Sedert 1980 volgde ik Electrabel (EBES-Intercom-Unerg) op de voet en nam ik ieder jaar grondig de jaarverslagen door. Na de schandalige wending in het overnamespel rond de Generale Maatschappij in 1988, waarbij de Belgische bourgeoisie en de politiek de Generale op een smerige manier in handen speelden van Suez, werd het voor mij bijna onmiddellijk duidelijk dat het de Fransen voornamelijk te doen was om onze elektriciteit (Tractebel-Electrabel).
Toen ik mij begon te roeren op de algemene vergaderingen van Electrabel kreeg ik vrij snel discreet positieve reacties van enkele topbestuurders die mijn bezorgdheid deelden over het wanbeleid van de Belgische overheid en de mogelijk desastreuse gevolgen van een volledige overname van Tractebel en Electrabel. Dankzij deze bestuurders kreeg ik ook inzicht in de problematiek rond de kerncentrales, de kostprijs ervan en de kost van de noodzakelijke investering voor de verlenging van de levensduur van de nucleaire installaties die 65% van de Belgische stroom leverden. Toen Suez, met hulp van de Franse geheime dienst, spionage-apparatuur liet plaatsen bij Electrabel en daarbij betrapt werd, was het voor mij duidelijk dat het bod op komst was. Op de algemene vergadering van Electrabel dd. donderdag 12 mei stelde ik hierover gerichte vragen doch Gérard Mestrallet beweerde dat zulks nog niet besproken was.
Op 9 augustus 2005, enkele maanden na de bewuste algemene vergadering, kwam het nieuws dat Suez voor de volle honderd procent van Electrabel zou gaan. Het totale prospectus inclusief de jaarverslagen besloeg als ik me niet vergis 902 bladzijden. Zoiets vergt onnoemelijk veel voorbereiding zodat het duidelijk was dat Mestrallet gelogen had. Op het moment dat ik het nieuws vernam was ik aan het wandelen in de bergen rond Lourdes en met de hulp van Onze-Lieve-Vrouw zag ik al gauw het licht.
Op 26 augustus 2005 had ik een persconferentie gepland over de oprichting van NBB4EVER in het dossier van de Nationale Bank en van die gelegenheid maakte ik ook gebruik om mijn visie over het bod van Suez op Electrabel uiteen te zetten. Het prospectus was op dat moment nog niet gepubliceerd zodat de negen aanwezige journalisten bijzonder verbaasd waren over mijn duidelijke uitspraken over hoe Suez de lage biedprijs zou verantwoorden. Mijn stelling luidde dat Suez de redenering zou voeren dat de Belgische kerncentrales (nieuwbouwwaarde 16 miljard euro) door de sluitingsplannen van Verhofstadt & co in feite waardeloos waren en men fors zou moeten investeren in het vervangen van de enorme capaciteit van die centrales. Later, na lang aandringen bij de Bankcommissie zou Suez het als volgt verwoorden in het prospectus van de squeeze out: "Bij onze berekening hielden we geen rekening met de mogelijke verlenging van de levensduur van de Belgische kerncentrales maar wel met de kosten voor de vervanging ervan". Tweemaal bingo om de prijs te drukken!
Toen het prospectus van het oorspronkelijke bod enkele dagen na mijn persconferentie openbaar werd gemaakt bleek dat mijn voorspellingen onwaarschijnlijk correct waren zodat ik een tweede persconferentie belegde. Gelet op de reacties van de journalisten tijdens de eerste opvoering was ik ervan overtuigd dat er minstens dubbel zoveel journalisten zouden verschijnen. Dat bleek een flinke misrekening, in plaats van achttien journalisten kwamen er slechts vier opduiken. Ik dacht dat er ergens iets misgelopen was met de communicatie zodat ik op maandag 10 oktober een derde persconferentie belegde en die werd bijgewoond door welgeteld twee brave persmensen.
