dinsdag 28 mei 2013

Het mysterie van de schuld van de Staat aan de Bank

Het klopt dat het ministerie van Financiën vorig jaar aankondigde dat minister Vanackere de oorlogsschuld van de NBB ging kwijtschelden doch deze informatie was compleet verkeerd hetgeen aantoont dat zelfs de verantwoordelijke minister niet wist hoe de vork juist aan de steel zat.
De waarheid is als volgt: Na de Tweede Wereldoorlog bleek dat, na de verrekening van alle posten, de Staat nog een schuld had bij de NBB van 35 miljard frank.
Om de Staat een plezier te doen in die moeilijke tijden werd overeengekomen dat de Staat slechts 0,1% rente zou betalen op die schuld doch dat men zo snel mogelijk de schuld zou aflossen; Zoals gebruikelijk pleegde de Belgische Staat woordbreuk en werd er slechts één miljard frank terugbetaald zodat er een schuld open bleef staan van 34 miljard frank waar de Staat dus 0,1% rente op moest betalen; Het spreekt voor zich dat die 0,1% bijlange niet volstond om de gevolgen van de inflatie te compenseren zodat die 34 miljard koopkrachtsgewijs jaar na jaar in waarde verminderde waardoor de aandeelhouders van de NBB uiteraard gevoelige schade leden; Uiteindelijk zal de Belgische Staat, gedwongen door de bepalingen van het Verdrag van Maastricht, in 1991 die 34 miljard frank terugbetalen met staatsleningen en toen kwam men op het briljante idee om de privé aandeelhouders opnieuw te beroven; Vanaf 1991 betaalt de NBB ieder jaar 24,4 miljoen euro aan de Belgische Staat voor het geld dat de Staat schuldig was aan de Bank.
De redenering hierachter was de volgende: Tot de nieuwe onteigening van april 2009 was de beruchte 3% regel van toepassing. Die 3% regel stelde dat de Bank alle inkomsten op de rentedragende activa die boven de 3% lagen, moest afdragen aan de Staat; stel dat die 34 miljard aan staatsleningen, die de Staat in 1991 aan de Bank gaf ter aanzuivering van die schuld, een rente van 7% opleverden dan ging er van die 7% automatisch 4% naar de Staat (7%-3% = 4%); Aangezien de Staat voorheen slechts 0,1% betaalde op die schuld, die reeds in de jaren vijftig had moeten aangezuiverd zijn, kwamen de onafhankelijke directeurs van de Bank met de minister van Financiën overeen dat de Bank jaarlijks het verschil tussen de resterende 3%, die voor de Bank waren, en de 0,1% rente die de Staat vroeger op die schuld betaalde aan de Staat verschuldigd was; Sedert 1991 betaalde de NBB aldus 2,9% op die 34 miljard, zijnde 986 miljoen frank per jaar aan de Staat; Na de invoering van de euro werd die 986 miljoen frank dus 24,4 miljoen euro.
Toen men bij de onteigening in 2009 die 3% regel afschafte, was de Bank uiteraard die 24,4 miljoen euro niet meer verschuldigd aan de Staat doch aangezien men waarschijnlijk dacht dat tussen al die miljarden niemand oog zou hebben voor dat relatief kleine bedrag bleef men jaarlijks die 24,4 miljoen euro doorstorten aan de Schatkist.
Eerst de aandeelhouders beroven door die 34 miljard frank te laten wegrotten door de inflatie; Vervolgens diezelfde aandeelhouders laten betalen voor het onrecht dat hen aangedaan werd.
De NBB story, een hallucinant verhaal van een oneindige reeks van onteigeningen zonder compensatie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten