In 2012 ging Dexia kopje onder en werd het geheel gesplitst in Belfius en Bad Bank Dexia met een gigantische berg waardeloze rommel ter waarde van een slordige 900 miljard euro. Het gratis geldbeleid van de ECB kwam er niet om de economie of de spaarder te redden, het kwam er om catastrofes als Dexia kunstmatig overeind te houden.
Hiervoor werd de spaarder op een illegale manier onteigend zonder compensatie en werd een begin gemaakt met het waardeloos maken van de euro. Immers, als een centrale bank geld creëert om waardeloze rommel terug waarde te geven, wordt al het geld van die centrale bank uiteindelijk waardeloos. Gans het systeem van het fiat geld is gebouwd op één pijler en die noemt vertrouwen. Als je dat vertrouwen ondermijnt met ontelbare leugens en ongezien bedrog dan stuikt die pijler op een gegeven moment onherroepelijk in mekaar.
Dankzij dat gratis geld kreeg de waardeloze troep van Dexia langzaam maar zeker terug waarde en daardoor kon Dexia de voorbije acht jaar de balans van +900 miljard langzaam maar zeker afbouwen tot de 120 miljard van vandaag. Een heus mirakel maar wel een wonder waarvoor een afgrijselijke tol zal moeten betaald worden door middel van een gigantisch koopkrachtverlies van het fiat geld. Dat objectieve wakkere journalisten dit onmetelijke bedrog omschrijven als "gunstige marktomstandigheden" betekent dat ze ofwel niet weten waarover ze het hebben of duidelijke orders hebben om de simpele waarheid te negeren.
Tegen het moment, dat de eindafrekening gepresenteerd wordt, zijn natuurlijk alle verantwoordelijken voor de ramp buiten schot. Centrale bankiers, regelgevers en politici aan de ene kant en bankiers met hun financiële genieën, die jaren aan een stuk miljoenenbonussen opstreken om kunstmatige winsten te realiseren, aan de andere kant. Als wakkere burger word je er kostmisselijk van doch aangezien het gros van die burgers slaapt en/of weigert de realiteit onder ogen te zien, kan het bedrog nog steeds ongestoord doorgaan.
De 120 miljard euro waarmee Dexia momenteel nog opgezadeld zit is echt wel het summum van waardeloze troep, dat is trouwens ook de reden waarom men het nog niet kwijtraakte en... een heel groot stuk van die brol zit in hopeloze Italiaanse projecten! En daarom moet Italië natuurlijk overeind gehouden worden want als dat verlies geïncasseerd wordt, zal dat Belgenland een slordige 40 miljard of meer kosten. België heeft dus geen keuze dan het redden van Zuid-Europa toe te juichen terwijl Frankrijk en Duitsland eveneens geen keuze hebben want als Italië implodeert gaan eveneens tal van grote Duitse en Franse banken kopje onder! Slechts enkele eurolanden, waaronder Nederland, zullen hiervan bespaard blijven. Gaan die landen nu zo dwaas zijn om uit "solidariteit" hun eigen ondergang te bezegelen? Of omdat hun toppolitici omgekocht worden met topposities in de EU?
donderdag 28 mei 2020
dinsdag 19 mei 2020
Voor wie twijfels heeft over het goud van de Nationale Bank!
Vraag 11
De
voorbije jaren heb ik via mijn schriftelijke vragen op de algemene vergadering
duidelijk de geschiedenis van het goud van de Bank geschetst alsook de
manipulatie van de gebruikte terminologie om het goud van de Bank om te toveren
in het goud van de Staat.
