De regering heeft blijkbaar de Covid19-paniek misbruikt om de virtuele algemene vergadering tot het nieuwe normaal te promoveren. Als doorwinterd beleggersactivist weet ik als geen ander hoe groot de impact van deze onverantwoorde maatregel is op de verdediging van de rechten van de de kleine aandeelhouders van beursgenoteerde vennootschappen. Deze beleggers staan het ganse jaar geblinddoekt te kijken naar wat de raden van bestuur en de grootaandeelhouders uitrichten met de centen die hen toevertrouwd werden door massa's kleine aandeelhouders, beleggings- en pensioenfondsen... Als actieve belegger en fervent deelnemer aan algemene vergaderingen in binnen- en buitenland heb ik in de loop der jaren heel wat zaken gerealiseerd, afgedwongen en blootgelegd dankzij een doorgedreven ondervraging van de raad van bestuur tijdens tal van algemene vergaderingen. Op ettelijke algemene vergaderingen dwong ik statutenwijzigingen af en slaagde ik erin om voorgestelde statutenwijzigingen te doen schrappen of aan te passen. Na verloop van tijd werd ik door diverse vennootschappen vooraf gecontacteerd met de vraag of ik opmerkingen had of bepaalde zaken behandeld wilde zien.
Voor mij begon het allemaal in 1984 toen ik te weten was gekomen dat een beursgenoteerd bedrijf, waarvan ik aandeelhouder was en dat voor zowat 75% in handen was van een rijke familie, in Duitsland nagelnieuwe machines had gekocht voor omgerekend een goede tien miljoen euro en deze machines enkele weken na de levering had doorverkocht als oud ijzer aan een buitenlands bedrijf dat voor 100% eigendom was van de hoger vermelde familie. Dankzij mijn goede kennis van het reilen en het zeilen van de onderneming, de doorgedreven vraagstelling en de discussies op de algemene vergaderingen evolueerde een verhaal, dat startte rond 2.600 frank, naar een bod van 12.000 frank, een uitkoopbod van 20.000 frank en in 1999 tot een dading voor een bedrag dat ik niet mag vermelden. Dat is trouwens een fenomeen waar weinig beleggers rekening mee houden. Er zijn weinig dergelijke zaken die leiden tot een gerechtelijke veroordeling. Er wordt een procedure aangespannen tegen bepaalde wantoestanden, de gerechtelijke molen draait gedurende vele jaren in Eerste Aanleg, vervolgens in Beroep om tot slot vijftien jaar nadien of later, vlak voor de ultieme uitspraak, via een dading wordt geregeld. En zo'n dading heeft altijd één belangrijk element: Totale vertrouwelijkheid, maak je de inhoud ervan bekend, kun je jezelf volledig ruïneren. Enkele maanden geleden gingen de kleine aandeelhouders van Ubizen akkoord met een dading, een strijd waarbij ik de handschoen opnam in februari 2005 en die meer dan 15 jaar later eindelijk afgerond werd. Heel graag zou ik de exacte details van deze dading met iedereen delen doch ik en alle andere betrokken aandeelhouders hebben getekend dat ze dit nooit zullen doen en bij een eventuele woordbreuk zware schadevergoedingen verschuldigd zijn. Dat is de normale gang van zaken, dat is de manier waarop het gros van dergelijke procedures afgehandeld wordt en dat is de reden waarom het lijkt alsof verzet niet loont.
In de loop der jaren speelde ik een belangrijke rol op de algemene vergaderingen van o.a. Barco, Tessenderlo, Union Minière, Electrabel, Fortis, Dexia, KBC, CERA, ING, Belgacom en tal van andere bedrijven. Bij Electrabel wist ik jaren op voorhand, mede dankzij een tip van iemand uit de raad van bestuur, dat Suez een bod ging uitbrengen en dit leidde tot boeiende discussie op de algemene vergaderingen van Electrabel in Brussel en Suez in Parijs. Op de laatste algemene vergadering van Electrabel, drie maanden voor het overnamebod van Suez, vroeg ik aan Mestrallet wanneer Suez het bod op Electrabel zou lanceren. Het antwoord luidde dat zo'n plan nog niet op tafel had gelegen. Vier maanden later volgde het bod, een fenomeen dat minstens twee jaar voorbereiding vergt. Ik was al enkele jaren vragen aan het stellen over die mogelijke overname doch dit werd telkens zorgvuldig genegeerd door de journalisten die zich niet wilden verbranden bij Suez.
Het grootste succes van de doorgedreven vraagstellingen op algemene vergaderingen behaalde ik op 1 december 2008 op de algemene vergadering van Fortis in Utrecht alwaar voorzitter Hessels na een minutenlang kruisverhoor moest toegeven dat de raad van bestuur van Fortis enkel akkoord gegaan was met de voorwaarden van de overheden nadat ze urenlang "gegijzeld" en van de buitenwereld afgesneden werden in een zaal bij de toenmalige CBFA. Tevens slaagde ik erin om burggraaf Davignon het vuur aan de schenen te leggen en zo zijn ondergang in Brussel in gang zette. Op 2 december 2008 werd Davignon na een bloedstollende algemene vergadering nipt weggestemd als nieuwe voorzitter van de raad van bestuur. Ook Ageas werd uit de klauwen van BNP-Paribas gered dankzij de enorme druk die door meester Modrikamen, Deminor en mezelf opgelegd werd en waardoor we het grootste deel van de aanwezige aandeelhouders van murw geslagen zombies omtoverden tot weerbare strijders die de propaganda van de regering en de media naar de prullenbak stemden. Het spreekt voor zich dat zulke verwezenlijkingen totaal onmogelijk gemaakt worden door virtuele algemene vergaderingen die op alle mogelijke manieren kunnen gemanipuleerd worden.
Zo komen we uiteraard ook bij ons aller Nationale Bank alwaar men in 1993 zonder enige compensatie alle cruciale rechten van de aandeelhouders bij wet afschafte om ongestoord de reserves te kunnen plunderen. De misdaden die de jongste decennia bij de NBB gepleegd werden tarten iedere verbeelding en de fysieke algemene vergadering is in feite de enige overblijvende mogelijkheid voor de privé aandeelhouders om hun rechten te verdedigen en onregelmatigheden bloot te leggen.
De virtuele algemene vergadering vormt een reële bedreiging voor iedere aandeelhouder van beursgenoteerde bedrijven. Ook beleggers die nooit een algemene vergadering bijwonen, alhoewel ze dat in feite af en toe toch zouden moeten doen, moeten beseffen dat er wel degelijk andere aandeelhouders zijn die het vuile werk voor hen opknappen en die voor de raad van bestuur en de grootaandeelhouders een belangrijke hindernis vormen om ongestoord hun gangen te kunnen gaan. Geld en macht zijn zaken waarvoor belangrijke mensen hun ethiek en normbesef aan de kant durven te schuiven.
Daarom moet er actie ondernomen worden:
- Schrijf brieven of stuur mails naar politieke partijen en volksvertegenwoordigers;
- Denk na over mogelijkheden tot verzet tegen deze gevaarlijke maatregel;
- Neem deel aan de betoging op maandag 17 mei te Brussel aan de ingang van de NBB aan de Berlaimontlaan naar aanleiding van de algemene vergadering van de Nationale Bank van België.