Achteraf zou ik vernemen wat er aan de hand was. Suez had naar aanleiding van het bod een enorme publiciteitscampagne gelanceerd met paginagrote kleurenadvertenties in dag- en weekbladen, bijzonder mooie animatiefilmpjes op alle TV-zenders enzovoort. Totale kostprijs van die publiciteitscampagne, zo vernam ik achteraf, bedroeg meer dan twaalf miljoen euro en de stouterds, die het in hun hoofd zouden halen om negatieve berichten op de frontpagina te plaatsen, zouden geen deel van die heerlijke koek krijgen. Als je vandaag berekent wat het uit handen geven van Electrabel en het politieke geklungel rond elektriciteit ons gekost heeft, word je gewoonweg duizelig. De enorme stijging van de elektriciteitsprijs, vooral taksen allerhande en distributiekosten, het feit dat Suez alle winsten naar Frankrijk sluist en er zelfs in slaagt om Electrabel verlies te laten maken waardoor de Staat ontelbare miljoenen verliest aan inkomsten, het risico op black-outs... Je wordt er echt niet goed van als je daar over nadenkt.
Zo word je als gewone burger beduveld door politici die geacht worden het Algemeen Belang te dienen. Je wordt tevens buitenspel gezet en in de steek gelaten door de media die, in plaats van correcte informatie te verspreiden, de propaganda uitbraken en het smeergeld opstrijken. Van mij hebben onze politici, banksters en media geen schrik doch als ik steun van andere gewone mensen zou krijgen is alles mogelijk. Tijd om de rekening op te maken en ze te presenteren aan de verantwoordelijken!
woensdag 9 januari 2019
dinsdag 8 januari 2019
Tijd voor actie!
Als je het wanbeleid van de voorbije decennia onder ogen neemt en ziet dat de verantwoordelijken steeds ongestraft wegkomen is het duidelijk dat enkel de gewone burger kan zorgen dat de schuldigen ter verantwoording worden geroepen. Dat de Fortis bestuurders, na al hun onvergeeflijke fouten, twee weken geleden vrijuit gingen, zou zelfs een blinde de ogen moeten openen. De grote jongens en meisjes zitten gezellig in hun clubs, controleren politiek en gerecht en zorgen ervoor dat ze steeds buiten schot blijven. De media en iedereen met een beetje naam blijven heel voorzichtig om niet uit de boot te vallen. Boven een bepaald niveau durft niemand het risico te nemen om uitgesloten te worden van al dan niet gemanipuleerde informatie, recepties, feestjes, diners en andere gezellige evenementen. Er wordt weleens geroepen en gefoeterd doch dat houdt dan na enkele dagen op zodat het circus kan verder draaien en de propaganda de schapen terug in de juiste richting kan duwen. Niemand doet de moeite om de mestputten van de Augiasstal te onderzoeken. Zolang de gewone burger niet aangeeft dat het genoeg geweest is, zal de ellende verergeren. Daarom wil ik nogmaals proberen om een aantal mensen, die echte verandering willen, te verzamelen om iets in beweging te brengen.
Wereldwijd hebben politici de burger in slaap gewiegd met kunstmatige groei die ze financierden met schulden en beloftes die nooit kunnen ingelost worden. De schulden die "rijke landen" als België, Frankrijk, Italië, Groot-Brittannië, de Verenigde Staten enz. opgebouwd hebben, kunnen nooit terugbetaald worden en zodoende zullen ze op een bepaald moment weggesaneerd worden door een monetaire reset. Spaarders, pensioenfondsen, levensverzekeraars en andere ongelukkigen zullen hun kapitaal in rook zien opgaan om de last van de staatsschulden terug te brengen tot een draagbaar niveau. De gevolgen van deze ingrepen zijn niet in te schatten doch dat ze niet aangenaam zullen zijn voor het gros van de gewone mensen staat in de sterren geschreven.
Vanaf 1995 begon ik te waarschuwen tegen de gevaarlijke ontwikkelingen in de financiële wereld waar derivaten en windhandel langzaam maar zeker de normale activiteiten begonnen te overvleugelen. In 2002 begon ik op de algemene vergaderingen van Fortis, Dexia, KBC en ING jaarlijks vragen te stellen over hun derivatenposities en de mogelijke gevaren die daaraan waren verbonden. Hoe dat afliep en wat daarvan de gevolgen zullen zijn zal in de loop van de komende jaren duidelijk worden.
