen: +5.400 euro per aandeel;
Goud: +19.000 euro per aandeel.
Al deze activa zijn eigendom van alle aandeelhouders van de Nationale Bank en zodoende komt het totaal uit op 40.600 euro per aandeel.
Zo'n fenomenale onderwaardering, dat is toch een boeiend verhaal nietwaar?
Waarom zouden ze bij De Tijd daaraan geen aandacht willen besteden?
Antwoord: Omdat ze net als de banken niet mogen.
Mijn antwoord:
Het feit dat iemand een aandeel verkoopt tegen minder dan tien procent van de werkelijke onderliggende waarde zegt mij dat die verkopers geen flauw benul hebben van waarmee ze bezig zijn. Of die verkopers nu grote fondsen zijn of grote namen uit de beursspelwereld toont aan dat onderstaand verhaal niet uit het oog verloren mag worden.
In 1982 brak de Dow Jones Industrials Index na vele jaren kwakkelen definitief door duizend-punten-grens en startte een nooit geziene hausse op de beurzen. Die hausse viert dit jaar zodoende haar zevenendertigste verjaardag en dit betekent dat de meeste beursspelers niet vertrouwd zijn met een echte beren- of baissemarkt en dat is een factor die iedere keer opnieuw voor hallucinante taferelen zorgt als die ommekeer zich op een gegeven moment inzet. Ik gaf op mijn Twitter-account een tijdje geleden het voorbeeld van de Amerikaanse generaal John Bruce Medaris die in 1929 door hard werken, sparen en speculeren een fortuin van 100.000 dollar had opgebouwd. Na de crash bleef daar nog exact 69 dollar van over. Met zestig jaar geduld zou de generaal zijn verlies terug goedgemaakt hebben. Als het meezit is de beurs een geliefkoosde speeltuin doch als het tij keert wordt diezelfde beurs een meedogenloze nietsontziende draak.
De langste hausseperiode op de beurs startte dus in 1982 en werd enkele keren kortstondig onderbroken door onder andere de grote crash van 1987, het uiteenspatten van de dotcombubbel en de start van de bankencrisis die ondertussen een allesomvattende monetaire crisis geworden is. Meer dan een dozijn crisissen dienden zich aan sedert 1982 doch die werden telkens opnieuw opgelost door massale injecties van liquiditeiten in het monetaire systeem en zodoende hebben we al 37 jaar geen gezonde correctie meer gehad.
Wij leven zogezegd in een kapitalistische wereld doch aangezien onze leiders de belangrijkste pijler van dat systeem begraven hebben is dat eigenlijk niet meer waar. De belangrijkste pijler van het kapitalistisch systeem is het faillissement. Als bepaalde spelers overmatige risico's genomen hebben of verkeerde investeringen gedaan hebben dan moeten die rotte appels uit de mand verwijderd worden als na een periode van groei een recessie inzet. De gezonde voorzichtige spelers, die tijdens de periode van groei zich niet lieten verleiden tot het nemen van overmatige risico's en daardoor de casinowinsten an zich voorbij zagen gaan, krijgen tijdens die recessie de kans om te profiteren van de dwaasheden van de gokkers. Die economische wetmatigheid, die het kapitalistisch systeem gezond houdt, werd de voorbije decennia overboord gegooid. De rotte appels werden niet uit de mand gegooid want zij waren te groot om failliet te gaan (too big to fail). De gokkers werden gered en de voorzichtige spelers, die normaal beloond moesten worden, werden gestraft. De failliete banken werden kunstmatig overeind gehouden terwijl de brave spaarders en hun pensioenfondsen dag na dag beroofd worden. De architecten van de crisis, de hebzuchtige misdadigers bleven ongestraft en konden vervolgens rustig hun gang blijven gaan. Heel wat van die criminelen werden zelfs beloond met onwaarschijnlijke topbenoemingen. De hoofdactoren in deze competitie valsspelen leven hun eigen regels niet na en passen ze regelmatig aan om het spel aan de gang te houden. Ofwel geloof je dat men oneindig kan blijven valsspelen en dat we zodoende nooit meer met een crisis geconfronteerd gaan worden ofwel besef je dat deze onzin niet kan blijven duren.
De problemen even op een rij zetten:
1. We zitten in een kunstmatige situatie waarbij we steeds meer kunstmatige groei nodig hebben om de oncontroleerbare schuldgroei te kunnen verantwoorden;
2. Pensioenfondsen en gewone particulieren moeten steeds grotere risico's nemen om toch maar een beetje rendement op hun vermogen te kunnen genereren;
3. Het feit dat het overgrote deel van de marktparticipanten geen flauw benul heeft van waarmee ze bezig zijn maakt gans de situatie veel labieler dan het lijkt.
Dat een aandeel als de Nationale Bank op dit moment tijdens een glorieperiode voor de beurzen 2.260 euro noteert, terwijl de onderliggende waarde meer dan 36.000 euro per aandeel bedraagt toont aan dat het hoger vermelde punt drie niet te weerleggen valt. Iedereen is wanhopig op zoek naar een beetje rendement maar een aandeel dat vijftienmaal meer waard is dan de beurskoers en een nettorendement biedt van meer dan vier procent vindt geen kopers. Bovendien zijn er maar 200.000 Nationale Bank aandelen in omloop zodat het verhaal nog een beetje belachelijker wordt dan het al is. Voor alle duidelijkheid nog even de belangrijkste activa van de Nationale Bank op een rij:
Vastgoed: +1.200 euro per aandeel;
Statutaire portefeuille: +15.000 euro per aandeel;
Participatie Bank voor Internationale Betalingen: +5.400 euro per aandeel;
Goud: +19.000 euro per aandeel.
Al deze activa zijn eigendom van alle aandeelhouders van de Nationale Bank en zodoende komt het totaal uit op 40.600 euro per aandeel.
Zo'n fenomenale onderwaardering, dat is toch een boeiend verhaal nietwaar?
Waarom zouden ze bij De Tijd daaraan geen aandacht willen besteden?
Antwoord: Omdat ze net als de banken niet mogen.
woensdag 26 juni 2019
Op weg naar objectief meetbare geldcreatie!
De zaak is heel duidelijk:
In gans de geschiedenis zijn alle, dat wil dus zeggen alle, experimenten met fiat geld (geld dat uit het niets gecreëerd wordt zonder degelijk onderpand) faliekant afgelopen. De beresterke Zwitserse frank verloor sinds zijn introductie eveneens meer dan 95% van z'n koopkracht zodat ik dat verhaal eveneens bij de categorie "rampzalig" onderbreng.
Recent moesten de ECB en de Federal Reserve openlijk toegeven dat hun monetaire experimenten geen enkel resultaat opgeleverd hebben en dat zij zodoende genoodzaakt zijn om hun gratis geld politiek verder te zetten. In Japan doen ze dat al dertig jaar en ook daar is het resultaat na drie decennia nog altijd nul. Er wordt steeds meer geld gecreëerd om schulden te financieren die voor kunstmatige groei moeten zorgen. De instituten die inflatie moeten bestrijden proberen met alle middelen inflatie te bewerkstelligen, een gevaarlijke paradox want inflatie is een monster dat oncontroleerbaar wordt eenmaal het ontwaakt. Het grote probleem is natuurlijk dat dat nieuwe geld niet bij de mensen terechtkomt die door hun aankoopgedrag die inflatie op gang kunnen brengen. Dat geld vloeit naar partijen die dat eigenlijk niet nodig hebben en het gebruiken om vastgoed, aandelen, obligaties, kunstwerken... naar steeds hogere regionen te pushen. Vandaag stond in De Tijd een artikel dat hogere beurskoersen garandeert omdat de centrale bankiers hun geldkranen opnieuw open zullen draaien. Mensen zijn wanhopig op zoek naar rendement en gaan daarom steeds meer risico's nemen waardoor bepaalde activaklassen schijnbaar enkel hoger kunnen. Enkel dankzij de lage rente kunnen normale mensen nog vastgoed kopen omdat ze omwille van die absurd lage rente meer kunnen lenen doch het profijt van die lage rente verdampt door de hogere vastgoedprijzen die daarvan het gevolg zijn. Dat verse geld wordt gedekt door schulden die nooit terugbetaald zullen worden en zodoende evolueren we langzaam maar zeker richting monetaire reset waarbij de schulden weggetoverd zullen worden en we met een propere lei terug kunnen beginnen. Maak U geen illusies, voor gewone mensen met schulden zullen aparte regels gelden zodat goedkoop lenen om onroerend goed of aandelen te kopen tegen hoge prijzen geen goed idee is voor gewone stervelingen!
We zijn in een vicieuze cirkel beland net als de gokker die in het casino zijn inzet blijft verdubbelen als hij verliest. Vroeger waren centrale bankiers nog in belangrijke mate onafhankelijk doch na de Eerste Wereldoorlog werd die onafhankelijkheid langzaam maar zeker verpulverd door politieke inmenging en zodoende verdween de laatste beschermingswal om de politici in toom te houden. Politici willen nu eenmaal herkozen worden en zijn dus niet bereid om de nodige pijnlijke maatregelen te nemen om de situatie gezond te houden of te saneren. De huidige crisis is een rechtstreeks gevolg van het feit dat Richard Nixon op 15 augustus 1971 de dollar-goudstandaard opblies waardoor men vanaf dat moment ongelimiteerd geld kon creëren met schulden als onderpand. Mensen als voormalig FED voorzitter Paul Volcker probeerden de zaak nog wel gezond te houden doch nadat men in 1987 de grootste beurscrash aller tijden oploste door massaal verse liquiditeiten in het systeem te pompen was het hek van de dam en werd dit desastreuse recept bij iedere crisis opnieuw ingezet. De gokkers verloren keer op keer doch bleven telkens weer hun inzet verhogen. Die inzet is momenteel opgelopen tot een niveau dat voor gewone stervelingen niet meer te vatten is.
