Soms moet je de geschiedenis goed kennen om waarheid en leugen van mekaar te onderscheiden. Gedurende 121 jaar worden in de jaarverslagen van de Nationale Bank duidelijk de "goud- en deviezenreserves van de Nationale Bank van België" weergegeven en benoemd.
Vanaf 1972 begint men langzaam maar zeker de terminologie te veranderen om de jongste jaren te verzeilen in een dubbelzinnige omschrijving die doet vermoeden dat het goud van de Bank... van de Staat is.
Op pagina 21 van het jaarverslag van de Nationale Bank van België over 1948 staat een gedetailleerde tabel van het
“Goud· en deviezenbezit van de Nationale Bank (millioenen franken)”
Op pagina 76 van hetzelfde jaarverslag wordt het helemaal interessant, men schrijft:
“Hierna volgt de vergelijking met de cijfers van vorig jaar 31 December 1948 25 December 1947
Beschikbare goudvoorraad fr. 27.333.965.142,07
Onbeschikbaar goudsaldo na herwaardering van de goudvoorraad (besluitwet n r 5 dd. 1 Mei 1944) .
Per 31 December 1948 zijn deze twee rubrieken samengebracht op een enkele rekening « Goudvoorraad », tengevolge van de aanwending van de passiefrekening « Schatkist : onbeschikbare rekening wegens herwaardering (besluitwet n' 5 van 1 Mei 1944) », tot de gedeeltelijke delging van de schuld van de Staat tegenover de Bank (zie commentaar volgende rubriek).”
Na de herwaardering van de goudvoorraad VAN DE BANK in 1944 was er een onbeschikbare reserverekening ontstaan waarop zich de fictieve “meerwaarde” van 10.493.184.844,77 frank bevond. Eind 1948 wordt die onbeschikbare reserverekening bij de goudvoorraad van de Bank gevoegd tot de gedeeltelijke aflossing van de Schuld van de Staat aan de Bank.
Boekjaar 1965, jaarverslag pagina 165
"Goudvoorraad van de Nationale Bank"
Op pagina 53 van het jaarverslag over 1971 vinden we volgende klaar en duidelijke tabel terug:
Tabel 9.
GOUDVOORRAAD EN NETTO DEVIEZENPOSITIE VAN DE NATIONALE BANK VAN BELGIE (1)
In de loop van de maanden september tot december zijn de goud- en deviezenreserves van de Bank verminderd, hoewel deze laatste niet meer op de valutamarkt tussenbeide kwam, behalve in guldens. De goudvoorraad nam af met fr. 2 miljard, in hoofdzaak ten gevolge van de aflossing van in goud uitgedrukte schatkistcertificaten en van cessies aan De Nederlandsche Bank ingevolge het monetaire Benelux-akkoord.
Op pagina 62 van het jaarverslag over 1972 begint de geschiedenisvervalsing: Tabel 12. NATIONALE BANK VAN BELGIE: GOUD- EN DEVIEZENRESERVES Gedurende 121 jaar, van 1850 tot en met 1971, werden de goudvoorraad en de deviezenreserves van de Nationale Bank van België weergegeven, vanaf 1972 wordt het een beetje onduidelijker.
Goudvoorraad en deviezenreserves van de Nationale Bank
versus
NATIONALE BANK VAN BELGIE: GOUD EN DEVIEZENRESERVES
Het lijkt een onooglijk belachelijk verschil doch het vormt de aanzet tot de plundering van de goudreserves van de Bank. Gedurende meer dan 120 jaar was het met “goudvoorraad en deviezenreserves van de NBB” heel duidelijk van wie die activa waren. Doch een dubbele punt tussen Nationale Bank en goud verandert alles.
Want met: NATIONALE BANK: GOUD EN DEVIEZENRESERVES
is het ineens niet meer klaar en duidelijk van wie die reserves zijn. Gelet op de voorgeschiedenis van 121 jaar is het duidelijk dat die reserves van de Bank zijn doch die zekerheid gaat men doen verdampen tot zelfs de best ingewijden gaan geloven dat die reserves van de Belgische Staat zijn.
Dankzij de 120 jaarverslagen voor 1972 is het echt wel duidelijk wie de eigenaar van die reserves is en en moeten we niet meer twijfelen. Enkel onbetrouwbare huurlingen van politieke goudrovers zullen genoeg heldenmoed aan de dag leggen om te durven verklaren dat het goud van de NBB van de Staat is. Tot 1927 zijn die reserves trouwens voor 100% eigendom van de privé aandeelhouders. Toen kregen de Belgische politici schrik dat die privé aandeelhouders vroeg of laat de Nationale Bank zouden vereffenen en de reserves zouden verdelen en lieten ze een wet stemmen waarbij de Staat bij vereffening van de Bank recht zou hebben op 3/5 van de reserves.
De jongste jaren lezen we in het jaarverslag van de Bank volgende dubieuze passage onder de titel
"Activa en passiva luidende in goud en deviezen":
"De officiële goud- en deviezenreserves van de Belgische Staat, die in de balans zijn opgenomen, worden aangehouden en beheerd door de Bank."
Zo zijn we geëvolueerd van:
Goud- en deviezenreserves van de Nationale Bank
(gedurende 120 jaar tot en met 1971)
naar:
Nationale Bank van België: Goud en deviezenreserves (vanaf 1972)
tot recentelijk:
"De officiële goud- en deviezenreserves van de Belgische Staat, die in de balans zijn opgenomen, worden aangehouden en beheerd door de Bank".
Na achttien jaar strijd en ontelbare uren studie heb ik pas enkele weken geleden begrepen hoe de misleiding en het bedrog werkelijk in mekaar steken. Soms is de waarheid zo klaar en duidelijk dat je ze door de eenvoud niet kunt bevatten. Wel, dat is nu verholpen, de mistgordijnen zijn opgetrokken zodat we, tijdens de algemene vergadering van maandag 20 mei 2019, haarfijn kunnen blootleggen hoe de vork juist aan de steel zit! Dat wordt een spektakel dat je niet mag missen. Pierre Wunsch, ex-kabinetschef van Didier Reynders en de nieuwe gouverneur van de Bank, gaat onvergetelijke momenten beleven.
woensdag 30 januari 2019
maandag 21 januari 2019
Mijn brief aan de Regentenraad dd. 21 januari 2019
Dames en heren regenten,
Ik verwijs naar mijn schrijven
dd. 8 oktober 2018 en het antwoord van gouverneur Smets dd. 22 november 2018.
Het antwoord van de gouverneur
is zonder meer beledigend en totaal naast de kwestie.
Ondertussen vond ik op de
website van de ECB onderstaand epistel waarin gesteld wordt dat de betaling van
de bewuste 24,4 miljoen euro zonder voorwerp is geworden door de wet van 3
april 2009 en bijgevolg niet meer betaald zal worden vanaf 2012. Exact de stelling die ik sedert 2010
verdedig:
Het advies van de ECB
hieromtrent spreekt boekdelen:
De geschiedenis van de jongste
vijftig jaar toont duidelijk aan dat de Regentenraad van de Nationale Bank geen
boodschap heeft aan de wetgeving en de geest van de regels rond deugdelijk
bestuur.