Het
goud is altijd van de Nationale Bank geweest, dat wordt duidelijk aangetoond
door de jaarverslagen zodat daarover geen discussie kan bestaan. Het probleem is uiteraard dat de politiek
benoemde directie van de Nationale Bank 82,58% of 1.076 ton van ons goud
verkocht heeft aan bodemprijzen om hun politieke bazen te helpen bij het
produceren van geflatteerde schuldstatistieken en frauduleuze begrotingen. Bij deze goudroof werd uitgegaan van de
foutieve stelling dat het goud van de Staat was. Nadat je 82,58% van het goud illegaal
onteigend hebt, met als argument dat het goud van de Staat is, wordt het
natuurlijk moeilijk om vervolgens toe te geven dat je die 1.076 ton goud per
ongeluk verkocht hebt.
Tijdens
de algemene vergaderingen van de voorbije vijftien jaar heb ik herhaaldelijk
duidelijk aangetoond dat tussen 1851 tot en met 1971 er geen enkele discussie
de eigenaar van het goud bestond. In
ieder jaarverslag werd er consequent gesproken over het “Goud- en deviezenbezit van de Nationale Bank”.
In het
jaarverslag over 1971 luidt het op pagina 53 na 120 jaar nog steeds:
“Goudvoorraad en netto deviezenpositie van de
Nationale Bank van België”.
Tussen
1850 en 1971 wordt op geen enkel moment ergens verwezen naar de mogelijkheid
dat het goud van de Staat zou zijn.
Nergens
wordt de situatie helderder uitgelegd als in het jaarverslag over 1948. Daar lezen we op pagina 76 het volgende:
“Beschikbare goudvoorraad fr. 27.333.965.142,07
Onbeschikbaar goudsaldo na herwaardering van de
goudvoorraad (besluitwet nr 5 dd. 1 mei 1944).
Per 31 december zijn deze twee rubrieken samengebracht
op een enkele rekening <<Goudvoorraad>>, tengevolge van de
aanwending van de passiefrekening <<Schatkist: onbeschikbare rekening
wegens herwaardering (besluitwet nr 5 van 1 mei 1944>> tot de
gedeeltelijke delging van de schuld van de Staat tegenover de Bank.”
Vertaling
voor de mensen die deze materie niet volledig beheersen:
Na
de opwaardering van de goudprijs in 1944 wordt de daardoor gecreëerde (fictieve)
meerwaarde op een onbeschikbare reserverekening geplaatst. Na de grote operatie om de alle
oorlogs-onevenwichten weg te zuiveren blijft de Belgische Staat met een zware
openstaande schuld aan de Nationale Bank.
Om deze schuld gedeeltelijk weg te werken wordt de bewuste “onbeschikbare
reserverekening” met een saldo van 10.493.184.885 frank overgeheveld naar de “Beschikbare
Goudvoorraad” van de Nationale Bank.
Vraag:
Als
de Staat in 1948 een deel van zijn schuld aan de Bank aflost door een
onbeschikbare reserverekening van 10,93 miljard frank over te hevelen naar de Beschikbare
Goudvoorraad van de Nationale Bank:
Is
er dan één regent die niet begrijpt wie de eigenaar van het goud van de
Nationale Bank is?
Vraag
12
Vanaf
boekjaar 1972 begint men verwarring te zaaien over wie de werkelijke eigenaar
van het goud is. Op pagina 62 van het jaarverslag over 1972 volgt er een
subtiele verandering, het goud en deviezenbezit van de Nationale Bank verandert
in:
“NATIONALE BANK VAN BELGIE: GOUD- EN DEVIEZENRESERVES”
Op
pagina 53 van het jaarverslag over 1971 staat er nog heel duidelijk: “GOUDVOORRAAD EN NETTO DEVIEZENPOSITIE VAN
DE NATIONALE BANK VAN BELGIE”.
Zo
gaat het altijd wanneer geschiedenis vervalst wordt. Dat gaat niet brutaal, dat zou immers teveel
opvallen. Het gaat stapje voor stapje.
De
jongste jaren, dit jaar op pagina 130 van het jaarverslag, luidt het als volgt:
“De
officiële goud- en deviezenreserves van de Belgische Staat, die in de balans
zijn opgenomen, worden aangehouden en beheerd door de Bank”.