Op een bepaald moment gaat deze waanzin uiteraard op zijn limieten stoten en dat zal gebeuren op het ogenblik dat de mensen eindelijk de realiteit aanvaarden. De zaak is zo duidelijk en makkelijk te begrijpen doch omwille van psychologische redenen weigeren zelfs de meest verstandige soortgenoten de waarheid onder ogen te zien. De gevolgen van het monetaire wanbeleid zijn namelijk zodanig allesomvattend dat alles op z'n kop gezet zal worden en daar moeten conservatieve wezens nu eenmaal niet van weten, die hebben liever dat alles hetzelfde blijft. En aangezien we in de Westerse wereld, als we eerlijk zijn, in feite in een aards paradijs leven is de conservatieve reflex goed te begrijpen. Nog nooit in de geschiedenis hebben mensen zo lang en zo rijk geleefd als wij, nog nooit hebben mensen het zo goed gehad als wij! Maar aangezien deze bijwijlen decadente levensstandaard een gevolg is van kunstmatige groei die gefinancierd wordt door steeds meer schulden zouden er bij iedereen alarmbellen moeten rinkelen. Wees eerlijk met jezelf, bekijk de situatie zoals ze is en trek er je conclusies uit. Geloof je dat een kunstmatige situatie, die het gevolg is van een schuldenorgie, oneindig kan blijven duren? Doe dan rustig je gewone dingetje. Voel je aan je kleine teen dat er iets niet klopt? Neem dan de nodige voorzorgen.
De situatie is helder en klaar:
We moeten terug naar een systeem waarbij het creëren van geld opnieuw gelinkt wordt aan objectief meetbare criteria die voor de nodige zekerheid kunnen zorgen. Eens puntje bij paaltje komt zullen mensen zodanig verdwaasd achterblijven en zal het vertrouwen, waarop gans het huidige systeem gebouwd is, volledig weggeveegd worden. Jan met de pet zal op dat moment geen nieuwe avonturen, met zaken die hij niet begrijpt, willen accepteren.
Op dat ogenblik blijven er weinig opties open en in mijn ogen kan enkel fysiek goud, al zesduizend jaar een symbool van rijkdom en macht, voor dat vertrouwen zorgen. Eerlijk als goud, dat gezegde is er niet zomaar gekomen! Goud schept vertrouwen, gouden juwelen geef je aan mensen die je graag ziet en worden gekoesterd, gouden raad is goud waard...
Iedere dag krijg ik vragen over zilver en dan wordt er steeds verwezen naar de historische goud-zilver-ratio. Zilver heeft lang een monetaire rol gespeeld doch vanaf het moment dat er voldoende goud voorhanden was om die rol over te nemen werd zilver monetair gezien buitenspel gezet. Men heeft het korte tijd geprobeerd met de dubbele standaard of het bimetallisme doch dat liep uit op totale chaos en werd al vlug begraven. Zonder de huidige technologie zou zilver nog een kans maken doch waar aan het eind van de negentiende eeuw nog meer dan negentig procent van alle transacties cash werden afgehandeld is dat met de technologische mogelijkheden van vandaag niet meer het geval. Zelfs in een land als Kenia verloopt vandaag meer dan 90% van het betalingsverkeer telefonisch of giraal. Uiteraard zal zilver, net als andere grondstoffen en vaste activa zijn waarde behouden doch het zal niet in dezelfde mate profiteren als het goud moet geherwaardeerd worden om terug als monetair anker te kunnen fungeren. Ik heb de voorbije twintig jaar veel zilver gekocht doch voornamelijk in de vorm van gebruiksvoorwerpen als schotels, suikerstrooiers, bestekken, serviezen... In dat wereldje kon je de voorbije decennia mooie kunststukken kopen voor de smeltprijs van het zilver. Hetzelfde geldt trouwens voor speciale herdenkingsmunten die bij uitgifte voor een veelvoud van de zilverprijs verkocht werden en die nu voor amper de waarde van het zilver verhandeld worden. In feite luidt mijn advies voor zilver hetzelfde als voor kunst: Koop het omdat je het mooi vindt, niet om er geld mee te verdienen. Zoveel te beter als je er achteraf toch veel geld mee verdient doch dat mag niet de drijfveer zijn. Als je jezelf wilt voorbereiden op een monetaire reset blijft goud voor mij de enige optie.
In gans de geschiedenis zijn alle, dat wil dus zeggen alle, experimenten met fiat geld (geld dat uit het niets gecreëerd wordt zonder degelijk onderpand) faliekant afgelopen. De beresterke Zwitserse frank verloor sinds zijn introductie eveneens meer dan 95% van z'n koopkracht zodat ik dat verhaal eveneens bij de categorie "rampzalig" onderbreng.
Recent moesten de ECB en de Federal Reserve openlijk toegeven dat hun monetaire experimenten geen enkel resultaat opgeleverd hebben en dat zij zodoende genoodzaakt zijn om hun gratis geld politiek verder te zetten. In Japan doen ze dat al dertig jaar en ook daar is het resultaat na drie decennia nog altijd nul. Er wordt steeds meer geld gecreëerd om schulden te financieren die voor kunstmatige groei moeten zorgen. De instituten die inflatie moeten bestrijden proberen met alle middelen inflatie te bewerkstelligen, een gevaarlijke paradox want inflatie is een monster dat oncontroleerbaar wordt eenmaal het ontwaakt. Het grote probleem is natuurlijk dat dat nieuwe geld niet bij de mensen terechtkomt die door hun aankoopgedrag die inflatie op gang kunnen brengen. Dat geld vloeit naar partijen die dat eigenlijk niet nodig hebben en het gebruiken om vastgoed, aandelen, obligaties, kunstwerken... naar steeds hogere regionen te pushen. Vandaag stond in De Tijd een artikel dat hogere beurskoersen garandeert omdat de centrale bankiers hun geldkranen opnieuw open zullen draaien. Mensen zijn wanhopig op zoek naar rendement en gaan daarom steeds meer risico's nemen waardoor bepaalde activaklassen schijnbaar enkel hoger kunnen. Enkel dankzij de lage rente kunnen normale mensen nog vastgoed kopen omdat ze omwille van die absurd lage rente meer kunnen lenen doch het profijt van die lage rente verdampt door de hogere vastgoedprijzen die daarvan het gevolg zijn. Dat verse geld wordt gedekt door schulden die nooit terugbetaald zullen worden en zodoende evolueren we langzaam maar zeker richting monetaire reset waarbij de schulden weggetoverd zullen worden en we met een propere lei terug kunnen beginnen. Maak U geen illusies, voor gewone mensen met schulden zullen aparte regels gelden zodat goedkoop lenen om onroerend goed of aandelen te kopen tegen hoge prijzen geen goed idee is voor gewone stervelingen!
We zijn in een vicieuze cirkel beland net als de gokker die in het casino zijn inzet blijft verdubbelen als hij verliest. Vroeger waren centrale bankiers nog in belangrijke mate onafhankelijk doch na de Eerste Wereldoorlog werd die onafhankelijkheid langzaam maar zeker verpulverd door politieke inmenging en zodoende verdween de laatste beschermingswal om de politici in toom te houden. Politici willen nu eenmaal herkozen worden en zijn dus niet bereid om de nodige pijnlijke maatregelen te nemen om de situatie gezond te houden of te saneren. De huidige crisis is een rechtstreeks gevolg van het feit dat Richard Nixon op 15 augustus 1971 de dollar-goudstandaard opblies waardoor men vanaf dat moment ongelimiteerd geld kon creëren met schulden als onderpand. Mensen als voormalig FED voorzitter Paul Volcker probeerden de zaak nog wel gezond te houden doch nadat men in 1987 de grootste beurscrash aller tijden oploste door massaal verse liquiditeiten in het systeem te pompen was het hek van de dam en werd dit desastreuse recept bij iedere crisis opnieuw ingezet. De gokkers verloren keer op keer doch bleven telkens weer hun inzet verhogen. Die inzet is momenteel opgelopen tot een niveau dat voor gewone stervelingen niet meer te vatten is.
Op een bepaald moment gaat deze waanzin uiteraard op zijn limieten stoten en dat zal gebeuren op het ogenblik dat de mensen eindelijk de realiteit aanvaarden. De zaak is zo duidelijk en makkelijk te begrijpen doch omwille van psychologische redenen weigeren zelfs de meest verstandige soortgenoten de waarheid onder ogen te zien. De gevolgen van het monetaire wanbeleid zijn namelijk zodanig allesomvattend dat alles op z'n kop gezet zal worden en daar moeten conservatieve wezens nu eenmaal niet van weten, die hebben liever dat alles hetzelfde blijft. En aangezien we in de Westerse wereld, als we eerlijk zijn, in feite in een aards paradijs leven is de conservatieve reflex goed te begrijpen. Nog nooit in de geschiedenis hebben mensen zo lang en zo rijk geleefd als wij, nog nooit hebben mensen het zo goed gehad als wij! Maar aangezien deze bijwijlen decadente levensstandaard een gevolg is van kunstmatige groei die gefinancierd wordt door steeds meer schulden zouden er bij iedereen alarmbellen moeten rinkelen. Wees eerlijk met jezelf, bekijk de situatie zoals ze is en trek er je conclusies uit. Geloof je dat een kunstmatige situatie, die het gevolg is van een schuldenorgie, oneindig kan blijven duren? Doe dan rustig je gewone dingetje. Voel je aan je kleine teen dat er iets niet klopt? Neem dan de nodige voorzorgen.
