dinsdag 5 oktober 2021

De ontregeling/vernietiging van de Belgische elektriciteitsproductie!

Tot 2000 produceerde Electrabel nog meer elektriciteit dan België verbruikte en werd jaarlijks een flinke portie elektriciteit uitgevoerd.  Vandaag moeten we noodgedwongen een groot deel van onze elektriciteit invoeren en zijn we in noodsituaties volledig afhankelijk van het buitenland.  Hoe is het mogelijk dat een land, dat decennialang de meest efficiënte elektriciteitsproducenten huisvestte en wereldwijd mee aan de top stond op het gebied van nucleaire elektriciteitsproductie en kennis, op 20 jaar tijd degradeerde naar de status van een paria die zijn eigen lot niet meer in handen heeft?

Op het moment dat onze onbekwame, wereldvreemde, corrupte politici op 31 januari 2003 de wet op de sluiting van de Belgische kerncentrales goedkeurden, was het voor de kenners duidelijk dat België in zware problemen ging komen als er niet binnen de twee jaar een duidelijk plan voor de vervanging van meer dan 60% van de Belgische elektriciteitsproductie op tafel gelegd zou worden.  Achttien jaar later wacht de Belgische burger nog steeds op dat cruciale, sluitende plan om onze elektriciteitsvoorziening te verzekeren.

Toen in 2005 Suez een bod op Electrabel lanceerde, kreeg die absurde sluitingswet een speciale betekenis want dat gaf Suez de gelegenheid om een slordige tien miljard euro korting in de wacht te slepen.  Werd een deel van die miljarden gebruikt om de medeplichtige Belgische politici te danken voor hun vrijgevigheid/verraad?  Guy Verhofstadt en Didier Reynders speelden een sleutelrol in dit perfide spel.  Guy Verhofstadt is ondertussen een welstellend man en Didier Reynders werd zowaar opgenomen in het Légion d'Honneur terwijl Pierre Wunsch, die van 2001 en 2008 gepositioneerd was bij Tractebel en Electrabel,  door Reynders beloond werd met de lucratieve en invloedrijke post van gouverneur van de Nationale Bank van België.  Dankzij mijn interventies in het dossier werd Suez, na lang aandringen, gedwongen om het zo te verwoorden:

"Bij onze berekeningen van de waarde van Electrabel werd er geen rekening gehouden met de mogelijke verlenging van de levensduur van de Belgische kerncentrales maar wel met de kosten voor de vervanging ervan".

Geen rekening houden met de mogelijke miljardenbonus maar wel met alle mogelijke extra kosten, het was een droomdeal voor Suez.  Vanaf dat moment was het voor Suez gegarandeerd altijd kassa.  Kerncentrales langer open?  Kassa!  Kerncentrales sluiten?  Suez zit op de eerste plaats om België tegen de gepaste vergoeding de nodige elektriciteit te leveren.  De toenmalige Bankcommissie, onze corrupte politici en de Belgische pers zwegen als vermoord en lieten het passeren.  Dit betekende voor Suez onmiddellijke een bonus van tien miljard euro.  Over de extra inkomsten op lange termijn kan enkel gespeculeerd worden doch dat men je weinig kan maken als je de sleutel in handen hebt om een land zonder stroom te zetten, heb je altijd wel een onwaarschijnlijk strategisch voordeel.

Belangrijk om weten is dat de nieuwbouwwaarde van de Belgische kerncentrales in 2005  16 miljard euro bedroeg en dat met een investering van 300 miljoen euro de levensduur van die performante en volledig afgeschreven centrales op een veilige manier met 20 jaar kon verlengen!  De extreem goedkope en meest milieuvriendelijke elektriciteit lag als het ware voor het oprapen.

Albert Frère, de belangrijkste Belgische aandeelhouder van Electrabel, droomde ervan om eindelijk aanvaard te worden in de comfortabele Parijse salons, dat is er nooit van gekomen.  De Belgische gemeenten waren ook onmiddellijk voorstander omdat de zittende politici dan de kans kregen om een berg geld te verprutsen om hun herverkiezing in 2006 te verzekeren.  Sommige steden en gemeentes waren zelfs zo slim om bijkomend hun belang in DEXIA op te drijven.  Dat bleek een paar jaar later niet zo'n verstandige beslissing.