Alhoewel
verschillende leden van de directie de jongste jaren toegaven dat het goud wel
degelijk van de Bank is werd dit nooit schriftelijk toegegeven en werd er op
een sublieme manier professioneel rond de pot gedraaid.
Vraag:
Moeten
we de verwarringzaaiende versie van de jongste jaren (dit jaar op pagina 130
van het jaarverslag) lezen als:
Het
goud en de deviezen zijn eigendom van de Bank en haar aandeelhouders;
De
Belgische Staat bezit 50% van de aandelen van de NBB;
Zodoende
is de Staat eigenaar van 50% van het goud en de deviezen;
Zodoende
beheert de Nationale Bank de goudreserves van de Staat (50%);
De
resterende 50% van die goudreserves zijn eigendom van de privé aandeelhouders?
Nationale Bank, zo klaar als een klontje!
De Nationale Bank werd in 1850 opgericht met 100% privé kapitaal!
In 1850 bestond inflatie niet, dat was een taboe in die tijd, en dat zou zo blijven tot 1914. Na de Eerste Wereldoorlog zou men inflatie invoeren om de staatsschulden weg te inflateren (waar hebben we dat nog gehoord). Dat mondde uit in een devaluatie van de frank met 85%. Probleem hier is het eerste dividend van 6% van de Nationale Bank. Dit was en is het basisdividend dat de aandeelhouders een fatsoenlijk basisrendement moest garanderen. Moest men dat dividend aanpassen aan de inflatie dan zou dat minstens 500 euro per aandeel bedragen en niet 1,5 euro zoals vandaag het geval is. Dit is een eerste belangrijke manipulatie om de koers van het aandeel kunstmatig laag te houden omdat het tweede dividend, een toetje voor de aandeelhouders als de resultaten het zouden toelaten, nooit evenredig gestegen is met het koopkrachtverlies van het eerste dividend.
Tot 1927 blijven alle reserves voor de volle 100% eigendom van de privé aandeelhouders van de Bank. Omdat politici schrik krijgen dat die privé aandeelhouders ooit wel eens op het idee zouden kunnen komen om in vereffening te gaan, voert men een wet in waarin bepaald wordt dat, in geval van vereffening, de helft van de reserves toekomen aan de Staat. Dat wordt geaccepteerd omdat daar een aantal voordelen tegenover stonden.
De Belgische Staat heeft nooit één cent geïnvesteerd in de Nationale Bank.
In 1948 maakt de Belgische Staat misbruik van de nasleep van de oorlog om beslag te leggen op de oorlogswinsten van de Bank ten belope van 265 miljoen frank. Daarvan wordt 200 miljoen gebruikt om 50% van de aandelen te verwerven. Op dat moment worden tevens staalharde garanties gegeven dat de Staat nooit misbruik zal maken van het feit dat diezelfde Staat vanaf dat moment voor 50% aandeelhouder wordt. Die garanties worden in 1993 zonder enige compensatie bij wet afgeschaft om in het ECB project te kunnen stappen.
Vanaf dat moment dacht men dat men zich alles kon veroorloven en begonnen de onteigeningen zonder compensatie een normaal ritueel te worden. De aandelen zaten echter sterk versnipperd en voor een groot stuk bij financiële instellingen die zich geen problemen met de Nationale Bank konden permitteren zodat het verzet al bij al bescheiden bleef. Trouwens, als je ziet hoe moeilijk het is, om de waarheid naar buiten te krijgen in een tijd van sociale media, kun je je wel voorstellen hoe het moet geweest zijn in een tijd toen "onafhankelijke" journalisten het monopolie hadden op het verspreiden van nieuws.