De situatie is helder en klaar:
We moeten terug naar een systeem waarbij het creëren van geld opnieuw gelinkt wordt aan objectief meetbare criteria die voor de nodige zekerheid kunnen zorgen. Eens puntje bij paaltje komt zullen mensen zodanig verdwaasd achterblijven en zal het vertrouwen, waarop gans het huidige systeem gebouwd is, volledig weggeveegd worden. Jan met de pet zal op dat moment geen nieuwe avonturen, met zaken die hij niet begrijpt, willen accepteren.
Op dat ogenblik blijven er weinig opties open en in mijn ogen kan enkel fysiek goud, al zesduizend jaar een symbool van rijkdom en macht, voor dat vertrouwen zorgen. Eerlijk als goud, dat gezegde is er niet zomaar gekomen! Goud schept vertrouwen, gouden juwelen geef je aan mensen die je graag ziet en worden gekoesterd, gouden raad is goud waard...
Iedere dag krijg ik vragen over zilver en dan wordt er steeds verwezen naar de historische goud-zilver-ratio. Zilver heeft lang een monetaire rol gespeeld doch vanaf het moment dat er voldoende goud voorhanden was om die rol over te nemen werd zilver monetair gezien buitenspel gezet. Men heeft het korte tijd geprobeerd met de dubbele standaard of het bimetallisme doch dat liep uit op totale chaos en werd al vlug begraven. Zonder de huidige technologie zou zilver nog een kans maken doch waar aan het eind van de negentiende eeuw nog meer dan negentig procent van alle transacties cash werden afgehandeld is dat met de technologische mogelijkheden van vandaag niet meer het geval. Zelfs in een land als Kenia verloopt vandaag meer dan 90% van het betalingsverkeer telefonisch of giraal. Uiteraard zal zilver, net als andere grondstoffen en vaste activa zijn waarde behouden doch het zal niet in dezelfde mate profiteren als het goud moet geherwaardeerd worden om terug als monetair anker te kunnen fungeren. Ik heb de voorbije twintig jaar veel zilver gekocht doch voornamelijk in de vorm van gebruiksvoorwerpen als schotels, suikerstrooiers, bestekken, serviezen... In dat wereldje kon je de voorbije decennia mooie kunststukken kopen voor de smeltprijs van het zilver. Hetzelfde geldt trouwens voor speciale herdenkingsmunten die bij uitgifte voor een veelvoud van de zilverprijs verkocht werden en die nu voor amper de waarde van het zilver verhandeld worden. In feite luidt mijn advies voor zilver hetzelfde als voor kunst: Koop het omdat je het mooi vindt, niet om er geld mee te verdienen. Zoveel te beter als je er achteraf toch veel geld mee verdient doch dat mag niet de drijfveer zijn. Als je jezelf wilt voorbereiden op een monetaire reset blijft goud voor mij de enige optie.
woensdag 19 juni 2019
Brood: van 0,13 naar 350 miljard mark!
Het feit dat Joegoslavië op 1 januari 1994 een nieuwe dinar invoerde die gelijk was aan 100.000.000.000.000.000.000 pre-1990 dinar zegt niet zoveel omdat dergelijke absurde bedragen het menselijk verstand te boven gaan. Aan de hand van de evolutie van de prijs van een brood in Duitsland tussen 1914 en 1924 kunnen we het fenomeen hyperinflatie op een meer begrijpelijke manier voorstellen.
Ziehier de prijsevolutie van een kilogram brood in Duitsland tussen 1914 en 1924:
In 1914 betaalde een Duitser 0,13 mark voor een brood;
In 1918 kostte datzelfde brood 0,22 mark (+69%);
In 1920 steeg de broodprijs tot 1,20 mark (+445%);
In juni 1922 was de broodprijs gestegen tot 3,50 mark (+192%);
In januari 1923 bedroeg de broodprijs 700 mark (+20.000%);
In mei 1923 was de kostprijs van een brood gestegen tot 1.200 mark (+71%);
Op 25 juli 1923 was de broodprijs gestegen tot 100.000 mark (+8.233%);
Op 2 september 1923 moest je twee miljoen mark neertellen voor een brood (+1.900%):
Op 20 oktober 1923 kostte een brood 670 miljoen mark (+33.498%):
Op 1 november 1923 betaalde een Duitse burger 3 miljard mark voor een brood (+347%);
Op 15 november 1923 steeg de broodprijs tot 80 miljard mark (+2.566%).
Op die vijftiende november 1923 kostte een pint bier 50 miljard mark.
Op diezelfde vijftiende november 1923 introduceerde de Duitse regering een nieuwe munt genaamd de Rentemark. De Rentemark werd gewaarborgd door al het land en de industrie die in handen van de Duitse overheid was.
Eén nieuwe Rentemark was gelijk aan 1.000 miljard oude marken.
Nu het geld terug gedekt was door bestaande activa in plaats van beloftes van politici stabiliseerde de nieuwe munt doch quasi alle Duitse burgers bleven geruïneerd achter. We zijn niet op de hoogte van klachten van mensen die hun vertrouwen aan gouden marken geschonken hadden.
Begin 1924 kostte een brood opnieuw 0,35 Rentemark.
In oude marken was dat 350 miljard mark of 337% meer in vergelijking met 15 november 1923.
Ziehier de prijsevolutie van een kilogram brood in Duitsland tussen 1914 en 1924:
In 1914 betaalde een Duitser 0,13 mark voor een brood;
In 1918 kostte datzelfde brood 0,22 mark (+69%);
In 1920 steeg de broodprijs tot 1,20 mark (+445%);
In juni 1922 was de broodprijs gestegen tot 3,50 mark (+192%);
In januari 1923 bedroeg de broodprijs 700 mark (+20.000%);
In mei 1923 was de kostprijs van een brood gestegen tot 1.200 mark (+71%);
Op 25 juli 1923 was de broodprijs gestegen tot 100.000 mark (+8.233%);
Op 2 september 1923 moest je twee miljoen mark neertellen voor een brood (+1.900%):
Op 20 oktober 1923 kostte een brood 670 miljoen mark (+33.498%):
Op 1 november 1923 betaalde een Duitse burger 3 miljard mark voor een brood (+347%);
Op 15 november 1923 steeg de broodprijs tot 80 miljard mark (+2.566%).
Op die vijftiende november 1923 kostte een pint bier 50 miljard mark.
Op diezelfde vijftiende november 1923 introduceerde de Duitse regering een nieuwe munt genaamd de Rentemark. De Rentemark werd gewaarborgd door al het land en de industrie die in handen van de Duitse overheid was.
Eén nieuwe Rentemark was gelijk aan 1.000 miljard oude marken.
Nu het geld terug gedekt was door bestaande activa in plaats van beloftes van politici stabiliseerde de nieuwe munt doch quasi alle Duitse burgers bleven geruïneerd achter. We zijn niet op de hoogte van klachten van mensen die hun vertrouwen aan gouden marken geschonken hadden.
Begin 1924 kostte een brood opnieuw 0,35 Rentemark.
In oude marken was dat 350 miljard mark of 337% meer in vergelijking met 15 november 1923.
Hyperinflatie, de versnelling op het eind!
De Duitse angst voor inflatie spruit voort uit de ervaringen na de Eerste Wereldoorlog toen de waarde van de Duitse mark volledig werd weggeveegd. In een poging om te voldoen aan de astronomische herstelbetalingen die het land moest ophoesten, werd in Duitsland toen op grote schaal papiergeld aangemaakt, dat vervolgens werd verkocht tegen vreemde valuta.
Gevolg: de al uit de oorlog daterende inflatie rees de pan uit en veel Duitsers zagen hun spaargeld in rook opgaan.
Hyperinflatie aan het werk:
in de zomer van 1914 kostte een Amerikaanse dollar 4,2 mark;
Januari 1920 kostte één USD 645,8 mark;
Januari 1923 één dollar = 17.972 mark
November 1923: op het hoogtepunt van de inflatiegolf kreeg je voor een Amerikaanse dollar maar liefst 4.200.000.000.000 mark of 4.200 miljard mark!
Nog een cijfer: voor een brood dienden de Duitsers op een bepaald moment 140 miljard mark neer te tellen en de brandwaarde van een bundel bankbiljetten was hoger dan de kolen die je er voor kon kopen.
Je ziet hier mooi de versnelling in de laatste fase van het fenomeen hyperinflatie:
In de drie jaar tussen januari 1920 en 1923 steeg de waarde van de dollar van 646 naar 17.972 mark (maal 28 op drie jaar):
Elf maanden later kostte een dollar 4.200 miljard mark (maal 234 op elf maanden).
Tot slot een nuchtere vaststelling: Tot en met 2012 stond Duitland hard op de rem om de monetaire kamikazepolitiek van de ECB binnen de perken te houden. Recent lijkt de Duitse lust om de dwaze acties van de ECB in te perken compleet stilgevallen. Zou de dramatische toestand bij de Deutsche Bank daar voor iets tussen zitten?
Er zijn ontelbare voorbeelden van hyperinflatie doch de Duitse spreekt het meest tot de verbeelding omdat men hierin de aanzet tot de Tweede Wereldoorlog ziet. De grootste hyperinflatie uit de geschiedenis speelde zich af in 1946 in Hongarije waar op 1 augustus 1946 de ronde som van 400 octiljoen pengö omgezet werd in één nieuwe forint. 400.000.000.000.000.000.000.000.000.000 pengö lijkt een faire deal voor een nieuwe forint. Als je dan vierhonderd miljard op je rekening hebt staan....
