Twitter: Een belangrijke schakel in de dictatoriale ketting.

Voor iedere dictatuur zijn propaganda en censuur levensnoodzakelijke instrumenten en sinds het begin van de Covid19 komedie worden we daar dagelijks mee geconfronteerd.

Op 22 december reageerde ik als volgt op een propaganda Tweet van de Keniaanse overheid en de WGO:

"I am seeing many terrible things happening to vaccinated people.  So, I am not convinced that those not fully tested experimental vaccines are safe.  Moreover it seems that those vaccines are not working, in Israel people are getting their 4th injection.  Why not treat Covid19 patients with HCQ?" 

Enkele minuten later bleek ik geblokkeerd.  Iedereen kon nog wel mijn Twitter account zien doch zelf kon ik mijn account niet meer openen, laat staan volgen wat er op Twitter gebeurde of reageren op Tweets.

Als je geblokkeerd wordt, krijg je twee opties:

1. Je verwijdert de tweet die men "gevaarlijk" vindt en daarmee beken je dat je een zware overtreding hebt begaan;
2. Je kan beroep aantekenen.

Ik tekende op een correcte manier en beleefd beroep aan tegen mijn blokkering en na een uur kreeg ik bericht dat mijn beroep verworpen was.  Daar na kreeg ik opnieuw dezelfde opties als hierboven aangegeven.  Ik tekende dus opnieuw beroep aan waarbij ik dit keer aangaf dat er in de wetenschappelijke wereld geen eensgezindheid is over het hele Covid19 gebeuren en dat de toekomst zal duidelijk maken wie het bij het rechte eind heeft.  Ik eindigde mijn beroep met de vraag of een bedrijf als Twitter in zulke materie beter niet neutraal blijft.  Dat is ondertussen vier dagen geleden en sindsdien ontving ik geen teken van leven meer.  Het is dus duidelijk dat je geen keuze hebt, je verwijdert je tweet, waarmee je bekent dat je een fout hebt gemaakt of je blijft geblokkeerd.  Eergisteren sprak ik nog met iemand die al twee maanden in die situatie zit.

Daarom zal ik vanaf vandaag op Twitter braaf blijven, hier en daar wat retweeten, zachte commentaar leveren en voor de belangrijke zaken mijn reactie hier posten.

Het is misschien nuttig dat zoveel mogelijk volgers deze boodschap en de link naar mijn Blog overbrengen op Twitter.

Goud: hoe, wat, waar?

Als gewone sterveling koop je best goud in de vorm van kleine gouden munten.

Bij fysiek goud is de referentie de middenprijs van een kilogram fijn goud.

Als die middenprijs 50.000 euro bedraagt, betaal je bij aankoop +/-50.700 euro (+1,4% premie) en krijg je bij verkoop +/-49.300 euro (-1,4% premie).

Zoals met alle zaken in de wereld van de consument ligt de prijs hoger als de aangekochte  hoeveelheid kleiner is.  Voor kleine gouden munten met een fijn goudgehalte van 5,8 gram bedraagt de premie momenteel +/-4%, hetgeen nog steeds weinig is.

Die kleine hoeveelheden maken het makkelijker om in noodgevallen te kunnen verhandelen.  In een crisissituatie kun je bijvoorbeeld met je bakker afspreken om (in functie van de dan geldende goudprijs) gedurende een maand of vijf maanden dagelijks een brood te krijgen in ruil voor een gouden Louis of Napoleon.  Doch die kleine hoeveelheden hebben nog een ander heel belangrijk voordeel.  Op het moment dat mensen beseffen dat hun fiat geld niks meer waard zal men in paniek richting goud vluchten.  Gewone mensen zullen zich dan zeker geen kilogrammen kunnen permitteren doch een munt van een paar grammen zal voor de meesten nog wel lukken.  Op dat moment zullen de premies op die kleine munten geweldig oplopen en dan kan iemand, die veel van die ondingen bezit, bijvoorbeeld een kilogram gouden muntjes kunnen verkopen en met de opbrengst onmiddellijk anderhalve kilo of meer in staven te kopen.  Vijftig procent meer goud voor dezelfde prijs!