In 2000 betrad ik het strijdperk toen ik merkte dat de Belgische politici de reserves van onze Nationale Bank begonnen te gebruiken om tekorten en schulden te maskeren. Dat was voor mij de druppel die de spreekwoordelijke emmer deed overlopen. In de loop der jaren was ik meermaals misselijk geworden van alle schandalen die ongestraft de revue passeerden: de Ibramco affaire, het desastreuse Algerijnse gascontract van Willy Claes, de legendarische Limburg-Antwerpen smeerpijp, de Grote Nutteloze werken, de nooit gebruikte milieuboxen, Agusta… Je kon het zo gek niet bedenken of het gebeurde in Belgenland. De criminele feiten en corruptie waren divers doch er was één constante: De schuldigen werden nooit gestraft. Na 2000 volgden de schandalen zich in snel tempo op: het Zilverfonds, de verkoop van overheidsgebouwen tegen spotprijzen en het opnieuw huren ervan tegen topprijzen, het gefoefel met het lege pensioenfonds van de NMBS, de fraude met ABX, frauduleuze begrotingen in evenwicht enzovoort.
Na enkele jaren strijd tegen de corruptie bij de Nationale Bank werd het Electrabel drama opgevoerd. België werd het enige land in de wereld dat zijn monopolie-elektriciteitsproducent verkocht aan een buitenlands bedrijf. Eerst hadden Verhofstadt & co de kerncentrales van Electrabel waardeloos gemaakt door een onuitvoerbare sluiting bij wet vast te leggen en vervolgens kreeg Suez groen licht om Electrabel voor een aalmoes volledig in te palmen. Verhofstadt garandeerde een Gouden Aandeel waardoor de Belgische Staat altijd een stem in het kapittel zou hebben en een overeenkomst waarbij de Belgische aandeelhouders van Suez geen dubbele roerende voorheffing zouden moeten betalen. Achteraf bleken dit loze beloftes om de verkoop zonder problemen door te laten gaan. Zeven jaar lang procedeerde ik tegen die overname en na allerlei procedureslagen kreeg ik uiteindelijk gelijk van het Hof van Cassatie doch tegen die tijd was mijn "energie" uitgeput en begonnen de financiële kosten te zwaar te wegen.
Van al mijn stevige en zwaar gemotiveerde interventies kwam nooit iets in de pers. Op tal van momenten bracht ik raden van bestuur in verlegenheid door onkunde en wanpraktijken bloot te leggen doch 's anderendaags brachten de kranten de propaganda die ze na de algemene vergaderingen privé opgediend kregen. Jan Modaal en ikzelf staan er dus alleen voor. Bij de Nationale Bank kun je rechtstreeks de confrontatie aangaan met de machtigste mensen van ons land en de politieke vrienden die hen benoemd hebben. Als ik voldoende volk op de been krijg om op maandag 20 mei de algemene vergadering van de Nationale Bank om te toveren tot een oase van waarheid en realiteit kunnen we voor paniek zorgen in de hoofdkwartieren van de Belgische politiek.
Wereldwijd hebben politici de burger in slaap gewiegd met kunstmatige groei die ze financierden met schulden en beloftes die nooit kunnen ingelost worden. De schulden die "rijke landen" als België, Frankrijk, Italië, Groot-Brittannië, de Verenigde Staten enz. opgebouwd hebben, kunnen nooit terugbetaald worden en zodoende zullen ze op een bepaald moment weggesaneerd worden door een monetaire reset. Spaarders, pensioenfondsen, levensverzekeraars en andere ongelukkigen zullen hun kapitaal in rook zien opgaan om de last van de staatsschulden terug te brengen tot een draagbaar niveau. De gevolgen van deze ingrepen zijn niet in te schatten doch dat ze niet aangenaam zullen zijn voor het gros van de gewone mensen staat in de sterren geschreven.