Gevolg: de al uit de oorlog daterende inflatie rees de pan uit en veel Duitsers zagen hun spaargeld in rook opgaan.
Hyperinflatie aan het werk:
in de zomer van 1914 kostte een Amerikaanse dollar 4,2 mark;
Januari 1920 kostte één USD 645,8 mark;
Januari 1923 één dollar = 17.972 mark
November 1923: op het hoogtepunt van de inflatiegolf kreeg je voor een Amerikaanse dollar maar liefst 4.200.000.000.000 mark of 4.200 miljard mark!
Nog een cijfer: voor een brood dienden de Duitsers op een bepaald moment 140 miljard mark neer te tellen en de brandwaarde van een bundel bankbiljetten was hoger dan de kolen die je er voor kon kopen.
Je ziet hier mooi de versnelling in de laatste fase van het fenomeen hyperinflatie:
In de drie jaar tussen januari 1920 en 1923 steeg de waarde van de dollar van 646 naar 17.972 mark (maal 28 op drie jaar):
Elf maanden later kostte een dollar 4.200 miljard mark (maal 234 op elf maanden).
Tot slot een nuchtere vaststelling: Tot en met 2012 stond Duitland hard op de rem om de monetaire kamikazepolitiek van de ECB binnen de perken te houden. Recent lijkt de Duitse lust om de dwaze acties van de ECB in te perken compleet stilgevallen. Zou de dramatische toestand bij de Deutsche Bank daar voor iets tussen zitten?
Er zijn ontelbare voorbeelden van hyperinflatie doch de Duitse spreekt het meest tot de verbeelding omdat men hierin de aanzet tot de Tweede Wereldoorlog ziet. De grootste hyperinflatie uit de geschiedenis speelde zich af in 1946 in Hongarije waar op 1 augustus 1946 de ronde som van 400 octiljoen pengö omgezet werd in één nieuwe forint. 400.000.000.000.000.000.000.000.000.000 pengö lijkt een faire deal voor een nieuwe forint. Als je dan vierhonderd miljard op je rekening hebt staan....
Goud, het echte geld!
De jongste weken word ik overstelpt met vragen over goud. Na decennialange anti-goudpropaganda is het feit, dat mensen niet meer goed weten hoe met goud om te gaan, wellicht een normaal gegeven. De meest gestelde vragen zijn: Waarom stijgt de goudprijs niet sterker? Hoe koop ik het best goud? Hoe komt het dat die goudprijs niet stijgt als die centrale banken zoveel geld in het systeem blijven pompen? De beurzen stijgen, obligatieprijzen zitten in de stratosfeer, vastgoed blijft stijgen en dat goud blijft maar ter plaatse trappelen?
Goud is de koortsthermometer van het financieel systeem en al gedurende zesduizend jaar een symbool van rijkdom en macht. Daarom stellen de makers van het waardeloos geld, dat gedekt wordt door schulden die nooit terugbetaald kunnen worden, alles in het werk om de massa weg te houden van deze voor hen levensgevaarlijke materie. Immers, bij een forse uitbraak van de goudprijs zullen heel veel twijfelaars mee op de trein springen en een kettingreactie veroorzaken met een totaal verlies van vertrouwen in het huidige monetaire systeem tot gevolg. Dat is trouwens ook de reden waarom periodes van hyperinflatie altijd traag op gang komen doch op een gegeven moment op korte termijn tot hallucinante waardeverliezen leiden. Het spelletje van de Westerse en Japanse centrale bankiers kan enkel standhouden zolang meer dan 95% van de mensen het spel blijft meespelen. De grens ligt wellicht op twee procent doch ik houd eraan om altijd een stevige veiligheidsmarge te nemen. We gaan dus uit van de overdreven veronderstelling dat het bedrog enkel stand kan houden als meer dan 95% dat bedrog als een normale zaak beschouwen en geloven dat het in hun eigen belang is dat ze dat bedrieglijke spel blijven meespelen.
Er bestaat maar één manier om goud te kopen en dat is fysiek al de rest is Spielerei.
Toch is slecht één procent van de wereldgoudhandel fysiek;
99% is virtueel via futures, opties, termijncontracten, goudrekeningen enzovoort.
De goudmarkt wordt beheerst door de zogenaamde bullion banks die de goudhandel al decennialang controleren en manipuleren. Deze bullion banks houden de goudprijs kunstmatig laag door vele malen meer virtueel goud te verkopen dan ze fysiek goud als reserve aanhouden. Momenteel wordt geschat dat deze bullion banks iedere kilogram goud, die ze effectief in hun koffers hebben zitten, meer dan zeshonderd keer verkocht hebben. Er lopen dus zeshonderd gelukkigen rond die geloven dat ze recht hebben op die ene kilogram en dat ze die gaan krijgen als ze erom vragen. Dat zoiets problematisch wordt op het moment van de waarheid hoeft verder geen betoog.
Dan komen we bij de kern van de zaak:
Die bullion banks zijn commerciële ondernemingen die geld willen verdienen en iedereen weet dat je grote risico's loopt als je veel meer goederen (goud) gaat verkopen dan je bezit. Een hefboom van zeshonderd is per definitie dodelijk en dus rijst de vraag waarom die goudhandelaars zulke oncontroleerbare risico's nemen? Waarom doet een commerciële privé onderneming zaken die neerkomen op financiële zelfmoord?
Het enigma is echter veel kleiner dan op het eerste zicht lijkt. De grote poppenspelers, die gans het marionettentheater beheren, hebben er via hun politieke vrienden voor gezorgd dat er wetten werden gemaakt die bepalen dat de bullion banks hun contracten mogen afwikkelen in waardeloze cash als er op een bepaald moment meer goud wordt opgevraagd dan er in hun reserves zit. Zo eenvoudig is dat. Zij kunnen zodoende zoveel virtueel goud verkopen als ze willen omdat ze bij afwikkelingsproblemen af mogen rekenen met waardeloze vodjes papier.
Gelet op de enorme hoeveelheden liquiditeiten die de centrale bankiers de jongste decennia in het systeem pompten zou de goudprijs vandaag veel hoger dan 5.000 dollar per ounce troy (31,10 gram) moeten staan doch hij blijft nu al zes jaar hangen tussen 1.100 en 1.400 dollar per ounce. Hiervan wordt gretig gebruikgemaakt door onder andere Rusland en China die sedert het uitbreken van de financiële crisis hun conclusies getrokken hebben en die niet gebonden zijn aan de geheime deals van het Westen en Japan. Hier ligt ook de reden waarom de ECB, de Federal Reserve, The Bank of England en de Bank of Japan geen kilogram goud bijkopen. Zij creëren onwaarschijnlijke hoeveelheden vers fiat geld waarmee ze allerhande rommel opkopen doch waardevol goud staat niet op hun kooplijst omdat dit al hun pogingen om de goudprijs laag te houden teniet zou doen.
In de kern is het dus allemaal veel eenvoudiger dan het lijkt. We bevinden ons vandaag op een belangrijk kantelpunt in de geschiedenis. Toen Richard Nixon op 15 augustus 1971 het Bretton-Woods akkoord of de goud-dollarstandaard opblies, opende hij de deur voor politici om zoveel geld te creëren als ze nodig hadden om hun korte termijnproblemen op te lossen. Dat zoiets tot een orgie van schulden zou leiden voorspelde mijn leraar economie in 1974 en zijn verhalen wekten mijn interesse voor de beurs en het goud. Toen de VS in 1987 de grootste beurscrash uit de geschiedenis oplosten door massa's vers geld in het systeem te pompen eindigde het voorspel en begon de hoofdakte die op haar beurt eindigde bij het uitbreken van de crisis in 2008 waarna we aan de epiloog begonnen.
Na het uitbreken van de crisis in het najaar van 2008 werden wereldwijd wijze mensen opgetrommeld om uit te dokteren wat er verkeerd gelopen was. Geloof het of geloof het niet doch alle verantwoordelijken voor de crisis (bankiers, regelgevers, wetgevers, overheden allerhande) hadden geen flauw benul wat er gebeurde toen de storm in 2008 losbarstte. En toen kwamen de conclusies van die wijze mannen en die waren verbazend gelijklopend! De crisis was het gevolg van:
1. Te veel schulden;
2. Een rente die te laag was om het risico van die schulden te dekken;
3. Financiële instellingen die te groot geworden waren om failliet te laten gaan.
Tien jaar later:
1. Nog veel meer schulden, iedere dag meer!
2. Rente op nul en in vele gevallen zelfs onder nul!
3. Nog grotere financiële spelers die te groot geworden zijn om gered te worden!
Als je tot drie kunt tellen weet je hoe deze epiloog gaat eindigen.
Kamiel Spiessens zong het al een aantal jaren geleden:
"Het isj niet moeilijijijk, het isj gemakkelijijijk!"
Goud is de koortsthermometer van het financieel systeem en al gedurende zesduizend jaar een symbool van rijkdom en macht. Daarom stellen de makers van het waardeloos geld, dat gedekt wordt door schulden die nooit terugbetaald kunnen worden, alles in het werk om de massa weg te houden van deze voor hen levensgevaarlijke materie. Immers, bij een forse uitbraak van de goudprijs zullen heel veel twijfelaars mee op de trein springen en een kettingreactie veroorzaken met een totaal verlies van vertrouwen in het huidige monetaire systeem tot gevolg. Dat is trouwens ook de reden waarom periodes van hyperinflatie altijd traag op gang komen doch op een gegeven moment op korte termijn tot hallucinante waardeverliezen leiden. Het spelletje van de Westerse en Japanse centrale bankiers kan enkel standhouden zolang meer dan 95% van de mensen het spel blijft meespelen. De grens ligt wellicht op twee procent doch ik houd eraan om altijd een stevige veiligheidsmarge te nemen. We gaan dus uit van de overdreven veronderstelling dat het bedrog enkel stand kan houden als meer dan 95% dat bedrog als een normale zaak beschouwen en geloven dat het in hun eigen belang is dat ze dat bedrieglijke spel blijven meespelen.