Deugdelijk bestuur betekent
onder andere dat de bestuurders:
Uiteraard zijn er nog een
heleboel andere zaken die onder de norm deugdelijk bestuur vallen doch
hierboven werden de belangrijkste opgesomd.
Als je de recente geschiedenis
van de Bank overloopt blijkt dat de Regentenraad zich niet geroepen voelt om
die regels te volgen. Het verhaal van de
jaarlijkse absurde betaling van 24,4 miljoen euro aan de Staat omdat de Staat
haar verplichtingen tov de Bank niet nakwam gaat ieders verstand te boven.
In vergelijking tot de vele
miljarden die de Regentenraad de jongste twintig jaar onterecht en zonder enig
protest overhevelde naar de Schatkist lijkt die 24,4 miljoen euro voor de leden
van de Regentenraad wellicht een peulschil.
Daarom wil ik bij deze nogmaals vermelden dat de privé aandeelhouders
van de Bank vorig jaar een netto-dividend ontvingen van een kleine 18 miljoen
euro, 25% minder dan het peulschil van 24,4 miljoen dat de Regentenraad
achteloos jaarlijks aan de Staat schenkt.
Ik reken er dan ook op dat de Regentenraad dit jaar het dividend fors
verhoogt om het geleden leed van de privé aandeelhouders te verzachten.
In maart ontmoet ik ECB president
Draghi in Parijs en ik zal hem schriftelijk verzoeken om een persoonlijk
onderhoud om deze kwesties te bespreken.
Verder bevestig ik dat ik een
juridische procedure voorbereid om de juridische aansprakelijkheid van de
Regentenraad te testen in verband met het naleven van de regels rond deugdelijk
bestuur.
- De activa en reserves van de vennootschap beheren als een goed huisvader en ze niet verkwanselen;
- Er zorg voor dragen dat alle aandeelhouders van de vennootschap gelijk behandeld worden;
- De statuten van de vennootschap stipt naleven;
- De regelgeving in verband met de aanwezigheid van vrouwen in de Raad van Bestuur respecteren.
Daarom herhaal ik mijn vragen:
Wat heeft de Regentenraad sedert
2009 gedaan om deze jaarlijkse diefstal stop te zetten?
Welke stappen heeft de
Regentenraad ondernomen om de onterecht betaalde sommen sedert 2009 terug te
vorderen van de Staat?
Hoe is het in godsnaam mogelijk
dat de Regentenraad klakkeloos deze onterechte overdracht van eigen vermogen
van de Bank blijft verdedigen?
Is dat wetsvoorstel tot
schrapping van die decadente “compensatiebetaling”, waarnaar gouverneur Smets
in zijn brief van 22 november verwijst, ondertussen door het parlement of is
dat door de val van de regering opnieuw dode letter gebleven?
Hoe komt het dat een uiterst
bekwame vrouw als Mevrouw Mia De Schamphelaere opzijgezet werd om een politieke
krokodil als Steven Vanackere als vervanger van directeur De Wachter te
benoemen?
Met beleefde groeten,
Erik
Geenen.
zaterdag 19 januari 2019
Nadat ik in september 2011 mijn ontslag gaf als bestuurslid te Beerse en als lid van het AB wordt het heel stil. Op verschillende evenementen van de N-VA blijf ik voorzichtig mijn beklag maken over het breken van de NBB belofte.
Op 28 september spreekt Bart De Wever een bomvolle zaal toe in Hoogstraten. Tijdens de vragenronde stel ik een vraag over de NBB en Bart De Wever antwoordt mij als volgt: "Met je groene pet wist ik al van in het begin dat er een vraag over de Nationale Bank ging komen doch dit is een zeer delicaat dossier en ik stel voor dat we daar binnenkort eens onder vier ogen over spreken". Meer had ik uiteraard niet nodig zodat ik niet verder aandrong op een antwoord op mijn vraag doch ik merk wel op dat Bart De Wever mij tijdens de receptie mijdt als de pest. Toen ik na een maand nog niks vernomen had over een eventueel gesprek onder vier ogen schrijf ik een korte herinneringsmail doch ik hoor niks meer van Bart De Wever. Voor mij is het op dat moment duidelijk dat De Wever mij in Hoogstraten met een loze belofte het zwijgen heeft opgelegd.
Op maandag 3 oktober 2011 treedt Kris Van Dijck op te Vosselaar, op vrijdag 14 oktober houden Jan Jambon en Zuhal Demir een sofagesprek te Westmalle, op vrijdag 18 mei is er in Arendonk een debat tussen Rik Van Cauwelaert en Ben Weyts. Ik woon elk van die evenementen bij en stel daarbij vragen over het N-VA standpunt betreffende de NBB.
Ondertussen had ik op 20 februari 2012 nogmaals in een korte mail aan Jan Jambon gevraagd naar het juiste N-VA standpunt over het NBB dossier en tevens herinner ik in die mail aan de belofte van Bart De Wever in Hoogstraten. U had het al geraden, ook op die mail geen enkele reactie.
Op dinsdag 13 maart houdt de N-VA een grote bijeenkomst te Ranst ter voorbereiding van de gemeenteraadsverkiezingen. Tijdens één van de sessies stel ik in het publiek aan Jan Jambon de vraag of hij zijn mails nog leest. Tijdens een korte break na die sessie kwam Jan Jambon mij beloven dat ik 's anderendaags een schriftelijk antwoord zou krijgen op mijn duidelijke vragen. Ook dit bleek een leugentje om bestwil te zijn om zeker te zijn dat ik tijdens de happening geen vervelende vragen zou stellen want tot op heden heb ik die beloofde mail van Jan Jambon niet ontvangen.
Op zaterdag 21 april 2012 verschijnt Jan Jambon opgemerkt in beeld op de VFB happening doch Jan Jambon zal er op een meesterlijke manier in slagen om mij te ontlopen, met mijn gestalte en die groene pet op mijn hoofd zal dat wellicht niet zo moeilijk geweest zijn. Op zondag 22 april 2012 schrijf ik een korte mail waarin ik het o.a. volgende zeg: "Voor alle duidelijkheid wil ik er nog even op wijzen dat dit spelletje (het niet beantwoorden van mijn mails nvdr) ondertussen bezig is sedert 23 februari 2011. De manier waarop je me gisteren op de VFB happening ontweek was zonder meer een puike prestatie". Op dinsdag 29 mei 2012 vindt de algemene vergadering van de Nationale Bank plaats en naar aanleiding daarvan had ik een reeks schriftelijke vragen gesteld. Mijn eerste schriftelijke vraag handelt over de compensaties die N-VA gekregen heeft voor het laten passeren van die benoemingen in februari 2011. Die schriftelijke vragen algemene vergadering 2012 zullen later een cruciale rol spelen in dit verhaal.
Daarna wordt het heel stil tot ik begin 2013 vaststel dat ik geen uitnodiging ontving voor het betalen van mijn lidgeld. Op 9 januari 2013 schrijf ik dan zelf maar mijn lidgeld over.