Vanaf 1995 begon ik te waarschuwen tegen de gevaarlijke ontwikkelingen in de financiële wereld waar derivaten en windhandel langzaam maar zeker de normale activiteiten begonnen te overvleugelen. In 2002 begon ik op de algemene vergaderingen van Fortis, Dexia, KBC en ING jaarlijks vragen te stellen over hun derivatenposities en de mogelijke gevaren die daaraan waren verbonden. Hoe dat afliep en wat daarvan de gevolgen zullen zijn zal in de loop van de komende jaren duidelijk worden.
In 2000 betrad ik het strijdperk toen ik merkte dat de Belgische politici de reserves van onze Nationale Bank begonnen te gebruiken om tekorten en schulden te maskeren. Dat was voor mij de druppel die de spreekwoordelijke emmer deed overlopen. In de loop der jaren was ik meermaals misselijk geworden van alle schandalen die ongestraft de revue passeerden: de Ibramco affaire, het desastreuse Algerijnse gascontract van Willy Claes, de legendarische Limburg-Antwerpen smeerpijp, de Grote Nutteloze werken, de nooit gebruikte milieuboxen, Agusta… Je kon het zo gek niet bedenken of het gebeurde in Belgenland. De criminele feiten en corruptie waren divers doch er was één constante: De schuldigen werden nooit gestraft. Na 2000 volgden de schandalen zich in snel tempo op: het Zilverfonds, de verkoop van overheidsgebouwen tegen spotprijzen en het opnieuw huren ervan tegen topprijzen, het gefoefel met het lege pensioenfonds van de NMBS, de fraude met ABX, frauduleuze begrotingen in evenwicht enzovoort.
Na enkele jaren strijd tegen de corruptie bij de Nationale Bank werd het Electrabel drama opgevoerd. België werd het enige land in de wereld dat zijn monopolie-elektriciteitsproducent verkocht aan een buitenlands bedrijf. Eerst hadden Verhofstadt & co de kerncentrales van Electrabel waardeloos gemaakt door een onuitvoerbare sluiting bij wet vast te leggen en vervolgens kreeg Suez groen licht om Electrabel voor een aalmoes volledig in te palmen. Verhofstadt garandeerde een Gouden Aandeel waardoor de Belgische Staat altijd een stem in het kapittel zou hebben en een overeenkomst waarbij de Belgische aandeelhouders van Suez geen dubbele roerende voorheffing zouden moeten betalen. Achteraf bleken dit loze beloftes om de verkoop zonder problemen door te laten gaan. Zeven jaar lang procedeerde ik tegen die overname en na allerlei procedureslagen kreeg ik uiteindelijk gelijk van het Hof van Cassatie doch tegen die tijd was mijn "energie" uitgeput en begonnen de financiële kosten te zwaar te wegen.
Van al mijn stevige en zwaar gemotiveerde interventies kwam nooit iets in de pers. Op tal van momenten bracht ik raden van bestuur in verlegenheid door onkunde en wanpraktijken bloot te leggen doch 's anderendaags brachten de kranten de propaganda die ze na de algemene vergaderingen privé opgediend kregen. Jan Modaal en ikzelf staan er dus alleen voor. Bij de Nationale Bank kun je rechtstreeks de confrontatie aangaan met de machtigste mensen van ons land en de politieke vrienden die hen benoemd hebben. Als ik voldoende volk op de been krijg om op maandag 20 mei de algemene vergadering van de Nationale Bank om te toveren tot een oase van waarheid en realiteit kunnen we voor paniek zorgen in de hoofdkwartieren van de Belgische politiek.
vrijdag 21 december 2018
De volgende fase van de financiële crisis.
Vooral onderstaande passage uit mijn opiniestuk lokte nogal wat reacties uit:
"Dura lex sed lex, zo luidt het spreekwoord maar hetzelfde geldt voor de realiteit. Ontelbaren stellen zich de vraag wanneer de volgende crisis zich aan zal dienen. Zij vergissen zich. Er komt geen volgende crisis, wel de volgende fase van de crisis die in 2008 begon."
In plaats van ze één voor één te beantwoorden, zal ik het hier voor iedereen tegelijk doen.