En toen kwam de euro waardoor de Nationale Bank haar emissierecht verloor. Nu hadden onze politici bij de belangrijke operatie in 1927 (zie hoger) toch zelf bedongen dat de Nationale Bank bij het verlies van het emissierecht de beschikbare reserves moest uitkeren. Dit vormde de basis voor de eerste procedure van Deminor. Op de website van de ECB stond immers expliciet dat dat emissierecht de exclusieve bevoegdheid was van de ECB. Geen discussie mogelijk dus doch toen verdween die exclusiviteit van de website van de ECB en werd het emissierecht gedeeld door alle leden van de eurozone. Als klap op de vuurpijl werd, nadat in juni 2002 de juridische procedure van start ging, de wet in augustus 2002 aangepast om het spel te vervalsen. Later zal het Grondwettelijk Hof bepalen dat dit geen probleem was aangezien het om een interpretatieve wet ging die uitlegde wat de Belgische volksvertegenwoordigers in 1927 bedoelden met de term "emissierecht" met het oog op de invoering van de euro. De regels veranderen nadat de procedure gestart is en dat goedpraten met een uitleg die suggereert dat men in 1927 in het Belgische parlement al bezig was met de invoering van de euro.
Ondertussen was men echter ook begonnen met het overhevelen van een groot stuk van de reserves naar de Schatkist. Ik ben er bijna zeker van dat zij op dat moment zelf niet meer wisten hoe de vork juist aan de steel zat. Zodoende hebben politici en hun marionetten bij de Nationale Bank de voorbije twintig jaar meer dan 12 miljard euro illegaal overgeheveld naar de Schatkist. Illegaal omdat het hier om een zuiver inbreuk gaat op het eigendomsrecht dat staat of valt met het axioma dat men niemand mag onteigenen zonder een passende schadevergoeding te bieden.
Mijn vragen over het goud dit jaar geven een prachtig historisch beeld van de waarheid. Het goud is altijd van de Bank geweest, aangezien de Staat 50% van de aandelen heeft is de helft van het goud van de Staat en de andere helft van de privé aandeelhouders. Belangrijk in het goudverhaal is dat geen enkele privé aandeelhouder ooit gevraagd heeft om aan de goudvoorraad te prutsen. Dat was zuiver een politiek spektakel en de daaropvolgende diefstal ook.
Ik zal zo dadelijk mijn vragen over het goud hernemen op deze blog. Het antwoord, gebaseerd op 169 jaarverslagen is duidelijk verwerkt in de vraag.
De Nationale Bank is de machtigste organisatie van het land, dankzij de 9% participatie in het kapitaal van de Bank voor Internationale Betalingen reikt haar invloed tot in vrijwel alle uithoeken van de wereld. De NBB kan Reuters en Bloomberg dwingen om gecontroleerde verhalen te deleten en niet te reageren op het feit dat de Belgische regering openlijk zegt dat het amateurs zijn. Geen enkele financiële journalist in België durft negatieve dingen schrijven over de Nationale Bank want ze willen niet op een zwarte lijst komen. Banken en vermogensbeheerders willen hun vergunningen niet kwijtspelen en politiek benoemde rechters weten wat hen te doen staat als het over echt belangrijke dingen gaat voor de Staat. Voor pietluttigheden durft men weleens zijn of haar onafhankelijkheid bewijzen doch als het over een roof van een pak miljarden gaat wordt men voorzichtiger.
Met de komst van de N-VA leek er even een licht aan het eind van de tunnel te schijnen doch in 2011 ging ook de N-VA overstag voor een directeurspost en enkele andere interessante postjes.
De intrinsieke waarde van een aandeel Nationale Bank ligt onweerlegbaar op ongeveer 40.000 euro per aandeel. Dat de koers amper 2.000 euro bedraagt is te wijten aan het machtsmisbruik van de overheid en hun NBB marionetten, de onwaarschijnlijke willekeur en de lange reeks onteigeningen zonder compensatie waarvan de aandeelhouders het slachtoffer werden. Het dividend wordt al jaren kunstmatig laag te houden om de koers van het aandeel te drukken en omdat die koers zo laag is, wordt dat aalmoes-dividend plots aantrekkelijk.