Op zaterdag 23 maart nodigt Jan Jambon mij uit voor een etentje in Schoten, het sneeuwt hevig en het kader oogt idyllisch. We genoten van een heerlijke lunch met alles erop en eraan en we praten over koetjes en kalfjes. Nationale Bank, verkiezingen 2014, problemen met onbekwame verkozenen en tal van andere zaken kwamen aan bod. Tijdens het dessert vertel ik Jan Jambon dat ik mijn lidkaart 2013 nog niet ontvangen heb en ik vraag Jan of de N-VA mij misschien geschrapt heeft. Jan Jambon verzekert mij dat dit uitgesloten is en dat hij maandag 25 maart zal uitzoeken wat er misgelopen is. Ik zal er nooit meer iets van horen. Na enkele weken stuur ik een korte herinneringsmail die uiteraard ook onbeantwoord bleef.
Op dat moment had ik uiteraard begrepen dat N-VA mij effectief geschrapt had zonder echter de duidelijke bepalingen in de statuten hieromtrent gevolgd te hebben. Daar sta je dan, je mails of andere berichten worden niet beantwoord, je wordt volledig genegeerd in de hoop dat je het wel zult opgeven. Aangezien ik op 9 januari 2013 mijn lidgeld betaald had, was de situatie echter niet uitzichtloos en als trouw lid besluit ik om mijn lidgeld voor 2014 al te storten. Dit gaat als volgt in zijn werk:
op 19 juni 2013 schrijf ik mijn lidgeld over met volgende mededeling: lidgeld 2014 lid 8380 Erik Geenen;
op 20 juni stort N-VA dit lidgeld terug met als mededeling: terugstorting lidgeld zie eerdere communicatie;
op 2 juli 2013 stort ik dit lidgeld terug met mededeling: lidgeld 2014 lid 8380 Erik Geenen;
op 5 juli wordt dit lidgeld teruggestort met mededeling: terugstorting lidgeld N-VA conform vorige berichtgeving;
op 6 juli stort ik opnieuw met als mededeling: lidgeld 2014 lid 8380 vorige berichtgeving dewelke?
op 9 juli ontvang ik mijn geld terug: terugstorting lidgeld N-VA conform vorige berichtgeving.
Op woensdag 10 juli zend ik volgende mail naar Jan Jambon:
Beste Jan,
De tijd raast voorbij, ondertussen is het weeral meer dan drie maanden geleden sinds we mekaar zagen. Even heel kort: Zoals ik je verteld heb, had ik eind maart mijn lidkaart voor 2013 nog niet ontvangen en dat is nog steeds het geval. Als kattebelletje heb ik al enkele keren mijn bijdrage voor 2014 gestort en die wordt telkens bijzonder snel teruggestort met de vermelding "Terugstorting lidgeld N-VA conform vorige berichtgeving". Aangezien ik geen bericht ontvangen heb, begrijp ik niet goed waar dit over gaat. Gelukkig werd mijn lidgeld voor 2013 niet teruggestort of ik zou mij nog zorgen beginnen maken. Als ik me niet vergis, was er geen parlementslid van de N-VA aanwezig op de jongste algemene vergadering van de Nationale Bank. Dit is op zijn minst betreurenswaardig want er viel daar opnieuw heel wat te leren. Bij deze wens ik je een deugddoende, welverdiende vakantie en een mooie zomer toe.
Met vriendelijke groeten, Erik Geenen.
En toen............. kwam de kat op de koord.
Op 28 september spreekt Bart De Wever een bomvolle zaal toe in Hoogstraten. Tijdens de vragenronde stel ik een vraag over de NBB en Bart De Wever antwoordt mij als volgt: "Met je groene pet wist ik al van in het begin dat er een vraag over de Nationale Bank ging komen doch dit is een zeer delicaat dossier en ik stel voor dat we daar binnenkort eens onder vier ogen over spreken". Meer had ik uiteraard niet nodig zodat ik niet verder aandrong op een antwoord op mijn vraag doch ik merk wel op dat Bart De Wever mij tijdens de receptie mijdt als de pest. Toen ik na een maand nog niks vernomen had over een eventueel gesprek onder vier ogen schrijf ik een korte herinneringsmail doch ik hoor niks meer van Bart De Wever. Voor mij is het op dat moment duidelijk dat De Wever mij in Hoogstraten met een loze belofte het zwijgen heeft opgelegd.
Op maandag 3 oktober 2011 treedt Kris Van Dijck op te Vosselaar, op vrijdag 14 oktober houden Jan Jambon en Zuhal Demir een sofagesprek te Westmalle, op vrijdag 18 mei is er in Arendonk een debat tussen Rik Van Cauwelaert en Ben Weyts. Ik woon elk van die evenementen bij en stel daarbij vragen over het N-VA standpunt betreffende de NBB.
Ondertussen had ik op 20 februari 2012 nogmaals in een korte mail aan Jan Jambon gevraagd naar het juiste N-VA standpunt over het NBB dossier en tevens herinner ik in die mail aan de belofte van Bart De Wever in Hoogstraten. U had het al geraden, ook op die mail geen enkele reactie.
Op dinsdag 13 maart houdt de N-VA een grote bijeenkomst te Ranst ter voorbereiding van de gemeenteraadsverkiezingen. Tijdens één van de sessies stel ik in het publiek aan Jan Jambon de vraag of hij zijn mails nog leest. Tijdens een korte break na die sessie kwam Jan Jambon mij beloven dat ik 's anderendaags een schriftelijk antwoord zou krijgen op mijn duidelijke vragen. Ook dit bleek een leugentje om bestwil te zijn om zeker te zijn dat ik tijdens de happening geen vervelende vragen zou stellen want tot op heden heb ik die beloofde mail van Jan Jambon niet ontvangen.
Op zaterdag 21 april 2012 verschijnt Jan Jambon opgemerkt in beeld op de VFB happening doch Jan Jambon zal er op een meesterlijke manier in slagen om mij te ontlopen, met mijn gestalte en die groene pet op mijn hoofd zal dat wellicht niet zo moeilijk geweest zijn. Op zondag 22 april 2012 schrijf ik een korte mail waarin ik het o.a. volgende zeg: "Voor alle duidelijkheid wil ik er nog even op wijzen dat dit spelletje (het niet beantwoorden van mijn mails nvdr) ondertussen bezig is sedert 23 februari 2011. De manier waarop je me gisteren op de VFB happening ontweek was zonder meer een puike prestatie". Op dinsdag 29 mei 2012 vindt de algemene vergadering van de Nationale Bank plaats en naar aanleiding daarvan had ik een reeks schriftelijke vragen gesteld. Mijn eerste schriftelijke vraag handelt over de compensaties die N-VA gekregen heeft voor het laten passeren van die benoemingen in februari 2011. Die schriftelijke vragen algemene vergadering 2012 zullen later een cruciale rol spelen in dit verhaal.