Toen ik in augustus 2007 voorspelde dat de overheden de storm op de financiële markten, als gevolg van de schuldenorgie en de te lage rente, zouden bekampen met nog meer schulden en lagere rentes werd die voorspelling door quasi iedereen weggelachen. Eerst en vooral waren op dat moment nog niet veel mensen overtuigd van het feit dat grote banken in de problemen zouden komen, verder leek het ronduit belachelijk: Een probleem van teveel schulden en een te lage rente oplossen door nog meer schulden te maken en de rente nog verder te verlagen? Dat was voor het gros van de brave spaarders te gek voor woorden.
Doch het gebeurde exact zoals ik het voorspeld had. Alhoewel, exact?
Niet helemaal want het werd nog vele malen gekker dan ik voor mogelijk had gehouden. De ECB die meer dan 2.600.000.000.000 miljard euro in het systeem zou pompen door rommel op te kopen? De Banque de Swiss en de Bank of Japan die ontelbare miljarden creëerden om massaal aandelen op te potten? Zo dwaas had ik het me niet ingebeeld.
Maar dan gebeurt het onvoorstelbare: Daar waar mijn voorspelling uit 2007 als te gek voor woorden werd beschouwd, werd het kwadraat ervan ineens als een goddelijke ingeving geprezen. Draghi's dronkemanspraat in Londen op 26 juli 2012 werd als een hemels orakel door journalisten, beleggers en brave burgers onthaald:
https://www.youtube.com/watch?v=7jPE8hqrhOw
De grootste financiële crisis uit de geschiedenis ging opgelost worden door ze veel erger te maken dan ze was door de rakkers die ze gecreëerd hadden. Inderdaad, U heeft het goed gelezen: Mario Draghi & co, de mensen die door hun stommiteiten en hebzucht aan de basis lagen van de financiële crisis, gingen hun crisis oplossen door ze groter te maken. Zoiets krijg je zelfs in het vierde leerjaar van de lagere school niet uitgelegd doch centrale bankiers, economen, professoren en 99% van de beleggers slikten het sprookje als zoete koek.
Vanaf dat moment was het wachten op de volgende fase van de grootste financiële crisis uit de geschiedenis. Wanneer breekt die fase aan? Dat is onmogelijk te voorspellen. Misschien beleven we vandaag het voorspel. De financiële crisis van 2008 begon immers ook in juni 2007 toen de eerste problemen met de beruchte ongelukvrije CDO's zich aandienden.
Alles hangt af van volgende vragen:
Hoelang blijft de kudde geloven dat het sprookje waarheid gaat worden?
Hoelang laten de mensen hun spaarcenten nog op rekening staan bij failliete banken?
Wanneer begrijpt de brave burger dat men de crisis in comateuze toestand heeft kunnen houden door het geld waardeloos te maken?
De belangrijkste regel in het beheer van papiergeld is immers de volgende:
Een centrale bank mag geen geld creëren tenzij tegen onderpand van de hoogste kwaliteit!
Vanaf het moment dat de centrale bank vers geld creëert om waardeloze rommel op te kopen wordt het geld automatisch zelf waardeloos. En geloof het of niet, dat is exact wat de centrale bankiers gedaan hebben om failliete banken overeind te houden, door waardeloze rommel terug waarde te geven... Hier ligt de reden waarom Dexia, de grootste financiële ramp die België ooit getroffen heeft, nog steeds het hoofd boven water weet te houden.
De brave lieden die geloven dat obligaties van Italië, Griekenland, Frankrijk, België,... en peperdure technologieaandelen onderpand van de hoogste kwaliteit zijn, mogen hun centen gerust op rekening laten staan bij hun bank. Mensen met een andere mening kopen misschien best zo snel mogelijk fysiek goud. Dat fysieke goud wordt door de Westerse en Japanse centrale banken opzettelijk kunstmatig laag gehouden omdat men heel goed weet dat goud de enige echte koortsthermometer van het monetaire systeem is. Rusland, China en andere landen profiteren van deze situatie door maand na maand hun fysieke goudreserves op te drijven en recentelijk kwamen ook Hongarije en Polen het rijtje vervoegen.