En wat met de jaarlijkse gulle dividenden van de gemeentes die men jaarlijks zou moeten missen om de begroting op orde te houden?  Zoals ik in 2005 voorspelde en persoonlijk voor het Hof van Beroep te Brussel gepleit heb zouden onze politici dat zouden oplossen door de distributietarieven fors te verhogen.  De manier waarop deze voorspelling tijdens de voorbije 16 jaar uitgekomen is, overtreft echter mijn stoutste dromen.

De belangrijkste vragen die ik destijds stelde en genegeerd werden door de pers:

"Welk land verkoopt zijn monopolie-elektriciteitsproducent aan een buitenlandse holding?"

"Wat gaan daar op lange termijn de gevolgen van zijn?"

De antwoorden op die vragen werden in de loop der jaren geleverd en boezemen angst in voor de toekomst.  Terwijl Electrabel vroeger ieder jaar prachtige winsten genereerde, pakken belastingen betaalde in België en mooie dividenden uitkeerde aan de aandeelhouders werden sinds de overname al vlug alle winsten versluisd naar Parijs en werd Electrabel intussen chronisch verlieslatend.

De productie en distributie van elektriciteit is een complex gegeven waarbij zowel te weinig als teveel stroom op het net voor een black-out zullen zorgen.  Dit betekent dat je alle onbetrouwbare productie zoals zon en wind moet afdekken met andere productie in reserve.  Dat probleem is de oorzaak van de discussies over de nieuwe gascentrales.  De diepgaande studies over de problematiek werden reeds tien jaar geleden uitgevoerd en ik heb de eer en het genoegen gehad om die te kunnen inkijken.  Met een vreemd gevoel kan ik meegeven dat die studies duidelijk aangeven dat in het geval van een zware black-out op veel plaatsen tot meer dan drie dagen kan duren vooraleer mensen terug aangesloten worden op het net.  Een koudegolf in de winter met mist en geen wind en de toestand wordt penibel.  Ik word in Afrika wekelijks geconfronteerd met black-outs en ik kan verzekeren dat het geen pretje is want heel wat zaken waar je gewend aan bent geraakt, kun je moeilijk missen.  Centrale verwarming, kookplaten, warm water, communicatie, elektrische auto's... een groot stuk van ons leven is gekoppeld aan de beschikbaarheid van elektriciteit.  Hoe hebben we het in België zo ver laten komen?  Heeft zowat iedereen zich laten verleiden door het bedrieglijke groene waas voor de ogen?

Wordt vervolgd.....


maandag 3 mei 2021

De historische waarheid over het goud van de Nationale Bank! Schriftelijke vragen AV 7 - 8

 

Vraag 7

Betreffende volgende vermelding op pagina 146 van het jaarverslag van de Nationale Bank over het boekjaar 2020:

De officiële goud- en deviezenreserves van de Belgische Staat, die in de balans zijn opgenomen, worden aangehouden en beheerd door de Bank.”

Inleiding:

De voorbije jaren heb ik via mijn schriftelijke vragen op de algemene vergadering duidelijk de geschiedenis van het goud van de Bank geschetst alsook de manipulatie van de gebruikte terminologie om het goud van de Bank om te toveren in het goud van de Staat.

Het goud is altijd van de Nationale Bank geweest, dat wordt duidelijk aangetoond door de jaarverslagen zodat daarover geen discussie kan bestaan.  Het probleem is uiteraard dat de politiek benoemde directie van de Nationale Bank 82,58% of 1.076 ton van ons goud verkocht heeft aan bodemprijzen om hun politieke bazen te helpen bij het produceren van geflatteerde schuldstatistieken en frauduleuze begrotingen.  Bij deze goudroof werd uitgegaan van de foutieve stelling dat het goud van de Staat was.  Nadat je 82,58% van het goud illegaal onteigend hebt, met als argument dat het goud van de Staat is, wordt het natuurlijk moeilijk om vervolgens toe te geven dat je die 1.076 ton goud per ongeluk verkocht hebt.