Daarna wordt het heel stil tot ik begin 2013 vaststel dat ik geen uitnodiging ontving voor het betalen van mijn lidgeld. Op 9 januari 2013 schrijf ik dan zelf maar mijn lidgeld over.
Op zaterdag 23 maart nodigt Jan Jambon mij uit voor een etentje in Schoten, het sneeuwt hevig en het kader oogt idyllisch. We genoten van een heerlijke lunch met alles erop en eraan en we praten over koetjes en kalfjes. Nationale Bank, verkiezingen 2014, problemen met onbekwame verkozenen en tal van andere zaken kwamen aan bod. Tijdens het dessert vertel ik Jan Jambon dat ik mijn lidkaart 2013 nog niet ontvangen heb en ik vraag Jan of de N-VA mij misschien geschrapt heeft. Jan Jambon verzekert mij dat dit uitgesloten is en dat hij maandag 25 maart zal uitzoeken wat er misgelopen is. Ik zal er nooit meer iets van horen. Na enkele weken stuur ik een korte herinneringsmail die uiteraard ook onbeantwoord bleef.
Op dat moment had ik uiteraard begrepen dat N-VA mij effectief geschrapt had zonder echter de duidelijke bepalingen in de statuten hieromtrent gevolgd te hebben. Daar sta je dan, je mails of andere berichten worden niet beantwoord, je wordt volledig genegeerd in de hoop dat je het wel zult opgeven. Aangezien ik op 9 januari 2013 mijn lidgeld betaald had, was de situatie echter niet uitzichtloos en als trouw lid besluit ik om mijn lidgeld voor 2014 al te storten. Dit gaat als volgt in zijn werk:
op 19 juni 2013 schrijf ik mijn lidgeld over met volgende mededeling: lidgeld 2014 lid 8380 Erik Geenen;
op 20 juni stort N-VA dit lidgeld terug met als mededeling: terugstorting lidgeld zie eerdere communicatie;
op 2 juli 2013 stort ik dit lidgeld terug met mededeling: lidgeld 2014 lid 8380 Erik Geenen;
op 5 juli wordt dit lidgeld teruggestort met mededeling: terugstorting lidgeld N-VA conform vorige berichtgeving;
op 6 juli stort ik opnieuw met als mededeling: lidgeld 2014 lid 8380 vorige berichtgeving dewelke?
op 9 juli ontvang ik mijn geld terug: terugstorting lidgeld N-VA conform vorige berichtgeving.
Op woensdag 10 juli zend ik volgende mail naar Jan Jambon:
Beste Jan,
De tijd raast voorbij, ondertussen is het weeral meer dan drie maanden geleden sinds we mekaar zagen. Even heel kort: Zoals ik je verteld heb, had ik eind maart mijn lidkaart voor 2013 nog niet ontvangen en dat is nog steeds het geval. Als kattebelletje heb ik al enkele keren mijn bijdrage voor 2014 gestort en die wordt telkens bijzonder snel teruggestort met de vermelding "Terugstorting lidgeld N-VA conform vorige berichtgeving". Aangezien ik geen bericht ontvangen heb, begrijp ik niet goed waar dit over gaat. Gelukkig werd mijn lidgeld voor 2013 niet teruggestort of ik zou mij nog zorgen beginnen maken. Als ik me niet vergis, was er geen parlementslid van de N-VA aanwezig op de jongste algemene vergadering van de Nationale Bank. Dit is op zijn minst betreurenswaardig want er viel daar opnieuw heel wat te leren. Bij deze wens ik je een deugddoende, welverdiende vakantie en een mooie zomer toe.
Met vriendelijke groeten, Erik Geenen.
En toen............. kwam de kat op de koord.
Mijn Kaltstellung bij de N-VA: Ouverture!
Voor 2009 werden de privé aandeelhouders van de NBB systematisch beroofd via de beruchte 3% regel die inhield dat alle opbrengsten op de rentedragende activa van de NBB die hoger lagen dan drie procent automatisch toekwamen aan de Staat. Dat was uiteraard een heel prettig gegeven als de intresten boven de vijf, acht of tien procent lagen. Door de dalende rente smolt dat voordeel voor de Staat echter als sneeuw voor de zon en zodoende werd er een nieuwe wet gecreëerd om de privé aandeelhouders op een andere manier zonder compensatie te onteigenen. De wet van 3 april 2009 zal de politiek benoemde directie van de NBB in de mogelijkheid stellen om willekeurig de winst van de NBB te verdelen. De N-VA, op dat moment nog een vrij kleine partij, schaart zich aan de zijde van de privé aandeelhouders voor de evocatie van die walgelijke wet naar de Senaat.
Op dinsdag 10 februari heb ik hierover een onderhoud met Jan Jambon in het parlement. Jan Jambon verzekert mij dat de N-VA zich achter de legitieme eisen van de privé aandeelhouders schaart en er wordt afgesproken dat N-VA in de toekomst geen belangrijke beslissingen neemt in het Nationale Bank dossier zonder daarover eerst met mij te overleggen. Als gevolg van de N-VA steun wordt ik lid van de partij en krijg ik lidnummer 8380 toegewezen. Nadien wordt het erg stil, er wordt mij nooit om enig advies gevraagd over het dossier NBB, Dexia, Fortis, KBC of Electrabel alhoewel ik in deze dossiers toch tot één van de meest onderlegde mensen in België mag bestempeld worden. Eigenaardig maar ik heb het zodanig druk dat ik er niet echt bij stilsta.
Begin 2011 stel ik mij kandidaat voor de bestuursverkiezingen van de N-VA te Beerse en op 20 februari 2011 word ik als dusdanig unaniem verkozen. Drie dagen later brengt iemand mij op de hoogte dat de regering "in lopende zaken" de herbenoeming van bijna de voltallige directie van de Nationale Bank gaat goedkeuren en Luc Coene gaat benoemen tot gouverneur. Om 8.30 uur stuur ik een sms naar Jan Jambon waarin ik vertel dat ik hoop dat de N-VA zulke belangrijke benoemingen door een regering in lopende zaken niet zonder slag of stoot zal laten passeren. Dezelfde dag om 11.01 mail ik Bart De Wever met dezelfde vraag en opmerkingen. Vanaf dat moment zal ik ondervinden dat men kritische mensen bij de N-VA gewoon negeert.
Op 25 februari worden de NBB benoemingen breeduit toegelicht in de pers en om 14.31 uur zend ik volgend sms naar Jan Jambon: "Geachte heer Jambon, gefeliciteerd met de benoemingen bij de NBB. Mag ik meedelen in de ontvangen zilverlingen?" Als geen ander begrijp ik dat zulke belangrijke benoemingen onmogelijk kunnen passeren zonder het akkoord van de N-VA, die op dat moment in de geschiedenis een steeds belangrijker gewicht kreeg in het Belgische politieke landschap. Bij zulke belangrijke deals, de directeursposten bij de NBB zijn zowat de best betaalde postjes waaraan tevens het meeste macht vastkleeft. Geen enkele politieke partij laat zoiets passeren zonder daarvoor de nodige compensaties uit de brand de slepen. De benoeming van Luc Coene tot gouverneur was daarenboven totaal absurd omdat onafhankelijk vice-gouverneur Luc Coene enkele dagen voor de verkiezingen van 13 juni 2010 nog publiekelijk opgeroepen had om niet op de N-VA te stemmen. Een politiek onafhankelijk vice gouverneur van de centrale bank die de kiezers oproept om niet voor een bepaalde partij te stemmen, in iedere rechtstaat zou zoiets tot het onmiddellijke ontslag van de betrokken persoon leiden. In België vormt zoiets het begin van een nieuwe koehandel. Iedereen wist dat het de ultieme droom van Coene was om gouverneur te worden van de NBB en dat Coene bereid zou zijn tot verregaande toegevingen om deze benoeming binnen te halen.
Aanvankelijk worden mijn berichten genegeerd doch wellicht werd één en ander toch een beetje vervelend en op dinsdag 15 maart 2011 nodigt Jan Jambon mij uit om met hem te komen lunchen in het restaurant van het parlement. Ik word daar goed gesoigneerd met goede champagne, heerlijke wijnen en een heerlijk maal. Tijdens de lunch vertelt Jan Jambon mij een totaal ongeloofwaardig verhaal en ik heb hem dat op het einde van de lunch ook heel duidelijk gezegd. Ze hadden het bij de N-VA te druk gehad en die zaak was aan hun aandacht ontsnapt zodat ze het lieten passeren zonder er erg in te hebben. Zo'n fabeltje gaat er misschien in bij iemand die de materie niet kent doch niet bij een ervaren rot in het vak die heel goed begrijpt hoe zulke zaken gespeeld worden. Enfin, ondanks de fabeltjes wandel ik, onder invloed van het lekkere druivensap, in opperbeste stemming het parlement uit.
Blijkbaar was mijn groene pet in het restaurant van het parlement bij enkele mensen in het oog gesprongen met als gevolg ik de dag na die lunch (16 maart) een telefoontje kreeg van een volksvertegenwoordiger die mij zo snel mogelijk wilde zien omdat hij iets belangrijks met mij wilde bespreken. Op vrijdag 25 maart om 9.30 uur ontmoet ik deze volksvertegenwoordiger waarin deze mij vertelt dat de N-VA als compensatie voor het laten passeren van die benoemingen een directeurspost werd toegewezen voor 2014, de volksvertegenwoordiger in kwestie vertelt mij ook over wie het gaat. Ik laat hier en daar mijn licht eens schijnen en vrij snel wordt mij door iemand anders bevestigd dat dit verhaal klopt, deze andere volksvertegenwoordiger bevestigt mij tevens dat het over de man gaat waarvan de naam mij eerder werd meegedeeld. Na het nodige opzoekingswerk mail ik Jan Jambon op woensdag 4 mei 2011 om hem te mede te delen hetgeen mij uit verschillende hoeken werd bevestigd. Opnieuw geen enkele reactie.
Ik uit mijn ongenoegen hieromtrent op de bestuursvergaderingen van de N-VA te Beerse en op de arrondissementele raad waarin ik vrij snel na mijn verkiezing gecoöpteerd was. Het voordeel van die arrondissementele vergaderingen was dat daar steeds één of meerdere parlementsleden aanwezig waren. Er wordt echter niet gereageerd op mijn grieven en ook niet op de mails die ik over de zaak richt aan verschillende mensen. Zelfs volksvertegenwoordigers, die mij herhaaldelijk beloven dat ze zullen antwoorden, laten op geen enkel moment nog iets van zich horen.
Op de arrondissementele raad van maandag 6 juni te Kasterlee deel ik mee dat ik mijn ontslag als bestuurslid zal moeten indienen indien men mij blijft negeren. Geen enkele reactie. Hetzelfde scenario herhaalt zich op de AB vergadering van maandag 4 juli 2011. Op het verslag van de vergadering van 4 juli wordt het volgende geacteerd:
"Erik Geenen verduidelijk zijn standpunt over de afspraken met de NBB die al dan niet nagekomen zijn".
Op de arrondissementele bestuursvergadering van maandag 12 september voeg ik de daad bij het woord. Per mail, kondig ik mijn ontslag als bestuurslid aan en 's avonds op de vergadering dien ik dit gemotiveerd ontslag schriftelijk in en geef ik mondeling de nodige toelichtingen. Veel van de gewone leden komen mij vertellen hoezeer ze dit betreuren doch van de kopstukken zal geen enkele persoon ook maar enige moeite doen om mij van gedacht te doen veranderen.
In mijn ontslagbrief dd. 12 september 2011 vermeld ik het volgende:
"..... Zoals jullie weten heb ik het bijzonder moeilijk gehad met de niet nageleefde afspraken omtrent de Nationale Bank en tot op heden ontving ik hiervoor geen enkele aanvaardbare uitleg of verontschuldiging......... Om deze redenen zal ik vanavond op het AB met pijn in het hart mijn ontslag aanbieden als bestuurslid van de N-VA. Dit gebeurt zonder slechte gevoelens of verbittering en daarom zal ik naar de buitenwereld ook niet communiceren over mijn vertrek. Ik zal wel lid blijven van de partij en mocht men mij ooit nodig hebben om één en ander uit te leggen over de evoluties op de financiële markten en/of de impact op de toekomst zal ik hierop met plezier ingaan".
In het volgende hoofdstuk het onwaarschijnlijke vervolg van dit droevige verhaal waarin de top van de N-VA enkele cruciale bepalingen in de statuten van de partij opzettelijk overtrad om zich van mij te kunnen ontdoen.
Op dinsdag 10 februari heb ik hierover een onderhoud met Jan Jambon in het parlement. Jan Jambon verzekert mij dat de N-VA zich achter de legitieme eisen van de privé aandeelhouders schaart en er wordt afgesproken dat N-VA in de toekomst geen belangrijke beslissingen neemt in het Nationale Bank dossier zonder daarover eerst met mij te overleggen. Als gevolg van de N-VA steun wordt ik lid van de partij en krijg ik lidnummer 8380 toegewezen. Nadien wordt het erg stil, er wordt mij nooit om enig advies gevraagd over het dossier NBB, Dexia, Fortis, KBC of Electrabel alhoewel ik in deze dossiers toch tot één van de meest onderlegde mensen in België mag bestempeld worden. Eigenaardig maar ik heb het zodanig druk dat ik er niet echt bij stilsta.
Begin 2011 stel ik mij kandidaat voor de bestuursverkiezingen van de N-VA te Beerse en op 20 februari 2011 word ik als dusdanig unaniem verkozen. Drie dagen later brengt iemand mij op de hoogte dat de regering "in lopende zaken" de herbenoeming van bijna de voltallige directie van de Nationale Bank gaat goedkeuren en Luc Coene gaat benoemen tot gouverneur. Om 8.30 uur stuur ik een sms naar Jan Jambon waarin ik vertel dat ik hoop dat de N-VA zulke belangrijke benoemingen door een regering in lopende zaken niet zonder slag of stoot zal laten passeren. Dezelfde dag om 11.01 mail ik Bart De Wever met dezelfde vraag en opmerkingen. Vanaf dat moment zal ik ondervinden dat men kritische mensen bij de N-VA gewoon negeert.