Het enige positieve aan deze financiële crisis is het feit dat we zoveel tijd krijgen om ons voor te bereiden op het onvermijdelijke. Reeds meer dan tien jaar is de situatie zoals ze is. Iedereen die vijf minuten nadenkt over hetgeen zich de voorbije jaren heeft afgespeeld begrijpt hoe laat het is. En in dit verhaal is het niet anders dan anders: Een paar jaar of enkele uren te vroeg is geen probleem, één seconde te laat en... het is te laat!
"Dura lex sed lex, zo luidt het spreekwoord maar hetzelfde geldt voor de realiteit. Ontelbaren stellen zich de vraag wanneer de volgende crisis zich aan zal dienen. Zij vergissen zich. Er komt geen volgende crisis, wel de volgende fase van de crisis die in 2008 begon."
In plaats van ze één voor één te beantwoorden, zal ik het hier voor iedereen tegelijk doen.
Toen ik in augustus 2007 voorspelde dat de overheden de storm op de financiële markten, als gevolg van de schuldenorgie en de te lage rente, zouden bekampen met nog meer schulden en lagere rentes werd die voorspelling door quasi iedereen weggelachen. Eerst en vooral waren op dat moment nog niet veel mensen overtuigd van het feit dat grote banken in de problemen zouden komen, verder leek het ronduit belachelijk: Een probleem van teveel schulden en een te lage rente oplossen door nog meer schulden te maken en de rente nog verder te verlagen? Dat was voor het gros van de brave spaarders te gek voor woorden.
Doch het gebeurde exact zoals ik het voorspeld had. Alhoewel, exact?
Niet helemaal want het werd nog vele malen gekker dan ik voor mogelijk had gehouden. De ECB die meer dan 2.600.000.000.000 miljard euro in het systeem zou pompen door rommel op te kopen? De Banque de Swiss en de Bank of Japan die ontelbare miljarden creëerden om massaal aandelen op te potten? Zo dwaas had ik het me niet ingebeeld.
Maar dan gebeurt het onvoorstelbare: Daar waar mijn voorspelling uit 2007 als te gek voor woorden werd beschouwd, werd het kwadraat ervan ineens als een goddelijke ingeving geprezen. Draghi's dronkemanspraat in Londen op 26 juli 2012 werd als een hemels orakel door journalisten, beleggers en brave burgers onthaald:
https://www.youtube.com/watch?v=7jPE8hqrhOw
De grootste financiële crisis uit de geschiedenis ging opgelost worden door ze veel erger te maken dan ze was door de rakkers die ze gecreëerd hadden. Inderdaad, U heeft het goed gelezen: Mario Draghi & co, de mensen die door hun stommiteiten en hebzucht aan de basis lagen van de financiële crisis, gingen hun crisis oplossen door ze groter te maken. Zoiets krijg je zelfs in het vierde leerjaar van de lagere school niet uitgelegd doch centrale bankiers, economen, professoren en 99% van de beleggers slikten het sprookje als zoete koek.
Vanaf dat moment was het wachten op de volgende fase van de grootste financiële crisis uit de geschiedenis. Wanneer breekt die fase aan? Dat is onmogelijk te voorspellen. Misschien beleven we vandaag het voorspel. De financiële crisis van 2008 begon immers ook in juni 2007 toen de eerste problemen met de beruchte ongelukvrije CDO's zich aandienden.
Alles hangt af van volgende vragen:
Hoelang blijft de kudde geloven dat het sprookje waarheid gaat worden?
Hoelang laten de mensen hun spaarcenten nog op rekening staan bij failliete banken?
Wanneer begrijpt de brave burger dat men de crisis in comateuze toestand heeft kunnen houden door het geld waardeloos te maken?
De belangrijkste regel in het beheer van papiergeld is immers de volgende:
Een centrale bank mag geen geld creëren tenzij tegen onderpand van de hoogste kwaliteit!