Er bestaat maar één manier om goud te kopen en dat is fysiek al de rest is Spielerei.
Toch is slecht één procent van de wereldgoudhandel fysiek;
99% is virtueel via futures, opties, termijncontracten, goudrekeningen enzovoort.
De goudmarkt wordt beheerst door de zogenaamde bullion banks die de goudhandel al decennialang controleren en manipuleren. Deze bullion banks houden de goudprijs kunstmatig laag door vele malen meer virtueel goud te verkopen dan ze fysiek goud als reserve aanhouden. Momenteel wordt geschat dat deze bullion banks iedere kilogram goud, die ze effectief in hun koffers hebben zitten, meer dan zeshonderd keer verkocht hebben. Er lopen dus zeshonderd gelukkigen rond die geloven dat ze recht hebben op die ene kilogram en dat ze die gaan krijgen als ze erom vragen. Dat zoiets problematisch wordt op het moment van de waarheid hoeft verder geen betoog.
Dan komen we bij de kern van de zaak:
Die bullion banks zijn commerciële ondernemingen die geld willen verdienen en iedereen weet dat je grote risico's loopt als je veel meer goederen (goud) gaat verkopen dan je bezit. Een hefboom van zeshonderd is per definitie dodelijk en dus rijst de vraag waarom die goudhandelaars zulke oncontroleerbare risico's nemen? Waarom doet een commerciële privé onderneming zaken die neerkomen op financiële zelfmoord?
Het enigma is echter veel kleiner dan op het eerste zicht lijkt. De grote poppenspelers, die gans het marionettentheater beheren, hebben er via hun politieke vrienden voor gezorgd dat er wetten werden gemaakt die bepalen dat de bullion banks hun contracten mogen afwikkelen in waardeloze cash als er op een bepaald moment meer goud wordt opgevraagd dan er in hun reserves zit. Zo eenvoudig is dat. Zij kunnen zodoende zoveel virtueel goud verkopen als ze willen omdat ze bij afwikkelingsproblemen af mogen rekenen met waardeloze vodjes papier.
Gelet op de enorme hoeveelheden liquiditeiten die de centrale bankiers de jongste decennia in het systeem pompten zou de goudprijs vandaag veel hoger dan 5.000 dollar per ounce troy (31,10 gram) moeten staan doch hij blijft nu al zes jaar hangen tussen 1.100 en 1.400 dollar per ounce. Hiervan wordt gretig gebruikgemaakt door onder andere Rusland en China die sedert het uitbreken van de financiële crisis hun conclusies getrokken hebben en die niet gebonden zijn aan de geheime deals van het Westen en Japan. Hier ligt ook de reden waarom de ECB, de Federal Reserve, The Bank of England en de Bank of Japan geen kilogram goud bijkopen. Zij creëren onwaarschijnlijke hoeveelheden vers fiat geld waarmee ze allerhande rommel opkopen doch waardevol goud staat niet op hun kooplijst omdat dit al hun pogingen om de goudprijs laag te houden teniet zou doen.
In de kern is het dus allemaal veel eenvoudiger dan het lijkt. We bevinden ons vandaag op een belangrijk kantelpunt in de geschiedenis. Toen Richard Nixon op 15 augustus 1971 het Bretton-Woods akkoord of de goud-dollarstandaard opblies, opende hij de deur voor politici om zoveel geld te creëren als ze nodig hadden om hun korte termijnproblemen op te lossen. Dat zoiets tot een orgie van schulden zou leiden voorspelde mijn leraar economie in 1974 en zijn verhalen wekten mijn interesse voor de beurs en het goud. Toen de VS in 1987 de grootste beurscrash uit de geschiedenis oplosten door massa's vers geld in het systeem te pompen eindigde het voorspel en begon de hoofdakte die op haar beurt eindigde bij het uitbreken van de crisis in 2008 waarna we aan de epiloog begonnen.
Na het uitbreken van de crisis in het najaar van 2008 werden wereldwijd wijze mensen opgetrommeld om uit te dokteren wat er verkeerd gelopen was. Geloof het of geloof het niet doch alle verantwoordelijken voor de crisis (bankiers, regelgevers, wetgevers, overheden allerhande) hadden geen flauw benul wat er gebeurde toen de storm in 2008 losbarstte. En toen kwamen de conclusies van die wijze mannen en die waren verbazend gelijklopend! De crisis was het gevolg van:
1. Te veel schulden;
2. Een rente die te laag was om het risico van die schulden te dekken;
3. Financiële instellingen die te groot geworden waren om failliet te laten gaan.
Tien jaar later:
1. Nog veel meer schulden, iedere dag meer!
2. Rente op nul en in vele gevallen zelfs onder nul!
3. Nog grotere financiële spelers die te groot geworden zijn om gered te worden!
Als je tot drie kunt tellen weet je hoe deze epiloog gaat eindigen.
Kamiel Spiessens zong het al een aantal jaren geleden:
"Het isj niet moeilijijijk, het isj gemakkelijijijk!"
woensdag 5 juni 2019
Bezoek ECB mei 2020
Ondertussen heb ik een formeel verzoek gedaan om volgend jaar in de eerste helft van mei een bezoek aan de ECB te mogen brengen. Het is de bedoeling om dit bezoek enkele dagen voor de algemene vergadering van de Nationale Bank te organiseren en eventueel enkele geïnteresseerde journalisten uit te nodigen. Na mijn vorige post hieromtrent bleek dat de meeste geïnteresseerden er voor opteerden om er een driedaagse citytrip van te maken.
De vorige bezoeken waren allemaal eendagsreizen en dat was inderdaad een relatief zware beproeving met een heel vroeg vertrekuur en een late thuiskomst. Frankfurt is een mooie stad waar veel te beleven valt en indien er interesse is kan ik eventueel ook een bezoek aanvragen bij de Bundesbank. Het gebouw van de Bundesbank is een bescheiden optrekje in de schaduw van de imposante toren van de Deutsche Bank, hopelijk staat die in mei 2020 nog recht. Ik heb bij de Bundesbank in de voorbije jaren toch al verschillende conferenties bijgewoond en een aantal interessante contacten gelegd.
Momenteel zijn er een twintigtal aandeelhouders die hun interesse lieten blijken en dat is het minimumaantal dat ik in gedachten had. Minimum twintig en maximum veertig deelnemers, zo heb ik het doorgegeven aan het visitor centre van de ECB.
Geïnteresseerden mogen nog altijd mailen op erikgeenen@hotmail.com .
De vorige bezoeken waren allemaal eendagsreizen en dat was inderdaad een relatief zware beproeving met een heel vroeg vertrekuur en een late thuiskomst. Frankfurt is een mooie stad waar veel te beleven valt en indien er interesse is kan ik eventueel ook een bezoek aanvragen bij de Bundesbank. Het gebouw van de Bundesbank is een bescheiden optrekje in de schaduw van de imposante toren van de Deutsche Bank, hopelijk staat die in mei 2020 nog recht. Ik heb bij de Bundesbank in de voorbije jaren toch al verschillende conferenties bijgewoond en een aantal interessante contacten gelegd.
Momenteel zijn er een twintigtal aandeelhouders die hun interesse lieten blijken en dat is het minimumaantal dat ik in gedachten had. Minimum twintig en maximum veertig deelnemers, zo heb ik het doorgegeven aan het visitor centre van de ECB.
Geïnteresseerden mogen nog altijd mailen op erikgeenen@hotmail.com .
woensdag 29 mei 2019
Voorbereidingen algemene vergadering 2020!
Na negentien jaar strijd krijg ik, dankzij de publicaties in MacroTrends, de recente voordracht bij Goud999 en de reacties na de jongste algemene vergadering, eindelijk het gevoel dat we greep op de situatie beginnen te krijgen. We gaan vanaf nu beginnen met de voorbereidingen van de algemene vergadering van volgend jaar en ik heb mijn eerste vragen dan ook al uitgetypt.
De macht van de Nationale Bank is enorm en wordt ondersteund door de Belgische regeringen, justitie en supranationale instellingen zoals het IMF en de Bank voor Internationale Betalingen. Historisch heeft de NBB een zeer groot aantal aandelen (9%) van de BIB in portefeuille waardoor de invloed van ons land in die instellingen even groot is als die van de VS! Door die cluster van macht worden we in de media reeds lang doodgezwegen en de financiële instellingen durven de aankoop van Nationale Bank aandelen zelfs niet in overweging nemen uit angst voor sancties van de Nationale Bank en het FSMA, de regelgevers voor financiële instellingen. De topman van het FSMA en de gouverneur van de Nationale Bank zijn beiden ex-kabinetschefs van Didier Reynders, de minister die aan het roer stond toen grote stukken van de reserves van de NBB naar de Schatkist versluisd werden om de staatsschuld kunstmatig te verlagen. Hierbij werden zware fouten gemaakt en het eigendomsrecht van de privé aandeelhouders op een onwaarschijnlijke manier verkracht. Logisch gevolg is uiteraard dat die Reynders pionnen alles op alles zetten om dat potje gedekt te houden.