Op 25 februari worden de NBB benoemingen breeduit toegelicht in de pers en om 14.31 uur zend ik volgend sms naar Jan Jambon: "Geachte heer Jambon, gefeliciteerd met de benoemingen bij de NBB. Mag ik meedelen in de ontvangen zilverlingen?" Als geen ander begrijp ik dat zulke belangrijke benoemingen onmogelijk kunnen passeren zonder het akkoord van de N-VA, die op dat moment in de geschiedenis een steeds belangrijker gewicht kreeg in het Belgische politieke landschap. Bij zulke belangrijke deals, de directeursposten bij de NBB zijn zowat de best betaalde postjes waaraan tevens het meeste macht vastkleeft. Geen enkele politieke partij laat zoiets passeren zonder daarvoor de nodige compensaties uit de brand de slepen. De benoeming van Luc Coene tot gouverneur was daarenboven totaal absurd omdat onafhankelijk vice-gouverneur Luc Coene enkele dagen voor de verkiezingen van 13 juni 2010 nog publiekelijk opgeroepen had om niet op de N-VA te stemmen. Een politiek onafhankelijk vice gouverneur van de centrale bank die de kiezers oproept om niet voor een bepaalde partij te stemmen, in iedere rechtstaat zou zoiets tot het onmiddellijke ontslag van de betrokken persoon leiden. In België vormt zoiets het begin van een nieuwe koehandel. Iedereen wist dat het de ultieme droom van Coene was om gouverneur te worden van de NBB en dat Coene bereid zou zijn tot verregaande toegevingen om deze benoeming binnen te halen.
Aanvankelijk worden mijn berichten genegeerd doch wellicht werd één en ander toch een beetje vervelend en op dinsdag 15 maart 2011 nodigt Jan Jambon mij uit om met hem te komen lunchen in het restaurant van het parlement. Ik word daar goed gesoigneerd met goede champagne, heerlijke wijnen en een heerlijk maal. Tijdens de lunch vertelt Jan Jambon mij een totaal ongeloofwaardig verhaal en ik heb hem dat op het einde van de lunch ook heel duidelijk gezegd. Ze hadden het bij de N-VA te druk gehad en die zaak was aan hun aandacht ontsnapt zodat ze het lieten passeren zonder er erg in te hebben. Zo'n fabeltje gaat er misschien in bij iemand die de materie niet kent doch niet bij een ervaren rot in het vak die heel goed begrijpt hoe zulke zaken gespeeld worden. Enfin, ondanks de fabeltjes wandel ik, onder invloed van het lekkere druivensap, in opperbeste stemming het parlement uit.
Blijkbaar was mijn groene pet in het restaurant van het parlement bij enkele mensen in het oog gesprongen met als gevolg ik de dag na die lunch (16 maart) een telefoontje kreeg van een volksvertegenwoordiger die mij zo snel mogelijk wilde zien omdat hij iets belangrijks met mij wilde bespreken. Op vrijdag 25 maart om 9.30 uur ontmoet ik deze volksvertegenwoordiger waarin deze mij vertelt dat de N-VA als compensatie voor het laten passeren van die benoemingen een directeurspost werd toegewezen voor 2014, de volksvertegenwoordiger in kwestie vertelt mij ook over wie het gaat. Ik laat hier en daar mijn licht eens schijnen en vrij snel wordt mij door iemand anders bevestigd dat dit verhaal klopt, deze andere volksvertegenwoordiger bevestigt mij tevens dat het over de man gaat waarvan de naam mij eerder werd meegedeeld. Na het nodige opzoekingswerk mail ik Jan Jambon op woensdag 4 mei 2011 om hem te mede te delen hetgeen mij uit verschillende hoeken werd bevestigd. Opnieuw geen enkele reactie.
Ik uit mijn ongenoegen hieromtrent op de bestuursvergaderingen van de N-VA te Beerse en op de arrondissementele raad waarin ik vrij snel na mijn verkiezing gecoöpteerd was. Het voordeel van die arrondissementele vergaderingen was dat daar steeds één of meerdere parlementsleden aanwezig waren. Er wordt echter niet gereageerd op mijn grieven en ook niet op de mails die ik over de zaak richt aan verschillende mensen. Zelfs volksvertegenwoordigers, die mij herhaaldelijk beloven dat ze zullen antwoorden, laten op geen enkel moment nog iets van zich horen.
Op de arrondissementele raad van maandag 6 juni te Kasterlee deel ik mee dat ik mijn ontslag als bestuurslid zal moeten indienen indien men mij blijft negeren. Geen enkele reactie. Hetzelfde scenario herhaalt zich op de AB vergadering van maandag 4 juli 2011. Op het verslag van de vergadering van 4 juli wordt het volgende geacteerd:
"Erik Geenen verduidelijk zijn standpunt over de afspraken met de NBB die al dan niet nagekomen zijn".
Op de arrondissementele bestuursvergadering van maandag 12 september voeg ik de daad bij het woord. Per mail, kondig ik mijn ontslag als bestuurslid aan en 's avonds op de vergadering dien ik dit gemotiveerd ontslag schriftelijk in en geef ik mondeling de nodige toelichtingen. Veel van de gewone leden komen mij vertellen hoezeer ze dit betreuren doch van de kopstukken zal geen enkele persoon ook maar enige moeite doen om mij van gedacht te doen veranderen.
In mijn ontslagbrief dd. 12 september 2011 vermeld ik het volgende:
"..... Zoals jullie weten heb ik het bijzonder moeilijk gehad met de niet nageleefde afspraken omtrent de Nationale Bank en tot op heden ontving ik hiervoor geen enkele aanvaardbare uitleg of verontschuldiging......... Om deze redenen zal ik vanavond op het AB met pijn in het hart mijn ontslag aanbieden als bestuurslid van de N-VA. Dit gebeurt zonder slechte gevoelens of verbittering en daarom zal ik naar de buitenwereld ook niet communiceren over mijn vertrek. Ik zal wel lid blijven van de partij en mocht men mij ooit nodig hebben om één en ander uit te leggen over de evoluties op de financiële markten en/of de impact op de toekomst zal ik hierop met plezier ingaan".
In het volgende hoofdstuk het onwaarschijnlijke vervolg van dit droevige verhaal waarin de top van de N-VA enkele cruciale bepalingen in de statuten van de partij opzettelijk overtrad om zich van mij te kunnen ontdoen.
Mijn Kaltstellung bij N-VA deel 2!
Nadat ik in september 2011 mijn ontslag gaf als bestuurslid te Beerse en als lid van het AB wordt het heel stil. Op verschillende evenementen van de N-VA blijf ik voorzichtig mijn beklag maken over het breken van de NBB belofte.