Tot zo ver in het kort een historisch overzicht van de realiteit.
De aandeelhouders kunnen in dit verhaal enkel op zichzelf rekenen en mochten we ooit de steun van een kapitaalkrachtige belegger krijgen kan het snel de andere kant uitgaan. Maar het moet voor iedereen duidelijk zijn dat, zolang de aandeelhouders geen front vormen en/of in hun eigen voeten blijven schieten, ze bij de Nationale Bank rustig zullen blijven wachten tot de twee aanvoerders van het verzet de pijp aan Maarten geven.
Word aandeelhouder en strijd mee voor rechtvaardigheid en eigendomsrecht.
Daarbij niet uit het oog verliezen dat alle ellende, die nu op ons afkomt, voor het grootste stuk te wijten is aan het feit dat de "onafhankelijke" bestuurders van de Nationale Bank nooit oog gehad hebben voor het Algemeen Belang. Voor al het gefoefel van de Belgische politici sloten zij bewust de ogen of erger, ze praatten het goed. In feite waren zij bestemd om over onze reserves te waken en ze te beheren als een goed huisvader doch in werkelijkheid hebben ze gewoon voluit het corrupte politieke spel van de jongste decennia meegespeeld.
In 1850 bestond inflatie niet, dat was een taboe in die tijd, en dat zou zo blijven tot 1914. Na de Eerste Wereldoorlog zou men inflatie invoeren om de staatsschulden weg te inflateren (waar hebben we dat nog gehoord). Dat mondde uit in een devaluatie van de frank met 85%. Probleem hier is het eerste dividend van 6% van de Nationale Bank. Dit was en is het basisdividend dat de aandeelhouders een fatsoenlijk basisrendement moest garanderen. Moest men dat dividend aanpassen aan de inflatie dan zou dat minstens 500 euro per aandeel bedragen en niet 1,5 euro zoals vandaag het geval is. Dit is een eerste belangrijke manipulatie om de koers van het aandeel kunstmatig laag te houden omdat het tweede dividend, een toetje voor de aandeelhouders als de resultaten het zouden toelaten, nooit evenredig gestegen is met het koopkrachtverlies van het eerste dividend.
Tot 1927 blijven alle reserves voor de volle 100% eigendom van de privé aandeelhouders van de Bank. Omdat politici schrik krijgen dat die privé aandeelhouders ooit wel eens op het idee zouden kunnen komen om in vereffening te gaan, voert men een wet in waarin bepaald wordt dat, in geval van vereffening, de helft van de reserves toekomen aan de Staat. Dat wordt geaccepteerd omdat daar een aantal voordelen tegenover stonden.
De Belgische Staat heeft nooit één cent geïnvesteerd in de Nationale Bank.
In 1948 maakt de Belgische Staat misbruik van de nasleep van de oorlog om beslag te leggen op de oorlogswinsten van de Bank ten belope van 265 miljoen frank. Daarvan wordt 200 miljoen gebruikt om 50% van de aandelen te verwerven. Op dat moment worden tevens staalharde garanties gegeven dat de Staat nooit misbruik zal maken van het feit dat diezelfde Staat vanaf dat moment voor 50% aandeelhouder wordt. Die garanties worden in 1993 zonder enige compensatie bij wet afgeschaft om in het ECB project te kunnen stappen.
Vanaf dat moment dacht men dat men zich alles kon veroorloven en begonnen de onteigeningen zonder compensatie een normaal ritueel te worden. De aandelen zaten echter sterk versnipperd en voor een groot stuk bij financiële instellingen die zich geen problemen met de Nationale Bank konden permitteren zodat het verzet al bij al bescheiden bleef. Trouwens, als je ziet hoe moeilijk het is, om de waarheid naar buiten te krijgen in een tijd van sociale media, kun je je wel voorstellen hoe het moet geweest zijn in een tijd toen "onafhankelijke" journalisten het monopolie hadden op het verspreiden van nieuws.