Met betrekking tot de participatie van de NBB in de Bank voor Internationale Betalingen nog dit:
Op de algemene vergadering werd de directie opnieuw gedwongen om kleur te bekennen omtrent de waarde van die BIS aandelen. Volgens de directie zijn die aandelen vandaag 5.600 euro per aandeel Nationale Bank waard!!!!! Die participatie is op zich dus meer waard dan het dubbele van de huidige koers! Een beter voorbeeld om de enorme onderwaardering van het NBB aandeel te onderstrepen kun je uiteraard niet vinden.
De privé aandeelhouders van de Bank vechten dus tegen het totale Belgische systeem/establishment dat zich als een duivel in een wijwatervat weert om het dossier uit de media te houden. Zonder internet zou deze strijd hopeloos zijn en dat is de grote fout die onze tegenstrevers gemaakt hebben. Toen de strijd in 2002 in volle hevigheid losbarstte hield niemand rekening met fenomenen als Twitter, Facebook en weet ik veel. Om de bovenhand te houden maakten onze tegenstrevers onwaarschijnlijke fouten met in het achterhoofd het idee dat de privé aandeelhouders hun strijd zouden moeten staken omdat ze in de politieke rechtbanken geen gehoor vonden en doodgezwegen werden in de media waardoor ze in de woestijn werden gedreven alwaar roepen een vermoeiende bezigheid is die tot dehydratatie leidt. Dankzij Twitter & co gaat de waarheid toch haar rechten krijgen en komt Boontje uiteindelijk om zijn loontje. Doch om dat te bewerkstelligen hebben Jaak Van Der Gucht en ikzelf wel jullie steun nodig!
Word aandeelhouder en kom volgend jaar naar de algemene vergadering!
Koop je aandelen liefst rechtstreeks bij de Nationale Bank zodat ze ineens op naam staan!
Overtuig vrienden en familie om hetzelfde te doen!
RETWEET ZOVEEL MOGELIJK ONZE RELEVANTE TWEETS!!!!!
Likes zijn leuk, maar dat is zowat het enige!
Retweeten is een kleine moeite om de Blijde Boodschap zo ver mogelijk uit te dragen.
De macht van de Nationale Bank is enorm en wordt ondersteund door de Belgische regeringen, justitie en supranationale instellingen zoals het IMF en de Bank voor Internationale Betalingen. Historisch heeft de NBB een zeer groot aantal aandelen (9%) van de BIB in portefeuille waardoor de invloed van ons land in die instellingen even groot is als die van de VS! Door die cluster van macht worden we in de media reeds lang doodgezwegen en de financiële instellingen durven de aankoop van Nationale Bank aandelen zelfs niet in overweging nemen uit angst voor sancties van de Nationale Bank en het FSMA, de regelgevers voor financiële instellingen. De topman van het FSMA en de gouverneur van de Nationale Bank zijn beiden ex-kabinetschefs van Didier Reynders, de minister die aan het roer stond toen grote stukken van de reserves van de NBB naar de Schatkist versluisd werden om de staatsschuld kunstmatig te verlagen. Hierbij werden zware fouten gemaakt en het eigendomsrecht van de privé aandeelhouders op een onwaarschijnlijke manier verkracht. Logisch gevolg is uiteraard dat die Reynders pionnen alles op alles zetten om dat potje gedekt te houden.
Met betrekking tot de participatie van de NBB in de Bank voor Internationale Betalingen nog dit:
Op de algemene vergadering werd de directie opnieuw gedwongen om kleur te bekennen omtrent de waarde van die BIS aandelen. Volgens de directie zijn die aandelen vandaag 5.600 euro per aandeel Nationale Bank waard!!!!! Die participatie is op zich dus meer waard dan het dubbele van de huidige koers! Een beter voorbeeld om de enorme onderwaardering van het NBB aandeel te onderstrepen kun je uiteraard niet vinden.
De privé aandeelhouders van de Bank vechten dus tegen het totale Belgische systeem/establishment dat zich als een duivel in een wijwatervat weert om het dossier uit de media te houden. Zonder internet zou deze strijd hopeloos zijn en dat is de grote fout die onze tegenstrevers gemaakt hebben. Toen de strijd in 2002 in volle hevigheid losbarstte hield niemand rekening met fenomenen als Twitter, Facebook en weet ik veel. Om de bovenhand te houden maakten onze tegenstrevers onwaarschijnlijke fouten met in het achterhoofd het idee dat de privé aandeelhouders hun strijd zouden moeten staken omdat ze in de politieke rechtbanken geen gehoor vonden en doodgezwegen werden in de media waardoor ze in de woestijn werden gedreven alwaar roepen een vermoeiende bezigheid is die tot dehydratatie leidt. Dankzij Twitter & co gaat de waarheid toch haar rechten krijgen en komt Boontje uiteindelijk om zijn loontje. Doch om dat te bewerkstelligen hebben Jaak Van Der Gucht en ikzelf wel jullie steun nodig!
Word aandeelhouder en kom volgend jaar naar de algemene vergadering!
Koop je aandelen liefst rechtstreeks bij de Nationale Bank zodat ze ineens op naam staan!
Overtuig vrienden en familie om hetzelfde te doen!
RETWEET ZOVEEL MOGELIJK ONZE RELEVANTE TWEETS!!!!!
Likes zijn leuk, maar dat is zowat het enige!
Retweeten is een kleine moeite om de Blijde Boodschap zo ver mogelijk uit te dragen.
Bezoek ECB?
In het verleden organiseerde ik reeds driemaal een bezoek aan de ECB in Frankfurt. Telkens werd een volle bus groene petten daar hoffelijk ontvangen en kregen we een mooie presentatie en een heerlijke lunch aangeboden. Dankzij de verkeerde informatie van de Nationale Bank aan de ECB in verband met het dossier van de onwaarschijnlijke 24,4 miljoen euro wordt de ECB nu rechtstreeks mee in het debat gezogen zodat het misschien tijd is om dit initiatief te herhalen. Ik zou dit dan willen organiseren twee weken voor de Algemene Vergadering van 18 mei 2020 en ik stel voor om dit te doen in de week van 4 mei. Die bezoeken worden lang op voorhand geboekt en ik zal dus moeten bekijken welke data beschikbaar zijn. De vorige keren kwam de kostprijs per persoon op vijftig euro, luxe bus, ontbijtkoeken, drinkgeld chauffeur inclusief, dat zal vandaag wellicht wel een beetje meer zijn.
Dan had ik vier vragen:
Zijn er mensen geïnteresseerd om mee naar Frankfurt te gaan in de eerste helft van mei 2020?
Indien ja, gaat Uw voorkeur naar een dagtrip zoals vorige keren of maken we daar een citytrip van met twee overnachtingen?
In het geval van de citytrip: Zoek ik naar de goedkoopste opties of mag het een beetje meer zijn? Niet overdreven uiteraard doch ligging en comfort hebben uiteraard hun prijs.
Zijn er aandeelhouders die connecties hebben met autocarverhuurders en of reisorganisaties die ons eventueel speciale voorwaarden kunnen bieden?
Graag jullie reacties op erikgeenen@hotmail.com .
Dan had ik vier vragen:
Zijn er mensen geïnteresseerd om mee naar Frankfurt te gaan in de eerste helft van mei 2020?
Indien ja, gaat Uw voorkeur naar een dagtrip zoals vorige keren of maken we daar een citytrip van met twee overnachtingen?
In het geval van de citytrip: Zoek ik naar de goedkoopste opties of mag het een beetje meer zijn? Niet overdreven uiteraard doch ligging en comfort hebben uiteraard hun prijs.
Zijn er aandeelhouders die connecties hebben met autocarverhuurders en of reisorganisaties die ons eventueel speciale voorwaarden kunnen bieden?
Graag jullie reacties op erikgeenen@hotmail.com .
dinsdag 28 mei 2019
Opmerkingen aangehecht aan de notulen van de Algemene Vergadering
Bijlage notulen algemene vergadering NBB dd. 20
mei 2019
Opmerkingen van Erik Geenen, privé
aandeelhouder van de Bank
Na grondige lezing van de notulen van hoger vermelde
algemene vergadering is het duidelijk dat deze notulen geen realistische
weergave zijn van het verloop van de algemene vergadering.
Onder meer volgende zaken ontbreken in deze notulen:
Er wordt in de notulen geen melding gemaakt van het feit
dat alle directieleden regelmatig de vergadering verlieten zonder de
vergadering te schorsen zoals de wet voorziet.
Het feit dat dit gebeurde om zich te voorzien van drank en voedsel
terwijl de aandeelhouders heel vroeg zonder levensmiddelen gezet werden, is in
deze geen verzachtende omstandigheid. De
algemene vergadering heeft in totaal bijna negen uur geduurd, uit de notulen
kan op geen enkele manier afgeleid worden wat er zich in die tijdspanne
afgespeeld heeft. Het is aangewezen dat
de Bank het voorbeeld van de Zwitserse nationale bank (SNB) volgt waarbij het
volledige verloop van de algemene vergadering op internet kan geraadpleegd
worden. Op die manier bestaat er geen
mogelijkheid om achteraf te discussiëren over wat er al dan niet op de
vergadering verteld werd.
Opnieuw weigert de directie van de Bank om de antwoorden op
de schriftelijke vragen te notuleren.
Dit geeft de Regentenraad de gelegenheid om in de toekomst, in functie
van uit welke richting de wind waait, steeds andere antwoorden op dezelfde
vragen te formuleren. Twee voorbeelden:
1. Op
mijn schriftelijke vraag 1 over het goud verschuilde directeur Vanackere zich
dit jaar achter achterhaalde juridische uitspraken aangezien de Bank de jongste
jaren verschillende keren toe moest geven dat het goud wel degelijk van de Bank
is. Mijn historisch overzicht
hieromtrent laat hierover trouwens geen enkele twijfel bestaan. Die juridische uitspraken kwamen er op basis
van een verkeerde voorstelling van de feiten en werden zodoende geveld door
rechters die foutief geïnformeerd waren door de advocaten van de Bank en de
Staat. Het feit, dat de antwoorden van
de Regentenraad niet genotuleerd worden, creëert een situatie waardoor de
directie ieder jaar een ander verhaal kan vertellen;
2. Op
mijn vraag 4 over de compleet verkeerde informatie, waarmee de ECB misleid werd
over het beschamende verhaal van de onterechte jaarlijkse betaling van 24,4
miljoen euro aan de Belgische Staat, werd een onaanvaardbaar wereldvreemd
antwoord gegeven dat bijzonder behulpzaam zou geweest zijn om in mijn
correspondentie met de ECB hieromtrent te gebruiken.
Al jarenlang wordt het probleem van die 24,4 miljoen euro
uitvoerig besproken in de vergadering en de directie geeft sinds 2012
uitdrukkelijk toe dat die 24,4 miljoen niet meer verschuldigd is sinds de
nieuwe wet over de winstverdeling van 2009 omdat met die wet een einde gesteld
werd aan de beruchte drie-procentregel waarop die verwerpelijke betaling van
24,4 miljoen gebaseerd was. In de
communicatie met de ECB wordt door de Bank uitdrukkelijk gesteld dat die 24,4
miljoen sowieso naar de Staat gaat en dat het dus weinig verschil maakt of het
via die jaarlijkse betaling verloopt of via de regels van de nieuwe
winstverdeling. Dit is een flagrant
verkeerde voorstelling van de feiten: Volgens de nieuwe regels uit 2009 zou
hiervan over het boekjaar 2018 minstens de helft naar de reserves gegaan
zijn. In de notulen wordt van deze
belangrijke opmerkingen geen enkele melding gemaakt.
In de notulen wordt tevens geen melding gemaakt over mijn
opmerkingen over de nieuwe winstverdeling uit 2009. Wijlen gouverneur Coene was de drijvende
kracht achter de open geldkraan en de nulrente van de ECB. Hij wist dus als geen ander dat de NBB onder
de oude drie procentregel niet meer bij machte zou zijn om extra geld naar de
Staat te sluizen. In het oude stelsel
van de drie procentregel zou de Belgische Staat vorig jaar buiten het gewone
dividend niks extra ontvangen hebben.
Door de nieuwe regels uit 2009 kan de onafhankelijke Regentenraad toch
jaarlijks onterecht honderden miljoenen euro’s naar de Schatkist blijven
overhevelen terwijl die in de huidige omstandigheden veel beter in de reserves
zouden blijven.
Na de behandeling van de schriftelijke vragen kregen de
aanwezige aandeelhouders niet de gelegenheid om alle relevante mondelinge
vragen te stellen en werd de algemene vergadering beëindigd op een manier die
de aandeelhouders het recht geeft om stappen te ondernemen om de vergadering
nietig te laten verklaren.
De lijst van opmerkingen is eindeloos doch voor dit jaar
houd ik het hierbij. Indien de directie
blijft weigeren, om minstens de antwoorden op de schriftelijke vragen van de
aandeelhouders te notuleren, zal ik genoodzaakt zijn om volgend jaar meer
volledig te zijn.
Gedaan te Brussel op 28 mei 2019.
Erik Geenen, privé aandeelhouder van de Nationale Bank van
België.
donderdag 23 mei 2019
Aangetekende brief regentenraad ivm ondertekening notulen.
Dames en heren regenten,
Ik verwijs naar de algemene
vergadering van de Bank dd. 20 mei 2019.
Op het einde van deze
vergadering gaf ik te kennen dat ik in mijn hoedanigheid van aandeelhouder op
naam mee de notulen wilde ondertekenen.
Dit is de regel bij alle beursgenoteerde vennootschappen en toch werd
mijn verzoek geweigerd.
Al jarenlang weigert de directie
van de Bank de antwoorden op de vragen van de aandeelhouders te notuleren met
als gevolg dat men naderhand ongelimiteerd deze antwoorden aanpast in functie
van hetgeen de directie het beste uitkomt.
Daarom kon directeur Vanackere dit jaar opnieuw uitpakken met “het goud
is van de Staat” terwijl het de voorbije jaren stelselmatig “het goud is van de
Bank” was.
De voorbije decennia werden bij
de NBB onwaarschijnlijke fouten gemaakt en waren de aandeelhouders het
slachtoffer van systematische onteigeningen zonder enige vorm van compensatie
(Grondwet artikel 16). De onafhankelijke
regentenraad stapelt de fouten op mekaar, controleert zichzelf en verleent
zichzelf kwijting. Ieder mens met een
beetje gezond verstand weet dat zoiets altijd leidt tot willekeur, machtsmisbruik
en decadentie. Bij het doorsluizen naar
de Schatkist van meer dan tien miljard euro uit de reserves sedert begin deze
eeuw, een flagrante misdaad ten opzichte van alle Belgische burgers, werden de
rechten van de privé aandeelhouders volledig genegeerd. Het feit dat dit gebeuren goedgepraat werd
door politiek benoemde Belgische rechters, die ofwel niet begrepen waarover het
ging of in opdracht op maat geschreven arresten afleverden, verandert niks aan
de realiteit. Het feit dat men nu
opnieuw via de wet van 25 april 2019, de fouten die gemaakt werden tegen de wet
van 28 juli 2011 omtrent de genderquota bij beursgenoteerde bedrijven, post
factum probeert te vergoelijken is een prachtige illustratie van hoe het er in
de geesten van de regenten en Belgische politici aan toe gaat.
Tot zo ver mijn korte
interventie, gelieve te noteren dat ik, in mijn hoedanigheid van aandeelhouder
op naam, de notulen van de vergadering mede wens te ondertekenen. Ik wens tevens dat deze brief aan de notulen
wordt aangehecht.
Met beleefde groeten,
Erik
Geenen.
woensdag 22 mei 2019
Antwoorden op de schriftelijke vragen!
Gedurende vele jaren hebben we heel hard gevochten om antwoorden te krijgen op de vele legitieme vragen die zich stelden en dat werpt de jongste jaren steeds meer vruchten af. Nog steeds wordt er heel veel rond de hete potten gedraaid doch langzaam maar zeker beginnen steeds meer zaken duidelijk te worden. De Bank weigert nog steeds hardnekkig de antwoorden te notuleren zodat zij de handen vrijhoudt om bepaalde verhalen te kunnen wijzigen in de toekomst. Zo was het dit jaar opmerkelijk om te noteren dat men, nadat men de jongste jaren verschillende keren had toegegeven dat het goud wel degelijk van de Bank was, nu opnieuw teruggreep naar "het goud is van de Staat". Daarom is het belangrijk om jaar na jaar de werkelijk gegeven antwoorden te verwerken in de nieuwe vragen voor het volgende jaar. Over het goud van de Bank bestaat geen enkele twijfel en om de werkelijke situatie beter te begrijpen is mijn vraag 1 van dit jaar een zeer goede leidraad.
Cruciaal in het Nationale Bank dossier is het feit dat men uit overmoed soms zware fouten maakt doch dat men die fouten dan naderhand probeert recht te trekken door nieuwe wetten te maken. Zo verschuilde men zich over mijn vragen over de vertegenwoordiging van vrouwen aan de top van de Bank achter het feit dat de Nationale Bank niet gebonden was aan de wet van 28 juli 2011 omtrent het quotum van 33% vrouwen in raden van bestuur bij beursgenoteerde ondernemingen. Blijkbaar heeft men op 25 april 2019 nog vlug een wet gestemd waardoor men suggereert dat de Bank niet gebonden was aan de wet van 28 juli 2011 doch dat men zich nu toch naar die wet zal schikken tegen de algemene vergadering van volgend jaar. Met andere woorden: Men heeft gezondigd tegen de wet uit 2011 doch dit wordt acht jaar na datum goedgepraat door een wet van 28 april 2019! Opnieuw behaalden de privé aandeelhouders hiermee een belangrijke overwinning.
Uiteraard gaf men niet openlijk toe dat men gelogen had tegen de ECB over de jaarlijkse betaling van 24,4 miljoen euro aan de Staat. Op mijn vraag vier volgde een heel lang welles en nietes spelletje doch het staat wel degelijk allemaal zwart op wit op papier op de website van de ECB. De directie van de Nationale Bank verschuilt zich achter het feit dat men bij de ECB de zaak verkeerd vertaald heeft. Volgens de weledelhooggeboren directeurs van de NBB is men bij de ECB dus niet in staat om een eenvoudige tekst begrijpend te lezen en correct te vertalen. Dit dossier ga ik nu verder met de ECB opnemen en daar zullen ongetwijfeld de nodige gevolgen uit voortvloeien.
Belangrijkste vaststelling uit de twee vorige alinea's:
In 2012 brak ik het 24,4 miljoen schandaal open en kwam de belofte dat dit zo snel mogelijk ging stopgezet worden. De brief aan de ECB dd. 4 oktober 2012 spreekt boekdelen (zie mijn vraag 4). Ondanks de belofte uit 2012 aan de aandeelhouders en aan de ECB is deze absurde diefstal nog steeds niet stopgezet. In het geval van het niet naleven van de vennootschapswetgeving, in verband met de vertegenwoordiging van vrouwen in de raad van bestuur, slaagt men er op een mum van tijd in om een wet door het parlement te sluizen om de inbreuk goed te praten en aan te kondigen dat het vanaf volgend jaar gedaan zal zijn.