Op 28 september spreekt Bart De Wever een bomvolle zaal toe in Hoogstraten. Tijdens de vragenronde stel ik een vraag over de NBB en Bart De Wever antwoordt mij als volgt: "Met je groene pet wist ik al van in het begin dat er een vraag over de Nationale Bank ging komen doch dit is een zeer delicaat dossier en ik stel voor dat we daar binnenkort eens onder vier ogen over spreken". Meer had ik uiteraard niet nodig zodat ik niet verder aandrong op een antwoord op mijn vraag doch ik merk wel op dat Bart De Wever mij tijdens de receptie mijdt als de pest. Toen ik na een maand nog niks vernomen had over een eventueel gesprek onder vier ogen schrijf ik een korte herinneringsmail doch ik hoor niks meer van Bart De Wever. Voor mij is het op dat moment duidelijk dat De Wever mij in Hoogstraten met een loze belofte het zwijgen heeft opgelegd.
Op maandag 3 oktober 2011 treedt Kris Van Dijck op te Vosselaar, op vrijdag 14 oktober houden Jan Jambon en Zuhal Demir een sofagesprek te Westmalle, op vrijdag 18 mei is er in Arendonk een debat tussen Rik Van Cauwelaert en Ben Weyts. Ik woon elk van die evenementen bij en stel daarbij vragen over het N-VA standpunt betreffende de NBB.
Ondertussen had ik op 20 februari 2012 nogmaals in een korte mail aan Jan Jambon gevraagd naar het juiste N-VA standpunt over het NBB dossier en tevens herinner ik in die mail aan de belofte van Bart De Wever in Hoogstraten. U had het al geraden, ook op die mail geen enkele reactie.
Op dinsdag 13 maart houdt de N-VA een grote bijeenkomst te Ranst ter voorbereiding van de gemeenteraadsverkiezingen. Tijdens één van de sessies stel ik in het publiek aan Jan Jambon de vraag of hij zijn mails nog leest. Tijdens een korte break na die sessie kwam Jan Jambon mij beloven dat ik 's anderendaags een schriftelijk antwoord zou krijgen op mijn duidelijke vragen. Ook dit bleek een leugentje om bestwil te zijn om zeker te zijn dat ik tijdens de happening geen vervelende vragen zou stellen want tot op heden heb ik die beloofde mail van Jan Jambon niet ontvangen.
Op zaterdag 21 april 2012 verschijnt Jan Jambon opgemerkt in beeld op de VFB happening doch Jan Jambon zal er op een meesterlijke manier in slagen om mij te ontlopen, met mijn gestalte en die groene pet op mijn hoofd zal dat wellicht niet zo moeilijk geweest zijn. Op zondag 22 april 2012 schrijf ik een korte mail waarin ik het o.a. volgende zeg: "Voor alle duidelijkheid wil ik er nog even op wijzen dat dit spelletje (het niet beantwoorden van mijn mails nvdr) ondertussen bezig is sedert 23 februari 2011. De manier waarop je me gisteren op de VFB happening ontweek was zonder meer een puike prestatie". Op dinsdag 29 mei 2012 vindt de algemene vergadering van de Nationale Bank plaats en naar aanleiding daarvan had ik een reeks schriftelijke vragen gesteld. Mijn eerste schriftelijke vraag handelt over de compensaties die N-VA gekregen heeft voor het laten passeren van die benoemingen in februari 2011. Die schriftelijke vragen algemene vergadering 2012 zullen later een cruciale rol spelen in dit verhaal.
Daarna wordt het heel stil tot ik begin 2013 vaststel dat ik geen uitnodiging ontving voor het betalen van mijn lidgeld. Op 9 januari 2013 schrijf ik dan zelf maar mijn lidgeld over.
Op zaterdag 23 maart nodigt Jan Jambon mij uit voor een etentje in Schoten, het sneeuwt hevig en het kader oogt idyllisch. We genoten van een heerlijke lunch met alles erop en eraan en we praten over koetjes en kalfjes. Nationale Bank, verkiezingen 2014, problemen met onbekwame verkozenen en tal van andere zaken kwamen aan bod. Tijdens het dessert vertel ik Jan Jambon dat ik mijn lidkaart 2013 nog niet ontvangen heb en ik vraag Jan of de N-VA mij misschien geschrapt heeft. Jan Jambon verzekert mij dat dit uitgesloten is en dat hij maandag 25 maart zal uitzoeken wat er misgelopen is. Ik zal er nooit meer iets van horen. Na enkele weken stuur ik een korte herinneringsmail die uiteraard ook onbeantwoord bleef.
Op dat moment had ik uiteraard begrepen dat N-VA mij effectief geschrapt had zonder echter de duidelijke bepalingen in de statuten hieromtrent gevolgd te hebben. Daar sta je dan, je mails of andere berichten worden niet beantwoord, je wordt volledig genegeerd in de hoop dat je het wel zult opgeven. Aangezien ik op 9 januari 2013 mijn lidgeld betaald had, was de situatie echter niet uitzichtloos en als trouw lid besluit ik om mijn lidgeld voor 2014 al te storten. Dit gaat als volgt in zijn werk:
op 19 juni 2013 schrijf ik mijn lidgeld over met volgende mededeling: lidgeld 2014 lid 8380 Erik Geenen;
op 20 juni stort N-VA dit lidgeld terug met als mededeling: terugstorting lidgeld zie eerdere communicatie;
op 2 juli 2013 stort ik dit lidgeld terug met mededeling: lidgeld 2014 lid 8380 Erik Geenen;
op 5 juli wordt dit lidgeld teruggestort met mededeling: terugstorting lidgeld N-VA conform vorige berichtgeving;
op 6 juli stort ik opnieuw met als mededeling: lidgeld 2014 lid 8380 vorige berichtgeving dewelke?
op 9 juli ontvang ik mijn geld terug: terugstorting lidgeld N-VA conform vorige berichtgeving.
Op woensdag 10 juli zend ik volgende mail naar Jan Jambon:
Beste Jan,
De tijd raast voorbij, ondertussen is het weeral meer dan drie maanden geleden sinds we mekaar zagen. Even heel kort: Zoals ik je verteld heb, had ik eind maart mijn lidkaart voor 2013 nog niet ontvangen en dat is nog steeds het geval. Als kattebelletje heb ik al enkele keren mijn bijdrage voor 2014 gestort en die wordt telkens bijzonder snel teruggestort met de vermelding "Terugstorting lidgeld N-VA conform vorige berichtgeving". Aangezien ik geen bericht ontvangen heb, begrijp ik niet goed waar dit over gaat. Gelukkig werd mijn lidgeld voor 2013 niet teruggestort of ik zou mij nog zorgen beginnen maken. Als ik me niet vergis, was er geen parlementslid van de N-VA aanwezig op de jongste algemene vergadering van de Nationale Bank. Dit is op zijn minst betreurenswaardig want er viel daar opnieuw heel wat te leren. Bij deze wens ik je een deugddoende, welverdiende vakantie en een mooie zomer toe.
Met vriendelijke groeten, Erik Geenen.
En toen............. kwam de kat op de koord.