En toen kwam de euro waardoor de Nationale Bank haar emissierecht verloor. Nu hadden onze politici bij de belangrijke operatie in 1927 (zie hoger) toch zelf bedongen dat de Nationale Bank bij het verlies van het emissierecht de beschikbare reserves moest uitkeren. Dit vormde de basis voor de eerste procedure van Deminor. Op de website van de ECB stond immers expliciet dat dat emissierecht de exclusieve bevoegdheid was van de ECB. Geen discussie mogelijk dus doch toen verdween die exclusiviteit van de website van de ECB en werd het emissierecht gedeeld door alle leden van de eurozone. Als klap op de vuurpijl werd, nadat in juni 2002 de juridische procedure van start ging, de wet in augustus 2002 aangepast om het spel te vervalsen. Later zal het Grondwettelijk Hof bepalen dat dit geen probleem was aangezien het om een interpretatieve wet ging die uitlegde wat de Belgische volksvertegenwoordigers in 1927 bedoelden met de term "emissierecht" met het oog op de invoering van de euro. De regels veranderen nadat de procedure gestart is en dat goedpraten met een uitleg die suggereert dat men in 1927 in het Belgische parlement al bezig was met de invoering van de euro.
Ondertussen was men echter ook begonnen met het overhevelen van een groot stuk van de reserves naar de Schatkist. Ik ben er bijna zeker van dat zij op dat moment zelf niet meer wisten hoe de vork juist aan de steel zat. Zodoende hebben politici en hun marionetten bij de Nationale Bank de voorbije twintig jaar meer dan 12 miljard euro illegaal overgeheveld naar de Schatkist. Illegaal omdat het hier om een zuiver inbreuk gaat op het eigendomsrecht dat staat of valt met het axioma dat men niemand mag onteigenen zonder een passende schadevergoeding te bieden.
Mijn vragen over het goud dit jaar geven een prachtig historisch beeld van de waarheid. Het goud is altijd van de Bank geweest, aangezien de Staat 50% van de aandelen heeft is de helft van het goud van de Staat en de andere helft van de privé aandeelhouders. Belangrijk in het goudverhaal is dat geen enkele privé aandeelhouder ooit gevraagd heeft om aan de goudvoorraad te prutsen. Dat was zuiver een politiek spektakel en de daaropvolgende diefstal ook.
Ik zal zo dadelijk mijn vragen over het goud hernemen op deze blog. Het antwoord, gebaseerd op 169 jaarverslagen is duidelijk verwerkt in de vraag.
De Nationale Bank is de machtigste organisatie van het land, dankzij de 9% participatie in het kapitaal van de Bank voor Internationale Betalingen reikt haar invloed tot in vrijwel alle uithoeken van de wereld. De NBB kan Reuters en Bloomberg dwingen om gecontroleerde verhalen te deleten en niet te reageren op het feit dat de Belgische regering openlijk zegt dat het amateurs zijn. Geen enkele financiële journalist in België durft negatieve dingen schrijven over de Nationale Bank want ze willen niet op een zwarte lijst komen. Banken en vermogensbeheerders willen hun vergunningen niet kwijtspelen en politiek benoemde rechters weten wat hen te doen staat als het over echt belangrijke dingen gaat voor de Staat. Voor pietluttigheden durft men weleens zijn of haar onafhankelijkheid bewijzen doch als het over een roof van een pak miljarden gaat wordt men voorzichtiger.
Met de komst van de N-VA leek er even een licht aan het eind van de tunnel te schijnen doch in 2011 ging ook de N-VA overstag voor een directeurspost en enkele andere interessante postjes.