De premies op die kleine munten kunnen op ieder moment wijzigen.  's Morgens betaal je op een Louis 3,5% en op een Napoleon 5% premie en in de namiddag kan dat andersom zijn.  Kies altijd voor de munt met de laagste premie of vertaald: Koop zoveel mogelijk goud met zo weinig mogelijk geld!

Die kleine muntjes hebben nog een groot voordeel, ze kunnen onmogelijk nagemaakt worden.  Een Belgische Louis weegt bruto 6,45 gram en als je bijvoorbeeld 100 Belgische Louis koopt, moeten die exact 645 gram wegen terwijl de munten exact dezelfde grootte en dikte moeten hebben.  Hoe hoger de goudprijs, hoe aantrekkelijker het wordt voor malafide personen om staven of grote munten na te maken.  Het soortelijk gewicht van goud bedraagt 19,32 dat van wolfraam 19,30.  Een kilogram goud kost 58.000 dollar, een kilogram wolfraam kost 100 dollar.  Daar moet geen tekening bij gemaakt worden.

www.goldforex.be   blijft voor mij de referentie voor een goed overzicht van de gangbare munten en de premies met alle belangrijke informatie over  gewicht, afmetingen enzovoort.

Speel wat met de informatie die op die website te vinden is en je wordt al snel een echte kenner!

Goud: het eeuwige echte geld!

De jongste weken word ik opnieuw overstelpt met vragen over goud. Na decennialange anti-goudpropaganda is het feit, dat mensen niet meer goed weten hoe met goud om te gaan, wellicht een normaal gegeven. De meest gestelde vragen zijn: Waarom stijgt de goudprijs niet sterker?  Hoe koop ik het best goud?  Hoe komt het dat die goudprijs niet stijgt als die centrale banken zoveel geld in het systeem blijven pompen?  De beurzen stijgen, obligatieprijzen zitten in de stratosfeer, vastgoed blijft stijgen en dat goud blijft maar ter plaatse trappelen?

Goud is de koortsthermometer van het financieel systeem en al gedurende zesduizend jaar een symbool van rijkdom en macht.  Daarom stellen de makers van het waardeloze geld, dat gedekt wordt door schulden die nooit terugbetaald kunnen worden, alles in het werk om de massa weg te houden van deze voor hen levensgevaarlijke materie.  Immers, bij een forse uitbraak van de goudprijs zullen heel veel twijfelaars mee op de trein springen en een kettingreactie veroorzaken met een totaal verlies van vertrouwen in het huidige monetaire systeem tot gevolg.  Dat is trouwens ook de reden waarom periodes van hyperinflatie altijd traag op gang komen doch op een gegeven moment op korte termijn tot hallucinante waardeverliezen leiden.  Het feit dat we vandaag met een inflatie van 7% geconfronteerd worden terwijl de rente nog steeds op een absurde nul procent staat, begint duidelijk veel mensen nerveus te maken.   Het spelletje van de Westerse en Japanse centrale bankiers kan enkel standhouden zolang meer dan 95% van de mensen het spel blijft meespelen.  Het breekpunt ligt wellicht eerder op twee à drie procent doch ik houd eraan om altijd een stevige veiligheidsmarge te nemen.  We gaan dus uit van de overdreven veronderstelling dat het bedrog enkel stand kan houden als meer dan 95% dat bedrog als een normale zaak beschouwen en geloven dat het in hun eigen belang is dat ze dat bedrieglijke spel blijven meespelen.

Er bestaat maar één manier om goud te kopen en dat is fysiek al de rest is Spielerei.
Toch is slecht één procent van de wereldgoudhandel fysiek;
99% is virtueel via futures, opties, termijncontracten, goudrekeningen enzovoort.

De goudmarkt wordt beheerst door de zogenaamde bullion banks die de goudhandel al decennialang controleren en manipuleren.  Deze bullion banks houden de goudprijs kunstmatig laag door vele malen meer virtueel goud te verkopen dan ze fysiek goud als reserve aanhouden.  Momenteel wordt geschat dat deze bullion banks iedere kilogram goud, die ze effectief in hun koffers hebben zitten, meer dan zeshonderd keer verkocht hebben.  Er lopen dus zeshonderd gelukkigen rond die geloven dat ze recht hebben op die ene kilogram en dat ze die gaan krijgen als ze erom vragen.  Dat zoiets problematisch wordt op het moment van de waarheid hoeft verder geen betoog.