Op 28 september spreekt Bart De Wever een bomvolle zaal toe in Hoogstraten. Tijdens de vragenronde stel ik een vraag over de NBB en Bart De Wever antwoordt mij als volgt: "Met je groene pet wist ik al van in het begin dat er een vraag over de Nationale Bank ging komen doch dit is een zeer delicaat dossier en ik stel voor dat we daar binnenkort eens onder vier ogen over spreken". Meer had ik uiteraard niet nodig zodat ik niet verder aandrong op een antwoord op mijn vraag doch ik merk wel op dat Bart De Wever mij tijdens de receptie mijdt als de pest. Toen ik na een maand nog niks vernomen had over een eventueel gesprek onder vier ogen schrijf ik een korte herinneringsmail doch ik hoor niks meer van Bart De Wever. Voor mij is het op dat moment duidelijk dat De Wever mij in Hoogstraten met een loze belofte het zwijgen heeft opgelegd.
Op maandag 3 oktober 2011 treedt Kris Van Dijck op te Vosselaar, op vrijdag 14 oktober houden Jan Jambon en Zuhal Demir een sofagesprek te Westmalle, op vrijdag 18 mei is er in Arendonk een debat tussen Rik Van Cauwelaert en Ben Weyts. Ik woon elk van die evenementen bij en stel daarbij vragen over het N-VA standpunt betreffende de NBB.
Ondertussen had ik op 20 februari 2012 nogmaals in een korte mail aan Jan Jambon gevraagd naar het juiste N-VA standpunt over het NBB dossier en tevens herinner ik in die mail aan de belofte van Bart De Wever in Hoogstraten. U had het al geraden, ook op die mail geen enkele reactie.
Op dinsdag 13 maart houdt de N-VA een grote bijeenkomst te Ranst ter voorbereiding van de gemeenteraadsverkiezingen. Tijdens één van de sessies stel ik in het publiek aan Jan Jambon de vraag of hij zijn mails nog leest. Tijdens een korte break na die sessie kwam Jan Jambon mij beloven dat ik 's anderendaags een schriftelijk antwoord zou krijgen op mijn duidelijke vragen. Ook dit bleek een leugentje om bestwil te zijn om zeker te zijn dat ik tijdens de happening geen vervelende vragen zou stellen want tot op heden heb ik die beloofde mail van Jan Jambon niet ontvangen.
Op zaterdag 21 april 2012 verschijnt Jan Jambon opgemerkt in beeld op de VFB happening doch Jan Jambon zal er op een meesterlijke manier in slagen om mij te ontlopen, met mijn gestalte en die groene pet op mijn hoofd zal dat wellicht niet zo moeilijk geweest zijn. Op zondag 22 april 2012 schrijf ik een korte mail waarin ik het o.a. volgende zeg: "Voor alle duidelijkheid wil ik er nog even op wijzen dat dit spelletje (het niet beantwoorden van mijn mails nvdr) ondertussen bezig is sedert 23 februari 2011. De manier waarop je me gisteren op de VFB happening ontweek was zonder meer een puike prestatie". Op dinsdag 29 mei 2012 vindt de algemene vergadering van de Nationale Bank plaats en naar aanleiding daarvan had ik een reeks schriftelijke vragen gesteld. Mijn eerste schriftelijke vraag handelt over de compensaties die N-VA gekregen heeft voor het laten passeren van die benoemingen in februari 2011. Die schriftelijke vragen algemene vergadering 2012 zullen later een cruciale rol spelen in dit verhaal.
Daarna wordt het heel stil tot ik begin 2013 vaststel dat ik geen uitnodiging ontving voor het betalen van mijn lidgeld. Op 9 januari 2013 schrijf ik dan zelf maar mijn lidgeld over.
Op zaterdag 23 maart nodigt Jan Jambon mij uit voor een etentje in Schoten, het sneeuwt hevig en het kader oogt idyllisch. We genoten van een heerlijke lunch met alles erop en eraan en we praten over koetjes en kalfjes. Nationale Bank, verkiezingen 2014, problemen met onbekwame verkozenen en tal van andere zaken kwamen aan bod. Tijdens het dessert vertel ik Jan Jambon dat ik mijn lidkaart 2013 nog niet ontvangen heb en ik vraag Jan of de N-VA mij misschien geschrapt heeft. Jan Jambon verzekert mij dat dit uitgesloten is en dat hij maandag 25 maart zal uitzoeken wat er misgelopen is. Ik zal er nooit meer iets van horen. Na enkele weken stuur ik een korte herinneringsmail die uiteraard ook onbeantwoord bleef.
Op dat moment had ik uiteraard begrepen dat N-VA mij effectief geschrapt had zonder echter de duidelijke bepalingen in de statuten hieromtrent gevolgd te hebben. Daar sta je dan, je mails of andere berichten worden niet beantwoord, je wordt volledig genegeerd in de hoop dat je het wel zult opgeven. Aangezien ik op 9 januari 2013 mijn lidgeld betaald had, was de situatie echter niet uitzichtloos en als trouw lid besluit ik om mijn lidgeld voor 2014 al te storten. Dit gaat als volgt in zijn werk:
op 19 juni 2013 schrijf ik mijn lidgeld over met volgende mededeling: lidgeld 2014 lid 8380 Erik Geenen;
op 20 juni stort N-VA dit lidgeld terug met als mededeling: terugstorting lidgeld zie eerdere communicatie;
op 2 juli 2013 stort ik dit lidgeld terug met mededeling: lidgeld 2014 lid 8380 Erik Geenen;
op 5 juli wordt dit lidgeld teruggestort met mededeling: terugstorting lidgeld N-VA conform vorige berichtgeving;
op 6 juli stort ik opnieuw met als mededeling: lidgeld 2014 lid 8380 vorige berichtgeving dewelke?
op 9 juli ontvang ik mijn geld terug: terugstorting lidgeld N-VA conform vorige berichtgeving.
Op woensdag 10 juli zend ik volgende mail naar Jan Jambon:
Beste Jan,
De tijd raast voorbij, ondertussen is het weeral meer dan drie maanden geleden sinds we mekaar zagen. Even heel kort: Zoals ik je verteld heb, had ik eind maart mijn lidkaart voor 2013 nog niet ontvangen en dat is nog steeds het geval. Als kattebelletje heb ik al enkele keren mijn bijdrage voor 2014 gestort en die wordt telkens bijzonder snel teruggestort met de vermelding "Terugstorting lidgeld N-VA conform vorige berichtgeving". Aangezien ik geen bericht ontvangen heb, begrijp ik niet goed waar dit over gaat. Gelukkig werd mijn lidgeld voor 2013 niet teruggestort of ik zou mij nog zorgen beginnen maken. Als ik me niet vergis, was er geen parlementslid van de N-VA aanwezig op de jongste algemene vergadering van de Nationale Bank. Dit is op zijn minst betreurenswaardig want er viel daar opnieuw heel wat te leren. Bij deze wens ik je een deugddoende, welverdiende vakantie en een mooie zomer toe.
Met vriendelijke groeten, Erik Geenen.
En toen............. kwam de kat op de koord.
Abonneren op:
Posts (Atom)