Knack publiceerde een openhartig interview met
twee kritische economen, die geen blad voor de mond nemen. Eén van hen, Ivan van
de Cloot, beschuldigt een minister van totaal ontoelaatbaar gedrag en lanceert
vandaag een opmerkelijk moreel appel.
Knack publiceerde een interview
met Ivan Van de Cloot en Johan Van Overtveldt. Het weekblad schrijft
op de webversie:
‘Er zijn in Vlaanderen geen twee economen die zo ijverig, zo hardnekkig en
zo snoeihard zijn voor de politieke
machtshebbers.’
Twee opvallende citaten uit de mond van
Van de Cloot geven de toon aan van het vraaggesprek:
(1) ‘Onlangs reisde er een belangrijke
Vlaamse handelsmissie naar de Verenigde Staten. Ik was er niet bij, maar
achteraf kreeg ik volgend bericht van wat er gezegd is. (neemt een papier en
schraapt de keel): ‘Op de exportmissie in Houston vertelde een topminister
aan de journalisten dat iedereen die kritiek had gegeven op het ACW, één voor
één zouden worden aangepakt. En terwijl hij dat vertelde, maakte hij van zijn
hand een revolver en schoot hij.’ Ik ken de context van die uitspraak niet. Ik
weet niet of de politicus in kwestie iets had gedronken of niet. Ik weet wel dat
ik het er ver over vind.’ (Kris Peeters en Hilde Crevits namen deel aan die
handelsmissie, merkt Knack op. Hilde Crevits behoort tot de ACW-vleugel van haar
partij. Indien het verhaal inderdaad Crevits betreft, wordt het voor haar
onmogelijk om als minister aan te blijven. Opmerkelijk dat deze potentiële
politieke bom bij plaatsing van dit stuk - 8:30 uur - nog niet werd opgepikt
door het vrt-radionieuws, noch door de webversies van De Morgen, De Standaard of deredactie.be)
(2) ‘In IJsland draaien ze zo iemand achter de
tralies. In België mag Swiggers de vereffenaar van haar eigen faillissement
zijn. (zucht) Je krijgt dat in geen enkel serieus land uitgelegd.’
(Francine Swiggers is topvrouw bij Arco, de coöperatieve holding van het
ACW.)
Vanmorgen publiceerde Ivan Van de Cloot
een ‘moreel appel’ waarin hij oproept tot morele ondersteuning. Wij nemen de
tekst hieronder over.
Een moreel appel om in het reine te komen
met een schande:
Wellicht zullen jullie iets vernemen van
het artikel verschenen in Knack vandaag. Ik kreeg de kans voorbije weken een
paar keer mijn overtuiging in de pers uit te leggen over wat mij motiveert in
dit leven. Fundamenteel komt het erop neer dat mijn overtuiging is dat er de
voorbije jaren roekeloos met de toekomst van onze kinderen is omgegaan. Terwijl
mensen me kennen als hyperrationeel in de feitelijke kant van dossiers doe ik
het wel met een enorm gevoel van empathie voor het lot van onze kinderen. Eén daarvan, maar wellicht
hetgene dat achteraf bekeken het wezenlijkste zal blijken te zijn, is het
Dexia-dossier.
Ik moet het niet uitleggen aan jullie, het
is fundamenteel ons bestel ondergravend, hoe:
1. onze maatschappij in gevaar werd
gebracht door een bank risico's te laten nemen die oplopen tot fors meer dan
1000 miljard euro, risico's die niets van doen hadden met de reële economie van
ondernemers (waarvan 437 miljoen in detroit, een stad die al decennia in verval
is, maar een symptoomgeval is);
2. een management perfect op de hoogte was
van de roekeloze risico's met sleutelpersonen in de auditcomités, bespaar me
hier de namen te moeten noemen;
3. geld van een miljoen burgers werd
gebruikt om 96% ervan in één aandeel te beleggen= dexia met het volledig
schenden van het vertrouwen van coöperanten. De enige scheiding tussen die
coöperanten en het speculatief hefboomfonds was een virtuele boekhouding, een
boekhouding die niet strookte met de realiteit en tot het einde een waardering
opnam voor haar dexiapositie tot boven de 8 euro terwijl al jaren de reële koers
slechts een fractie daarvan was;
4. een management van gemeentelijke
holding en arcoholding dat in de dexia-crisis een nieuwe lening aanging terwijl
duidelijk was dat haar vorige lening niet meer terugbetaald kon worden= volgens
ons recht, een zware bestuurdersfout;
5. een management van die holdings die aan
stocklending deden en dus shorten op dexia faciliteerde wat gewetenloos was
aangezien heel het lot van de vennootschap en dus het geld van de coöperanten
afhing van datzelfde aandeel Dexia;
6. En als het allemaal fataal afloopt, de
maatschappij chanteert en, zo ver te willen gaan een bankrun te
organiseren.
Diegenen die dit en meer de voorbije jaren
aangeklaagd hebben, werden ondertussen geïntimideerd,
...
Vandaag
citeert Knack me op erg cassante wijze. Waarom ik dit gezegd heb? Ben ik zelf
niet roekeloos, iets wat ik politiek en deel van het financiewezen
aanwrijf?
Al jaren krijg ik boodschappen van mensen
uit heel ons land dat ze het niet meer aankunnen. Dat ze ofwel het land gaan
verlaten of wanhopige zaken zullen doen (gisteren nog een ondernemer die zei dat
hij zijn zoon ondersteunt om echte "straat"actie te gaan ondernemen, swear to
god).
Voor mij is mijn engagement geen louter theoretische zaak.
In mijn oordeel kan er enkel iets
fundamenteel veranderen, als de aanleiding een zaak is die zo schokkend maar ook
zo maatschappelijk relevant is dat men er niet in KAN slagen om het allemaal in
de doofpot te stoppen.
In mijn nuchtere analyse was deze case
zo'n kans. En ik heb die gegrepen. Vanuit overtuiging en
loyauteit.
Ik heb 2 jonge kinderen van 2 en 7. Ik ben
me bewust dat ik een risico nam. Maar ik probeer mezelf tegenover mijn kinderen
te verantwoorden (en hopelijk zullen ze dat ooit begrijpen) dat ik dit niet
roekeloos was. Ik heb potentiële baten voor de maatschappij afgewogen tegenover
potentiële kosten voor de maatschappij.
Ik heb gehandeld in eer en geweten. Ik
denk tot vandaag dat er een kans is (een enige kans) dat dit een dynamiek in
gang kan zetten waar we allang op zitten te wachten,
Mag ik hopen op jullie ondersteuning op
welke wijze dat mogelijk is?
Getekend: Ivan Van de
Cloot