Tijdens de algemene vergaderingen van de voorbije zestien jaar heb ik herhaaldelijk duidelijk aangetoond dat tussen 1851 tot en met 1971 er geen enkele discussie de eigenaar van het goud bestond.  In ieder jaarverslag werd er consequent gesproken over het “Goud- en deviezenbezit van de Nationale Bank”.

In het jaarverslag over 1971 luidt het op pagina 53 na 121 jaar nog steeds:

“Goudvoorraad en netto deviezenpositie van de Nationale Bank van België”.

Tussen 1850 en 1971 wordt op geen enkel moment ergens verwezen naar de mogelijkheid dat het goud van de Staat zou zijn.

Nergens wordt de situatie helderder uitgelegd als in het jaarverslag over 1948.  Daar lezen we op pagina 76 het volgende:

“Beschikbare goudvoorraad fr. 27.333.965.142,07

Onbeschikbaar goudsaldo na herwaardering van de goudvoorraad (besluitwet nr 5 dd. 1 mei 1944).

Per 31 december zijn deze twee rubrieken samengebracht op een enkele rekening <<Goudvoorraad>>, tengevolge van de aanwending van de passiefrekening <<Schatkist: onbeschikbare rekening wegens herwaardering (besluitwet nr 5 van 1 mei 1944>> tot de gedeeltelijke delging van de schuld van de Staat tegenover de Bank.”

Vertaling voor de mensen die deze materie niet volledig beheersen:

Na de opwaardering van de goudprijs in 1944 wordt de daardoor gecreëerde (fictieve) meerwaarde op een onbeschikbare reserverekening geplaatst.  Na de grote operatie om de oorlogs-onevenwichten weg te zuiveren blijft de Belgische Staat met een zware openstaande schuld aan de Nationale Bank.  Om deze schuld gedeeltelijk weg te werken wordt de bewuste “onbeschikbare reserverekening” met een saldo van 10.493.184.885 frank overgeheveld naar de “Beschikbare Goudvoorraad” van de Nationale Bank.

Pas vanaf boekjaar 1972 begint men verwarring te zaaien over wie de werkelijke eigenaar van het goud is. Op pagina 62 van het jaarverslag over 1972 volgt er een subtiele verandering, het goud en deviezenbezit van de Nationale Bank verandert in:

“NATIONALE BANK VAN BELGIE: GOUD- EN DEVIEZENRESERVES”

Op pagina 53 van het jaarverslag over 1971 staat er nog heel duidelijk: 

GOUDVOORRAAD EN NETTO DEVIEZENPOSITIE VD NATIONALE BANK VAN BELGIE. 

Zo gaat het altijd wanneer geschiedenis vervalst wordt.

Dat gaat niet brutaal, dat zou immers teveel opvallen.

Het gaat stapje voor stapje.

De jongste jaren, dit jaar op pagina 146  van het jaarverslag, luidt het als volgt:

“De officiële goud- en deviezenreserves van de Belgische Staat, die in de balans zijn opgenomen, worden aangehouden en beheerd door de Bank”.

Alhoewel de meeste leden van de directie van de Bank de jongste 12 jaar moesten toegeven dat het goud wel degelijk van de Bank is werd dit nooit schriftelijk genotuleerd en werd er nadien telkens weer op een sublieme manier professioneel rond de pot gedraaid.

 

Gans deze inleiding toont op overtuigende wijze aan dat het goud sinds de oprichting in 1850 eigendom is van de Bank en haar aandeelhouders...

Dit betekent dat alle vonnissen en arresten van de Belgische rechtbanken over deze materie totaal naast de kwestie zijn en niet gebruikt kunnen worden om onderstaande vraag opnieuw te negeren.

 

 

Vraag:

 

Als de historische jaarverslagen van de Nationale Bank zwart op wit aantonen dat het goud altijd eigendom geweest is van de Bank en haar aandeelhouders...

 

a.

Hoe moeten we dan die toelichting op pagina 146 begrijpen?