Dan komen we bij de kern van de zaak:
Die bullion banks zijn commerciële ondernemingen die geld willen verdienen en iedereen weet dat je grote risico's loopt als je veel meer goederen (goud) gaat verkopen dan je bezit.  Een hefboom van zeshonderd is per definitie dodelijk en dus rijst de vraag waarom die goudhandelaars zulke oncontroleerbare risico's nemen?  Waarom doet een commerciële privé onderneming zaken die neerkomen op financiële zelfmoord?

Het enigma is echter veel kleiner dan op het eerste zicht lijkt.  De grote poppenspelers, die gans het marionettentheater beheren, hebben er via hun politieke vrienden voor gezorgd dat er wetten werden gemaakt die bepalen dat de bullion banks hun contracten mogen afwikkelen in waardeloze cash als er op een bepaald moment meer goud wordt opgevraagd dan er in hun reserves zit.  Zo eenvoudig is dat.  Zij lopen geen enkel risico en kunnen zodoende zoveel  virtueel goud verkopen als ze willen omdat ze bij afwikkelingsproblemen af mogen rekenen met waardeloze meestal digitale vodjes papier.

Gelet op de enorme hoeveelheden liquiditeiten die de centrale bankiers de jongste decennia in het systeem pompten zou de goudprijs vandaag veel hoger dan 5.000 dollar per ounce troy (31,10 gram) moeten staan doch hij blijft nu al bijna tien jaar hangen tussen pakweg 1.100 en 1.900 dollar per ounce, enkele uitschieters niet te na gesproken.  Hiervan wordt gretig gebruikgemaakt door onder andere Rusland en China die sedert het uitbreken van de financiële crisis hun conclusies getrokken hebben en die niet gebonden zijn aan de geheime deals van het Westen en Japan.  Hier ligt ook de reden waarom de ECB, de Federal Reserve, The Bank of England en de Bank of Japan geen kilogram goud bijkopen.  Zij creëren onwaarschijnlijke hoeveelheden vers fiat geld waarmee ze allerhande rommel opkopen doch waardevol goud staat niet op hun kooplijst omdat dit al hun pogingen om de goudprijs laag te houden teniet zou doen.

In de kern is het dus allemaal veel eenvoudiger dan het lijkt.  We bevinden ons vandaag op een belangrijk kantelpunt in de geschiedenis.  Toen Richard Nixon op 15 augustus 1971 het Bretton-Woods akkoord of de goud-dollarstandaard opblies, opende hij de deur voor politici om zoveel geld te creëren als ze nodig hadden om hun korte termijnproblemen op te lossen.  Dat zoiets tot een orgie van schulden zou leiden voorspelde mijn leraar economie in 1974 en zijn verhalen wekten mijn interesse voor de beurs en het goud.  Toen de VS in 1987 de grootste beurscrash uit de geschiedenis oplosten door massa's vers geld in het systeem te pompen eindigde het voorspel en begon de hoofdakte die op haar beurt eindigde bij het uitbreken van de crisis in 2008 waarna we aan de epiloog begonnen.

Na het uitbreken van de crisis in het najaar van 2008 werden wereldwijd wijze mensen opgetrommeld om uit te dokteren wat er verkeerd gelopen was.  Geloof het of geloof het niet doch alle verantwoordelijken voor de crisis (bankiers, regelgevers, wetgevers, overheden allerhande) hadden geen flauw benul wat er gebeurde toen de storm in 2008 losbarstte.  En toen kwamen de conclusies van die wijze mannen en vrouwen en die waren verbazend gelijklopend!  De crisis was het gevolg van:
1. Te veel schulden;
2. Een rente die te laag was om het risico van die schulden te dekken;
3. Financiële instellingen die te groot geworden waren om failliet te laten gaan.

Dertien jaar later:
1. Nog veel meer schulden, iedere dag meer!
2. Rente op nul en in sommige gevallen zelfs onder nul!
3. Nog grotere financiële spelers die te groot geworden zijn om gered te worden!

Als je tot drie kunt tellen weet je hoe deze epiloog gaat eindigen.
Kamiel Spiessens zong het al een aantal jaren geleden:
"Het isj niet moeilijijijk, het isj gemakkelijijijk!"

Wordt straks vervolgd...