In maart 2001 betrad ik de Nationale Bank arena en wat oorspronkelijk bedoeld was als een eenmalig bijwonen van de Algemene Vergadering resulteerde in een strijd die 21 jaar later nog steeds voortduurt. Ik had een aantal eenvoudige vragen voorbereid en het feit dat die vragen met bulderende lachsalvo's van tafel geveegd werden, zorgde voor de nodige prikkelingen. De observatie, dat die belangrijke mensen blijkbaar geen flauw benul hadden van de geschiedenis van de Bank, deed me besluiten om mij bijzonder goed voor te bereiden voor de algemene vergadering van 2002. In 2002 lanceerde Deminor zijn aanval en achteraf bleek dat Deminor zich al vier jaar lang voor aan het bereiden was en al geruime tijd poogde om via discrete onderhandelingen tot een akkoord te komen.
Het grote probleem in het NBB dossier is dat de gemaakte fouten, de plundering van de reserves, de onkunde en de corruptie iedere verbeelding overtreft maar tevens dat de Nationale Bank, dankzij het feit de de Bank ongeveer 9% van de aandelen van de BIB in handen heeft, wereldwijd over enorm veel macht beschikt waardoor men in staat is om zelf persreuzen als Reuters en Bloomberg af te dreigen. Een groot deel van het verhaal kunt U volgen op deze blog en ik ga vandaag niet te ver uitweiden omdat ik mij op de essentie en de actualiteit wil richten.
Aanvankelijk leek de strijd de goede richting uit te gaan doch vanaf het begin was het probleem dat er zich veel te weinig aandeelhouders aansloten bij Deminor. De parasieten, ook gekend als Free Riders, dachten dat Deminor en clowns zoals ikzelf de zaak wel zou regelen en dat zij "gratis" zouden kunnen meegenieten als de verwachte regeling er zou komen. De gierigheid bedroog de wijsheid en toen het aantal aangesloten aandelen in de jaren daarna stelselmatig begon af te brokkelen, werd Deminor op een bepaald moment gedwongen om de handdoek in de ring te gooien, Deminor is uiteraard geen liefdadigheidsinstelling.
Voor de Belgische politici en hun corrupte marionetten bij de Nationale Bank waren twee getallen cruciaal, namelijk het aantal aangesloten aandelen bij de juridische procedures en het aantal aandeelhouders dat zich aanmeldde voor de Algemene Vergadering. Aangezien deze aantallen jaar na jaar afbrokkelden, werd het voor de booswichten kwestie om de zaak dood te laten bloeden. Het feit dat ook vrij snel bleek dat de Belgische rechters bereid waren om de wensen van de Belgische overheid boven het recht van de slachtoffers te plaatsen en de Belgische pers, net zoals bij het Electrabelverhaal en de bankencrisis, niets liever deed dan de andere kant uit te kijken, versterkte de hardnekkigheid van politiek en NBB. In de loop der jaren werden tijdens de algemene vergaderingen tal van spectaculaire schandalen blootgelegd doch telkens weer verscheen daarvan weinig of niks in de openbaarheid. In plaats van aandacht te besteden aan onwaarschijnlijk belangrijk nieuws werden deze zaken netjes verzwegen en vervangen door holle frasen en de propaganda van de corrupte directie.
Toen kwam de bankencrisis en vanaf toen ging het van kwaad naar erger waarbij we in een situatie verzeilden waarbij de Nationale Bank deelnam aan de absurde opkoopprogramma's van de ECB. Het massaal aankopen van waardeloze schulden van failliete eurolanden was een absurditeit waartegen ik mij vanaf het begin sterk verzet heb. Mijn stelling was dat zoiets geen probleem was indien zulke zelfmoordacties ondernomen werden door centrale banken die volledig eigendom waren van de respectievelijke Staten doch dat dit niet kon voor een beursgenoteerde centrale bank waarvan 50% van de aandelen in het bezit van privé aandeelhouders was.