De officiële goud- en deviezenreserves van de Belgische Staat, die in de balans zijn opgenomen, worden aangehouden en beheerd door de Bank.” 

Indien de Regentenraad op die eenvoudige vraag geen coherent en geschiedkundig correct antwoord kan formuleren:

b.

Is de regentenraad dan akkoord dat mijn stelling, die ik sinds vele jaren verdedig, correct is?  Deze stelling luidt als volgt:

De Staat heeft 50% van de Bank in handen en zodoende is de Staat eigenaar van 50% van het goud- en de deviezenreserves van de Nationale Bank die beheerd worden door de Nationale Bank;

De privé aandeelhouders van de Nationale Bank van België hebben 50% van de aandelen van de Bank in handen en zijn zodoende eigenaar van de resterende 50% van de goud- en deviezenreserves?

 

Vraag 8

 

Wat gaat de onafhankelijke Regentenraad van de Nationale Bank van België ondernemen om de foutieve interpretatie van de Belgische rechtbanken recht te zetten zodat de historische waarheid terug gerespecteerd wordt?

donderdag 29 april 2021

AV NBB 17 mei 2021 Inleidende opmerkingen en deel 1 schriftelijke vragen!

 Inleidende opmerkingen:

Dankzij de Covid-19 maatregelen was de Algemene Vergadering van de Bank vorig jaar een intern feestje voor de Directie maar hierdoor kregen de aandeelhouders ook voor het eerst een schriftelijk antwoord op de schriftelijke vragen. Uiteraard draaide dit uit op een voorzichtig rond te pot draaien en het zich verschuilen achter juridische uitspraken waarvan, aan de hand van de jaarverslagen van de Bank, duidelijk aangetoond kan worden dat ze kant noch wal raken. Om de lastige vragen te ontwijken werd volgende frase ingelast op pagina 1 van de antwoorden:

"Evenmin bevat deze bundel antwoorden op vragen en deelvragen die geen betrekking hebben op een van de agendapunten, die op geen enkele manier verband houden met de verrichtingen van het boekjaar 2019, die hypothetisch zijn of betrekking hebben op fictieve transacties, die van geschiedkundige aard zijn en op als vraag verpakte ongegronde aantijgingen, verwijten en beschuldigingen."

Hierbij passen enkele bedenkingen:

1. Al 20 jaar lang weigert de Directie pertinent te antwoorden op bijzonder relevante vragen, die soms betrekking hebben op honderden miljoenen en soms zelfs miljarden euro's, die in strijd met de statuten en via dubieuze constructies overgeheveld werden naar de schatkist. De weigering om te antwoorden werd vervolgens gecamoufleerd door de weigering om de gang van zaken tijdens de algemene vergadering correct te notuleren;

2. Omwille van het voorgaande zijn sommige hypothetische vragen of vragen die betrekking hebben op eenvoudige fictieve transacties de enige manier om de fouten uit het verleden bloot te leggen. Dit vloeit voort uit de weigering in het verleden om de antwoorden schriftelijk te notuleren en de weigering om bepaalde ter zake doende uitspraken tijdens de algemene vergaderingen te notuleren en dit soms na langdurig aandringen van de aanwezige aandeelhouders;

3. Enkel de geschiedenis van de Bank en de jaarverslagen uit het verleden kunnen duidelijkheid verschaffen over enkele belangrijke en cruciale twistpunten. De privé aandeelhouders van de Bank zijn de jongste vier decennia op een onwaarschijnlijke manier bedrogen, bestolen en zonder enige compensatie onteigend van het grootste deel van hun eigendom. Dit gebeurde via een lange reeks op maat geschreven wetten en manipulaties die regelrecht indruisen tegen het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens waarin heel duidelijk opgenomen is dat eigenaars nooit uit hun rechten kunnen ontzet worden zonder een passende compensatie;

4. Vragen kunnen en mogen ten alle tijden aantijgingen, verwijten en beschuldigingen bevatten. Een helder en duidelijk antwoord kan die zaken weerleggen of bevestigen.