Op mijn vraag 7 over het eventueel repatriëren van het goud van de Bank kwam als antwoord dat het blijkbaar veiliger zit in Londen en Canada. Volgens een bron uit de Nationale Bank zou 80% van ons goud bewaard worden bij de Bank of England. Uit veiligheidsredenen kon men dit echter niet bevestigen. Waarschijnlijk is de directie bang dat we het zelf zullen gaan halen.
Op mijn vraag 8 over de verloning van de gouverneur als lid van de raad van bestuur bij de Bank voor Internationale Betalingen. De gouverneur ontving vorig jaar voor zijn mandaat bij de BIB:
een vergoeding van 37.500 Zwitserse frank;
een toeslag van 35.000 Zwitserse frank;
Normaal gezien moeten op vergoedingen van die supranationale instellingen geen belastingen betaald worden doch na mijn vragen hierover de jongste jaren blijkt men hier toch ook een beetje voorzichtiger geworden en werd er blijkbaar beslist dat de gouverneur op deze vergoeding toch belastingen moet betalen in Belgenland.
Vraag 9 kreeg als antwoord dat de directeurs hun kosten moeten bewijzen en dat de grootste kostenpost de buitenlandse reismissies zijn. Vorig jaar waren er voor de zeven directieleden 160 buitenlandse reizen weggelegd of ongeveer twee buitenlandse verplaatsingen per maand per directeur. Hoeveel er betaald werd voor kostenvergoedingen mochten de aandeelhouders niet weten.
Mijn vraag tien over de toekomstige vastgoedverkopen aan de Berlaimontlaan te Brussel:
In 2021 zou het gebouw van de drukkerij verkocht worden met een grondoppervlak van 4.100 vierkante meter;
Tegen 2028 zouden er gebouwen verkocht worden met een grondoppervlakte van 17.850 m²:
In totaal worden er in hartje Brussel in de komende tien jaar gebouwen verkocht met een totale grondoppervlakte van 21.950 m². Dat zal wellicht een aardige duit opbrengen voor de aandeelhouders.
Op mijn vraag 11 over hoe het mogelijk is dat een aandeel met een intrinsieke waarde van meer dan 35.000 euro dat de jongste tien jaar de reserves zag aangroeien met 8.630 euro kwam het antwoord dat dit te wijten was aan de werking van de beurs. Vertaald betekent dit dat het ligt aan de domheid van de kudde.
Vraag 12:
De beruchte jaarlijkse onterechte betaling van 24,4 miljoen euro per jaar komt overeen met een strafrente van 2,9% op een schuld van de Staat aan de Bank van 843 miljoen euro uit 1948. De Bank betaalt dus een strafrente van 2,9% op een schuld van de Staat aan de Bank, in een normale wereld zou dat juist andersom zijn. Het wordt echter nog erger als je te horen krijgt dat die strafrente, omdat de Staat zijn verplichtingen niet nakwam, een halve procent hoger ligt dan de rente die we vorig jaar voor die 843 miljoen ontvangen hebben. Een flagrante aanfluiting van de regelgeving rond deugdelijk bestuur die niet zonder gevolgen zal blijven!
Vraag 15:
De directie weigerde te antwoorden op de vraag hoeveel de activa van de Bank waard zijn doch tijdens een later kruisverhoor leerden we dat de huidige waarde van de participatie van de Nationale Bank in de Bank voor Internationale Betalingen 5.600 euro per aandeel bedraagt. U leest het goed: Onze participatie in de BIB, een peulschil in de totaliteit van de activa van de NBB, is vandaag op zijn eentje 5.600 euro per aandeel NBB waard of 133% meer dan de huidige beurskoers!
Cruciaal in het Nationale Bank dossier is het feit dat men uit overmoed soms zware fouten maakt doch dat men die fouten dan naderhand probeert recht te trekken door nieuwe wetten te maken. Zo verschuilde men zich over mijn vragen over de vertegenwoordiging van vrouwen aan de top van de Bank achter het feit dat de Nationale Bank niet gebonden was aan de wet van 28 juli 2011 omtrent het quotum van 33% vrouwen in raden van bestuur bij beursgenoteerde ondernemingen. Blijkbaar heeft men op 25 april 2019 nog vlug een wet gestemd waardoor men suggereert dat de Bank niet gebonden was aan de wet van 28 juli 2011 doch dat men zich nu toch naar die wet zal schikken tegen de algemene vergadering van volgend jaar. Met andere woorden: Men heeft gezondigd tegen de wet uit 2011 doch dit wordt acht jaar na datum goedgepraat door een wet van 28 april 2019! Opnieuw behaalden de privé aandeelhouders hiermee een belangrijke overwinning.
Uiteraard gaf men niet openlijk toe dat men gelogen had tegen de ECB over de jaarlijkse betaling van 24,4 miljoen euro aan de Staat. Op mijn vraag vier volgde een heel lang welles en nietes spelletje doch het staat wel degelijk allemaal zwart op wit op papier op de website van de ECB. De directie van de Nationale Bank verschuilt zich achter het feit dat men bij de ECB de zaak verkeerd vertaald heeft. Volgens de weledelhooggeboren directeurs van de NBB is men bij de ECB dus niet in staat om een eenvoudige tekst begrijpend te lezen en correct te vertalen. Dit dossier ga ik nu verder met de ECB opnemen en daar zullen ongetwijfeld de nodige gevolgen uit voortvloeien.
Belangrijkste vaststelling uit de twee vorige alinea's:
In 2012 brak ik het 24,4 miljoen schandaal open en kwam de belofte dat dit zo snel mogelijk ging stopgezet worden. De brief aan de ECB dd. 4 oktober 2012 spreekt boekdelen (zie mijn vraag 4). Ondanks de belofte uit 2012 aan de aandeelhouders en aan de ECB is deze absurde diefstal nog steeds niet stopgezet. In het geval van het niet naleven van de vennootschapswetgeving, in verband met de vertegenwoordiging van vrouwen in de raad van bestuur, slaagt men er op een mum van tijd in om een wet door het parlement te sluizen om de inbreuk goed te praten en aan te kondigen dat het vanaf volgend jaar gedaan zal zijn.
Op mijn vraag 7 over het eventueel repatriëren van het goud van de Bank kwam als antwoord dat het blijkbaar veiliger zit in Londen en Canada. Volgens een bron uit de Nationale Bank zou 80% van ons goud bewaard worden bij de Bank of England. Uit veiligheidsredenen kon men dit echter niet bevestigen. Waarschijnlijk is de directie bang dat we het zelf zullen gaan halen.
Op mijn vraag 8 over de verloning van de gouverneur als lid van de raad van bestuur bij de Bank voor Internationale Betalingen. De gouverneur ontving vorig jaar voor zijn mandaat bij de BIB:
een vergoeding van 37.500 Zwitserse frank;
een toeslag van 35.000 Zwitserse frank;
Normaal gezien moeten op vergoedingen van die supranationale instellingen geen belastingen betaald worden doch na mijn vragen hierover de jongste jaren blijkt men hier toch ook een beetje voorzichtiger geworden en werd er blijkbaar beslist dat de gouverneur op deze vergoeding toch belastingen moet betalen in Belgenland.
Vraag 9 kreeg als antwoord dat de directeurs hun kosten moeten bewijzen en dat de grootste kostenpost de buitenlandse reismissies zijn. Vorig jaar waren er voor de zeven directieleden 160 buitenlandse reizen weggelegd of ongeveer twee buitenlandse verplaatsingen per maand per directeur. Hoeveel er betaald werd voor kostenvergoedingen mochten de aandeelhouders niet weten.
Mijn vraag tien over de toekomstige vastgoedverkopen aan de Berlaimontlaan te Brussel:
In 2021 zou het gebouw van de drukkerij verkocht worden met een grondoppervlak van 4.100 vierkante meter;
Tegen 2028 zouden er gebouwen verkocht worden met een grondoppervlakte van 17.850 m²:
In totaal worden er in hartje Brussel in de komende tien jaar gebouwen verkocht met een totale grondoppervlakte van 21.950 m². Dat zal wellicht een aardige duit opbrengen voor de aandeelhouders.
Op mijn vraag 11 over hoe het mogelijk is dat een aandeel met een intrinsieke waarde van meer dan 35.000 euro dat de jongste tien jaar de reserves zag aangroeien met 8.630 euro kwam het antwoord dat dit te wijten was aan de werking van de beurs. Vertaald betekent dit dat het ligt aan de domheid van de kudde.
Vraag 12:
De beruchte jaarlijkse onterechte betaling van 24,4 miljoen euro per jaar komt overeen met een strafrente van 2,9% op een schuld van de Staat aan de Bank van 843 miljoen euro uit 1948. De Bank betaalt dus een strafrente van 2,9% op een schuld van de Staat aan de Bank, in een normale wereld zou dat juist andersom zijn. Het wordt echter nog erger als je te horen krijgt dat die strafrente, omdat de Staat zijn verplichtingen niet nakwam, een halve procent hoger ligt dan de rente die we vorig jaar voor die 843 miljoen ontvangen hebben. Een flagrante aanfluiting van de regelgeving rond deugdelijk bestuur die niet zonder gevolgen zal blijven!
Vraag 15:
De directie weigerde te antwoorden op de vraag hoeveel de activa van de Bank waard zijn doch tijdens een later kruisverhoor leerden we dat de huidige waarde van de participatie van de Nationale Bank in de Bank voor Internationale Betalingen 5.600 euro per aandeel bedraagt. U leest het goed: Onze participatie in de BIB, een peulschil in de totaliteit van de activa van de NBB, is vandaag op zijn eentje 5.600 euro per aandeel NBB waard of 133% meer dan de huidige beurskoers!
Abonneren op:
Posts (Atom)