Vanaf het moment dat de centrale bank vers geld creëert om waardeloze rommel op te kopen wordt het geld automatisch zelf waardeloos. En geloof het of niet, dat is exact wat de centrale bankiers gedaan hebben om failliete banken overeind te houden, door waardeloze rommel terug waarde te geven... Hier ligt de reden waarom Dexia, de grootste financiële ramp die België ooit getroffen heeft, nog steeds het hoofd boven water weet te houden.
De brave lieden die geloven dat obligaties van Italië, Griekenland, Frankrijk, België,... en peperdure technologieaandelen onderpand van de hoogste kwaliteit zijn, mogen hun centen gerust op rekening laten staan bij hun bank. Mensen met een andere mening kopen misschien best zo snel mogelijk fysiek goud. Dat fysieke goud wordt door de Westerse en Japanse centrale banken opzettelijk kunstmatig laag gehouden omdat men heel goed weet dat goud de enige echte koortsthermometer van het monetaire systeem is. Rusland, China en andere landen profiteren van deze situatie door maand na maand hun fysieke goudreserves op te drijven en recentelijk kwamen ook Hongarije en Polen het rijtje vervoegen.
Het enige positieve aan deze financiële crisis is het feit dat we zoveel tijd krijgen om ons voor te bereiden op het onvermijdelijke. Reeds meer dan tien jaar is de situatie zoals ze is. Iedereen die vijf minuten nadenkt over hetgeen zich de voorbije jaren heeft afgespeeld begrijpt hoe laat het is. En in dit verhaal is het niet anders dan anders: Een paar jaar of enkele uren te vroeg is geen probleem, één seconde te laat en... het is te laat!
Kerstman gul voor Fortis-top
Naar aanleiding van het buitenvervolging stellen van de voormalige Fortis bestuurders werd volgend artikel gepubliceerd op de website van de VRT:
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2018/12/20/kerstman-gul-voor-fortis-top/
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2018/12/20/kerstman-gul-voor-fortis-top/
woensdag 3 oktober 2018
Overname Electrabel, de black-out story!
Uit mijn brief aan mijn klanten de dato 19 oktober 2005:
Suez is begonnen met een nooit geziene reclamecampagne op radio, televisie en in de geschreven pers. De journalisten zijn hierdoor extra voorzichtig om geen inkomsten uit publiciteit mis te lopen en zodoende komen kleine aandeelhouders weinig doch of niet aan bod. In de eerste weken na het bod heb ik hemel en aarde bewogen om enkele aandeelhouders te vinden om mee de kar te trekken doch dit was boter aan de galg. Noodgedwongen heb ik dan zelf het heft in handen moeten nemen en hoewel het uiteraard niet makkelijk zal zijn om Suez op de knieën te krijgen vond ik het toch mijn plicht om minstens iets te proberen. Deze zaak is te belangrijk om zomaar te passeren. En dan heb ik het niet enkel over geld.
België staat hier zonder slag of stoot één van z'n belangrijkste bedrijven af aan een Franse onderneming die in het verleden bewezen heeft dat ze niet te betrouwen zijn. Kortzichtige politici en geldhaaien zonder ruggengraat benadelen hier in feite ons nageslacht.......
Suez is begonnen met een nooit geziene reclamecampagne op radio, televisie en in de geschreven pers. De journalisten zijn hierdoor extra voorzichtig om geen inkomsten uit publiciteit mis te lopen en zodoende komen kleine aandeelhouders weinig doch of niet aan bod. In de eerste weken na het bod heb ik hemel en aarde bewogen om enkele aandeelhouders te vinden om mee de kar te trekken doch dit was boter aan de galg. Noodgedwongen heb ik dan zelf het heft in handen moeten nemen en hoewel het uiteraard niet makkelijk zal zijn om Suez op de knieën te krijgen vond ik het toch mijn plicht om minstens iets te proberen. Deze zaak is te belangrijk om zomaar te passeren. En dan heb ik het niet enkel over geld.
België staat hier zonder slag of stoot één van z'n belangrijkste bedrijven af aan een Franse onderneming die in het verleden bewezen heeft dat ze niet te betrouwen zijn. Kortzichtige politici en geldhaaien zonder ruggengraat benadelen hier in feite ons nageslacht.......
Abonneren op:
Posts (Atom)