Mijn vragen zijn helder en klaar, ze worden ondersteund door teksten uit de jaarverslagen van de Bank uit het verleden en leggen de vinger op de zware fouten die de jongste decennia werden gemaakt. Wijlen eregouverneur Verplaetse heeft mij persoonlijk verteld dat hij bij de toenmalige regeringen herhaaldelijk aangedrongen heeft om eerst de privé aandeelhouders uit te kopen vooraleer het gros van het goud van de Nationale Bank van België te liquideren en het via een valuta-truuk op een "onbeschikbare reserverekening" te parkeren. Het feit dat de miljarden op die onbeschikbare reserverekening achteraf via nieuwe onteigeningswetten door politici misbruikt werden om fictieve begrotingen in evenwicht te kunnen presenteren lag eregouverneur Verplaetse zwaar op het hart.

Ik vraag daarom uitdrukkelijk dat mijn vragen één voor één worden beantwoord en de antwoorden duidelijk genummerd worden. Ik dien mijn vragen ruimschoots op tijd in zodat er geen sprake kan zijn van tijdsdruk of andere drogredenen.

Zoals eerder reeds aangegeven per mail maak ik bij deze nogmaals duidelijk dat ik de notulen van de algemene vergadering van maandag 17 mei persoonlijk wens te ondertekenen. Vorig jaar heeft de Directie bewezen dat de notulen op de dag van de algemene vergadering ondertekend kunnen worden. Het is dus duidelijk dat zulks op een Covid19 veilige manier kan gebeuren in de week van 17 mei 2021.

Vraag 1

a. Door wie worden de schriftelijke vragen van de privé aandeelhouders van de Nationale Bank van België beantwoord?

b. Worden die vragen en antwoorden besproken op de voltallige Regentenraad?


Vraag 2

Bij de Nationale Bank van België zijn 2 partijen, die ieder 50% van de aandelen bezitten, in het spel:

1. De privé aandeelhouders die 100% van het kapitaal aangebracht hebben;

2. De Belgische Staat, die nooit één cent geïnvesteerd heeft in de Bank.

Inclusief voordelen van alle aard ontvingen deze partijen over het boekjaar 2020 van de NBB het volgende:

De privé aandeelhouders bruto 21.154.000 euro

De Belgische Staat netto 412.488.550 euro.

Als we zuiver naar de winstverdeling kijken, levert dit volgende bedragen op:

De privé aandeelhouders bruto 21.154.000 euro (7%)

De Belgische Staat netto 288.209.550 euro (93%).

a. Hoe verantwoordt de onafhankelijke Regentenraad dit?

b. Welke onafhankelijke bestuurder vindt dit normaal?

c. Is het mogelijk dat er in de onafhankelijke Regentenraad niemand rekening houdt met de belangen en de rechten van de privé aandeelhouders?

Vraag 3

Het meest duidelijke voorbeeld, van hoe de privé aandeelhouders van de Nationale Bank mishandeld worden, wordt geleverd door het jaarlijks terugkerende verhaal van de 24,4 miljoen euro. Die 24,4 miljoen euro is een boete die de Nationale Bank jaarlijks aan de Belgische Staat betaalt omdat de Belgische Staat het vertikte om een schuld aan de Bank terug te betalen.

Ja, ik weet het! Zelfs een insider moet hoger staande paragraaf een paar keer lezen... en dan begrijpt hij het nog niet omdat het te absurd is voor het menselijke verstand. Ik heb het verhaal de voorbije jaren reeds talloze malen uit de doeken gedaan in mijn schriftelijke vragen doch vandaag houd ik het bij een beknopte uiteenzetting:

Sinds 1948 had de Belgische Staat een openstaande schuld van 842.837.984 euro bij de Nationale Bank en die moest omwille van de invoering van de euro in 1991 terugbetaald worden. Doch onze politici vertikten het om die schuld in 1991 terug te betalen en besloten om het schandaal nog wat groter te maken met een geheim akkoord waarbij de onafhankelijke Nationale Bank akkoord ging met het betalen van een jaarlijkse boete van 24,4 miljoen euro.