De intrinsieke waarde van een aandeel Nationale Bank ligt onweerlegbaar op ongeveer 40.000 euro per aandeel. Dat de koers amper 2.000 euro bedraagt is te wijten aan het machtsmisbruik van de overheid en hun NBB marionetten, de onwaarschijnlijke willekeur en de lange reeks onteigeningen zonder compensatie waarvan de aandeelhouders het slachtoffer werden. Het dividend wordt al jaren kunstmatig laag te houden om de koers van het aandeel te drukken en omdat die koers zo laag is, wordt dat aalmoes-dividend plots aantrekkelijk.
Tot zo ver in het kort een historisch overzicht van de realiteit.
De aandeelhouders kunnen in dit verhaal enkel op zichzelf rekenen en mochten we ooit de steun van een kapitaalkrachtige belegger krijgen kan het snel de andere kant uitgaan. Maar het moet voor iedereen duidelijk zijn dat, zolang de aandeelhouders geen front vormen en/of in hun eigen voeten blijven schieten, ze bij de Nationale Bank rustig zullen blijven wachten tot de twee aanvoerders van het verzet de pijp aan Maarten geven.
Word aandeelhouder en strijd mee voor rechtvaardigheid en eigendomsrecht.
Daarbij niet uit het oog verliezen dat alle ellende, die nu op ons afkomt, voor het grootste stuk te wijten is aan het feit dat de "onafhankelijke" bestuurders van de Nationale Bank nooit oog gehad hebben voor het Algemeen Belang. Voor al het gefoefel van de Belgische politici sloten zij bewust de ogen of erger, ze praatten het goed. In feite waren zij bestemd om over onze reserves te waken en ze te beheren als een goed huisvader doch in werkelijkheid hebben ze gewoon voluit het corrupte politieke spel van de jongste decennia meegespeeld.
Eerste reactie op schijnvertoning van gisteren!
Geachte mevrouw,
Geachte heer,
Met adembenemende verbazing heb ik gisteren de antwoorden op de vragen van de aandeelhouders van de NBB doorgenomen. Ik had eerlijk gezegd het ergste verwacht doch dit overstijgt iedere vorm van surrealiteit.
Een algemene vergadering zonder aandeelhouders achter gesloten deuren en vervolgens afkomen met een afgrijselijke miskenning van het vraagrecht van de aandeelhouders is volgens mij een brug te ver en dit zal wellicht nooit de bedoeling van de wetgever geweest
zijn om zo'n belangrijke vergaderingen achter gesloten deuren te laten plaatsvinden. Je zou eerder het tegenovergestelde verwachten, meer respect voor het vraagrecht en duidelijke antwoorden op eenvoudige vragen.
Voor wat betreft de opmerking over de ondertekening van de notulen:
Ik heb volmacht gegeven aan de gouverneur om in mijn naam te stemmen en alle noodzakelijke daden te stellen op de algemene vergadering van 18 mei 2020 doch niet om de notulen te ondertekenen op een andere datum. Indien ik niet in de mogelijkheid word gesteld
om de notulen op een Corona-vriendelijke manier te ondertekenen dan wens ik in ieder geval een aantal uitermate belangrijke opmerkingen te laten aanhechten aan het belachelijke verhaaltje dat gisteren op de website van de NBB gepubliceerd werd.
Met vriendelijke groeten,
Erik Geenen.
donderdag 14 mei 2020
Schriftelijke vragen 25 - 26 - 27 + belangrijke opmerking!
Vraag 25
Na 37 jaar monetair wanbeleid belandde de wereld in 2008 in een crisis van teveel schulden en een rente die te laag was om het risico van die schulden te dekken. In plaats van de problemen aan te pakken, verkozen de centrale banken wereldwijd om die crisis te verergeren door nog veel meer schulden en nog lagere rentes te creëren. Sindsdien herhaalde ik op alle algemene vergaderingen van de Nationale Bank en op tientallen internationale conferenties dat je een natte kelder niet droog krijgt door er water in te pompen en dat je gevaarlijke gokkers niet afschrikt met gratis krediet.