Tussen 2002 en 2006 groeide het NBB verhaal uit tot een bijna volledige dagtaak waarbij ik heel veel opzoekingswerk deed en allerlei initiatieven opzette om meer mensen te informeren en warm te maken doch nadat ik in mijn eigen regio een info-avond organiseerde waarop slechts een handvol geïnteresseerden opdaagden, dacht ik eraan om de handdoek in de ring te gooien. Net op dat ogenblik verschijnt er iemand op het toneel die mij belooft dat hij mij zal bijstaan en helpen waar mogelijk. Dat ging een tijd heel goed doch achteraf gezien bracht de inbreng van die brave ziel de zaak meer schade dan voordeel bij. Het werd een probleem dat zich regelmatig bleef herhalen. Heilige beloftes bleken holle woorden, gegeven woorden werden verbroken en ettelijke keren eindigde bijstand en hulp in regelrecht verraad. De opdracht was eenvoudig: Proberen om zoveel mogelijk mensen te informeren en te mobiliseren op een manier dat het voor iedereen plezant bleef doch meestal begonnen deze medestanders na een tijdje hun eigen koers te varen en onwaarschijnlijk domme dingen te doen. Verschillende keren stonden we op het punt om een doorbraak te forceren doch evenveel keren werden die doorbraken verhinderd, soms door onverwachte gebeurtenissen zoals de dood van Jean-Luc Dehaene doch meestal gewoon door regelrechte sabotage van zogenaamde medestanders die dachten dat ze het warme water hadden uitgevonden.
Het is wat het is, zegt men dan. Na de begrijpelijke opgave van Deminor bleven Jaak Van Der Gucht en ik de forcing voeren doch steeds bleef "onvoldoende steun" het probleem. Nadat Jaak de VZW RESPE(C)T had opgericht, om de financiële pijn van zijn talrijke rechtszaken te verlichten, blijkt ook hier dat veel te weinig aandeelhouders bereid zijn om een inspanning te leveren. Mensen met meer dan honderd aandelen sluiten zich aan met één aandeeltje en leunen achterover in hun luie zetel.
Misschien is het desastreuze nieuws van vorige week (21 september 2022), schrapping van het dividend en het vooruitzicht op enorme verliezen, daarom nu een final boarding call. Wellicht gaan de aandeelhouders nu moeten kiezen tussen een enorm verlies slikken of eindelijk de handen aan de ploeg slaan om recht te doen geschieden. De NBB-story is een eindeloos verhaal van machtsmisbruik, bedrog, oplichting, plunderen van de reserves, corruptie, wanbeheer en sinds 2008 langzaam maar zeker het opzetten van roekeloze acties om zware fouten uit het verleden toe te dekken.
Wat mij betreft mogen zulke flagrante schendingen tegen de regels van deugdelijk bestuur niet ongestraft blijven doch zonder de nodige steun kunnen Jaak en ik de strijd tegen de machtigste organisatie van het land, de Belgische politiek, justitie en de zwijgende pers niet winnen. De enorme waarde van het aandeel Nationale Bank en de vele miljarden, die in de loop van de jaren onterecht naar de Schatkist versluisd werden, werden allemaal uitvoerig op deze blog belicht en werden door Jaak en mij ieder jaar aan de kaak gesteld via onze schriftelijke vragen op de algemene vergadering. Zelf heb ik steeds gesteld dat ik minstens duizend aandeelhouders nodig heb op die algemene vergadering om de zaak in de goede richting te duwen, dit jaar waren het er een paar tientallen.
De kwestie is zodoende eenvoudig:
De misdrijven, die in de loop van de jongste decennia bij de Nationale Bank gepleegd werden, gebeurden op de kap van iedere Belgische burger in het algemeen en de privé aandeelhouders van de Bank in het bijzonder. De enorme verarming, die de Belgische samenleving staat te wachten, is voor een belangrijk stuk het gevolg van de fouten die de onbekwame, politieke marionetten bij de Nationale Bank op hun geweten hebben. De hautaine monetaire analfabeten dachten dat ze ten alle tijde met hun wanbeheer zouden wegkomen doch hun onkunde en arrogantie zorgden er tevens voor dat ze geen rekening hielden met hetgeen zich nu afspeelt. Net als de commerciële bankiers in 2008 niet begrepen wat er hen overkwam, begrijpen de centrale bankiers vandaag niet wat hen nu overkomt. Ik weet het, dat klinkt ongelooflijk doch het is wel de eenvoudige waarheid. ZE WETEN HET NIET!
De vragen luiden zodoende:
Zijn er voldoende aandeelhouders bereid om eindelijk hun steentje bij te dragen om de kosten voor de juridische strijd te delen voor het definitief te laat is?
Zijn er voldoende mensen bereid om één of meerdere aandelen te kopen om meer dan duizend aandeelhouders op de been te krijgen om de algemene vergadering bij te wonen en eventueel andere acties op te zetten?
De klok tikt!!!! Als de bom ontploft vooraleer we ons fatsoenlijk georganiseerd hebben, zal de chaos compleet zijn en krijgen we misschien de kans niet meer om nog te reageren.