Sinds 2011 hebben zowat alle onafhankelijke directeurs en gouverneurs van de Nationale Bank tijdens de algemene vergadering uitdrukkelijk toegegeven dat die 24,4 miljoen euro niet meer verschuldigd is en dat de Belgische regering die geheime overeenkomst moest schrappen. Ook de ECB vond dat het schandaal beëindigd moest worden en onze politici dienden een wetvoorstel in om het ongedaan te maken doch het spel blijft vrolijk voortduren. De arrogantie, het signaal van “ons kan toch niks gebeuren”, de onafhankelijkheid van de Regenten... het druipt er met de tankwagens af.

a. Wanneer gaat de onafhankelijke Regentenraad een einde maken aan dit belachelijke spel?

b. Beseft de onafhankelijke Regentenraad dat ze via de winstverdeling deze onzin onmiddellijk kan beëindigen?

c. Is het nog altijd de regel dat de regering, enige tijd voor de winstverdeling wordt bepaald, laat weten hoeveel er verwacht wordt van de Bank?

d. Voert de onafhankelijke Regentenraad dat bevel dan onafhankelijk en zonder verzet uit?


Vraag 4

Ondertussen betaalde de onafhankelijke Regentenraad dankzij die jaarlijks niet verschuldigde 24,4 miljoen euro (zie vraag 3) sinds 2010 in totaal onterecht 268,4 miljoen euro aan de Belgische Staat.

Vraag: Welke stappen gaat de onafhankelijke Regentenraad, in het kader van de wetgeving op deugdelijk bestuur, zetten om dat aanzienlijke bedrag terug te vorderen?


Vraag 5

Om de absurditeit van die jaarlijkse onterechte betaling van 24,4 miljoen euro nog beter te kaderen:

De privé aandeelhouders van de Bank ontvangen dit jaar een nettodividend van 14,8 miljoen euro!

Dit is 39% minder dan het cadeautje van 24,4 miljoen euro (bovenop de 288 miljoen die in de huidige tijden naar de reserves horen te gaan) dat de onafhankelijke Regentenraad jaarlijks onterecht aan de Belgische Staat schenkt!

Vraag: Nettodividend voor de privé aandeelhouders 14,8 miljoen euro

versus een niet verschuldigd toetje van 24,4 miljoen euro voor de Staat:

Hoe verantwoordt de onafhankelijke Regentenraad dit in het kader van de gelijke behandeling van aandeelhouders en de wetgeving op het deugdelijk bestuur?

woensdag 28 april 2021

Negatieve rente, wat gebeurt er?

Rente is een vergoeding op geld dat uitgeleend wordt.

In normale tijden, toen inflatie nog niet bestond, was rente een vergoeding voor het risico dat je liep.  Nadat de overheden na de Eerste Wereldoorlog inflatie invoerden om de oorlogsschulden weg te inflatteren, moest rente zowel de inflatie compenseren als het risico vergoeden.

Negatieve rente bestaat niet, het is een omschrijving die gebruikt wordt om een illegale belasting op geld te camoufleren.

We bevinden ons vandaag in de eindfase van een spel dat begon bij de Federal Reserve Act die door het Amerikaanse parlement gejaagd werd op 23 december 1913 op een moment dat bijna alle parlementsleden in kerstreces waren.  De essentie was dat de Federal Reserve niet enkel over de koopkracht van de dollar moest waken maar ook naar maximale tewerkstelling moest streven.  Dit terwijl traditionele centrale banken enkel de koopkracht van hun munt moesten garanderen en bewaken.

Tussen pakweg 1815 en 1914 was er voor quasi alle Europese landen sprake van absolute muntstabiliteit. Indien er gedurende een bepaald jaar inflatie de kop op stak werd dat gecounterd door een deflatoir beleid van de centrale bank om de zilver- en nadien de goudstandaard te te respecteren.  Toen na de Eerste Wereldoorlog inflatie werd ingevoerd begon een never ending story van muntontwaardingen die ertoe leidde dat de meeste valuta sinds 1914 +/-99,9% van hun waarde verloren.