En zo zijn we vandaag in de volgende fase van de financiële crisis beland, de fase waarbij de truuk met het gratis geld niet meer zal werken. In Duitsland heeft het Grondwettelijk Hof eindelijk te moed gehad om te zeggen dat de waanzin moet stoppen. De monetaire financiering, die sinds 2012 in het leven geroepen werd, is in strijd met het Verdrag van Maastricht en zodoende illegaal. Dat de Regentenraad met zulke experimenten akkoord gaat terwijl er nog privé aandeelhouders in het spel zijn, is een schandaal buiten categorie.
Zijn er regenten die ooit geloofd hebben dat dit bedrog kans op slagen had?
Zijn er regenten die geloven dat je ongestraft aan zulke dwaze spelletjes kunt deelnemen zonder ooit ter verantwoording geroepen te worden?
Vraag 26
Op het moment dat ik deze vragen uitschrijf noteert de goudprijs, uitgedrukt in euro, op het hoogste niveau ooit of zo'n 350% boven het niveau waarop de Regentenraad 1.076 ton of meer dan 80% van onze goudvoorraad liquideerde tegen bodemprijzen om de Belgische regering toe te laten om kunstmatig de staatsschuld te verlagen. Dit jaar gaan we wellicht het vorige recordniveau van die staatsschuld, in percentage tov het BBP, verbreken. Dat bij deze frauduleuze operatie de statuten van de Bank verkracht werden en allerlei illegale wetten werden gestemd om een onteigening zonder compensatie van de privé aandeelhouders mogelijk te maken, zullen we voor het gemak maar even achterwege laten.
Hoe voelt het om lid te zijn van een orgaan, dat wellicht de grootste misdaad ooit tegen het Belgische volk op z'n geweten heeft?
Vraag 27
Hoe zal de procedure verlopen voor het ondertekenen van de notulen en het eventueel laten opnemen van opmerkingen?
Gelieve bij deze te noteren dat ik de notulen wens te ondertekenen.
Belangrijke opmerking!
Gelieve op te nemen in de notulen van de vergadering!
Dit jaar wordt er voor het eerst in de geschiedenis een algemene vergadering van de Nationale Bank gehouden zonder aandeelhouders, voor oneerlijke bestuurders zou dat een droom zijn die in vervulling gaat. De voorbije 17 jaar hebben de privé aandeelhouders jaar na jaar tevergeefs gevraagd dat de antwoorden op de gestelde vragen zouden opgenomen worden in de notulen van de vergadering om te verhinderen dat de antwoorden jaarlijks zouden aangepast worden aan de richting van de wind. De vraag om de antwoorden te notuleren is al die jaren om overduidelijke redenen geweigerd. Nu er een virtuele vergadering wordt gehouden, zullen er eindelijk schriftelijke antwoorden op de schriftelijke vragen moeten gegeven worden. Ik hoop bij deze dat dit op een ernstige manier zal gebeuren en dat de Regentenraad zich niet gaat verstoppen achter kinderachtige excuses...
Voor het eerst sinds dit conflict publiek werd in 2002 zijn de privé aandeelhouders zich op een doordachte manier aan het organiseren. Sinds 2002 heeft de Regentenraad consequent geweigerd om met de privé aandeelhouders, die 50% van het kapitaal van de vennootschap in handen hebben, te overleggen. Een raad van bestuur die weigert te praten met de aandeelhouders die 100% van het kapitaal van de vennootschap ingebracht hebben... dat moet een wereldrecord zijn. Misschien is de tijd gekomen om, in samenspraak met de privé aandeelhouders, een fatsoenlijke en faire oplossing uit te werken om dit conflict op te lossen op een manier waarbij niemand gezichtsverlies lijdt. Een oplossing die de Belgische Staat niks kost en een einde maakt aan een drama dat nooit had mogen bestaan.
Abonneren op:
Posts (Atom)