Na de Tweede Wereldoorlog voerde men de de goud- dollarstandaard in (Bretton Woods) waarbij de Amerikaanse overheid garandeerde dat de dollar zo goed was als goud en dat de Amerikaanse dollar ten alle tijde door de centrale banken wereldwijd kon ingewisseld worden tegen fysiek goud à rato van 35 dollar voor één ounce troy goud (31,10 gram fijn goud).

Toen de VS zwaar boven hun stand gingen leven en verschillende centrale banken in de jaren zestig hun papieren dollars begonnen om te wisselen in fysiek goud waren er verschillende wanhoopspogingen om de schijn hoog te houden doch uiteindelijk was president Richard Nixon op 15 augustus 1971 genoodzaakt om de terugbetalingen in goud stop te zetten.  In feite kregen politici vanaf dat moment de gelegenheid om zoveel geld te drukken als ze wilden om hun korte-termijnproblemen op te lossen.  In het begin werd dat door FED voorzitter Paul Volcker nog bestreden met hoge rentes doch toen Volcker in augustus 1987 vervangen werd door Alan Greenspan was het hek van de dam.

Op Zwarte Maandag 19 oktober 1987 werd Wall Street getroffen door de grootste beurscrash uit de geschiedenis counterde Greenspan dat door massaal liquiditeiten in de markt te pompen om de beurs er terug bovenop te helpen.  En... het werkte.  Wat normaal gezien had moeten uitdraaien op een recessie van 6 tot 10 jaar werd op enkele maanden tijd omgebogen in een opwaartse trend waar we momenteel nog altijd inzitten.

Aangezien de truuk met de duif gewerkt had, werd dat mirakel nadien bij iedere crisis opnieuw gebruikt.  De Golfoorlogen, de Mexicaanse crisis (1994), de Aziatische crisis (1997), de dotcom bubble (2000), 11 september 2001, allemaal werden ze opgelost door massaal liquiditeiten in de markten te pompen en dat leidde uiteindelijk tot de fameuze bankencrisis in 2008 die, wat dacht U, op dezelfde manier werd opgelost doch nu op een nooit eerder geziene schaal.  Zowat alle grootbanken in de wereld waren failliet doch al het vergokte geld werd vervangen door de belastingbetaler waardoor de sowieso al veel te hoge staatsschulden nu naar onhoudbare niveaus werden gekatapulteerd.

Het probleem in 2008 was tweeledig: veel te veel schulden en een rente die veel te laag was om het risico van die schulden te dekken.  Dat probleem loste men op met nog meer schulden en een nog lagere rente.  De aandachtige lezer zal opmerken dat je een natte kelder niet droog krijgt door er water in te pompen doch zo lieten de overheden het wel uitschijnen.  Je mocht enkel niet in de kelder kijken, gewoon die brave mensen geloven op hun woord was voldoende.

Sindsdien ging het van kwaad naar erger en gingen de centrale banken wereldwijd noodgedwongen staatsleningen opkopen om de overheden van verse schulden te voorzien en er tevens voor te zorgen dat diezelfde overheden kopje ondergingen door de explosie van hun rentelasten.  Een duivels spel waaraan zoveel absurde gevolgen gekoppeld zijn dat men er duizelig van wordt.  In 2008 werd ons geld in feite de facto waardeloos gemaakt doch aangezien de massa zoiets pas geloofd als het te laat is, kan het spel blijven duren tot het vertrouwen weggeblazen wordt.

Wie koopt nu die waardeloze rommel van failliete staten zonder dat men daar rente voor krijgt?

Eerst en vooral die centrale banken uiteraard, maar ook verzekeringsmaatschappijen en pensioenfondsen kopen veel van die rommel.  Waarom?  Omdat die genoodzaakt zijn om dat toxische afval te kopen omdat de definitie van die troep zegt dat dit risicoloze beleggingen zijn.  En omdat die staatsleningen risicoloze beleggingen zijn, moeten verzekeringsmaatschappijen daar geen eigen vermogen tegenover stellen.  Als levensverzekeraars goud of aandelen kopen moeten zij de mogelijke risico's afdekken met eigen vermogen, zeg maar kapitaalverhogingen doorvoeren en daar zijn tegenwoordig wellicht weinig kandidaten voor te vinden.  Vergeet tevens niet dat levensverzekeraars & co op eindvervaldag verplicht zijn om hun klanten 100.000 euro, 1 miljoen euro of weet ik veel uit te betalen.  Of een brood op het moment van uitkering 2 euro of een miljoen euro kost, maakt hun rekening niet.  In het contract staat een bepaald bedrag vermeld en wordt er met geen woord gerept over een koppeling aan de koopkracht.

Onthoud vooral dat men Uw spaargeld waardeloos aan het maken is en neem de nodige voorzorgen om te vermijden dat een leven van hard werken en sparen um sonst geweest is.

Persoonlijk voorspelde ik in oktober 2007 dat de bom in de financiële wereld ging barsten, dat de overheden de problemen zouden counteren met meer schulden, dat dit op termijn tot nog grotere problemen zou leiden tot op het moment dat men genoodzaakt zou zijn om de onvermijdelijke reset van het systeem door te voeren.  Vanaf oktober 2007 voorspelde ik tevens dat men nooit zou toegeven dat men de crisis van 2008 verkeerd aangepakt had.  Men zou vertellen dat we bijna uit de put geraakt waren doch dat een onverwacht probleem stokken in de wielen gestoken had.  Welk excuus men zou gebruiken wist ik natuurlijk niet. Dat kon een oorlog zijn, een grote natuurramp, het kon eender welke grote onverwachte klap zijn.

En toen... kwam Covid19 en waren schulden en tekorten ineens totaal onbelangrijk en kregen centrale banken de vrije hand om hun idiote streken nog verder uit te breiden... En nu wachten we geduldig op de eindafrekening en die heeft intussen gigantische proporties aangenomen.  Doch... het was voor Uw eigen goed, Uw gezondheid stond immers op het spel, we hadden geen andere keuze...  Als je ziet hoe gewillig de kudde meegaat met het Covid19 verhaaltje... wie gaat er dan nog aan de financiële crisis denken die in juni 2007 begon en tot uitbarsting kwam in het najaar van 2008?  Daar doe ik mijn groene pet voor af!  Subliem gespeeld!

dinsdag 27 april 2021

 Vraag 1

Bij de Nationale Bank van België zijn 2 partijen, die ieder 50% van de aandelen bezitten, in het spel:

  1. De privé aandeelhouders die 100% van het kapitaal aangebracht hebben;
  2. De Belgische Staat, die nooit één cent geïnvesteerd heeft in de Bank.

Inclusief voordelen van alle aard ontvingen deze partijen over het boekjaar 2020 van de NBB het volgende:

De privé aandeelhouders bruto 21.154.000 euro

De Belgische Staat netto          412.488.550 euro.

 

Als we zuiver naar de winstverdeling kijken, levert dit volgende bedragen op:

De privé aandeelhouders bruto 21.154.000  euro (7%)

De Belgische Staat   netto       288.209.550 euro (93%).

 

a. Hoe verantwoordt de onafhankelijke Regentenraad dit?

b. Welke onafhankelijke bestuurder vindt dit normaal?

c. Is het mogelijk dat er in de onafhankelijke Regentenraad niemand rekening houdt met de belangen en de rechten van de privé aandeelhouders?

 

 

 

 

Vraag 2

Het meest duidelijke voorbeeld, van hoe de privé aandeelhouders van de Nationale Bank mishandeld worden, wordt geleverd door het jaarlijks terugkerende verhaal van de 24,4 miljoen euro.  Die 24,4 miljoen euro is een boete die de Nationale Bank jaarlijks aan de Belgische Staat betaalt omdat de Belgische Staat het vertikte om een schuld aan de Bank terug te betalen.

Ja, ik weet het!  Zelfs een insider moet hoger staande paragraaf een paar keer lezen en dan begrijpt hij het nog niet omdat het te absurd is voor het  menselijke verstand.  Ik heb het verhaal de voorbije jaren reeds talloze malen uit de doeken gedaan in mijn schriftelijke vragen doch vandaag houd ik het bij een beknopte uiteenzetting:

Sinds 1948 had de Belgische Staat een openstaande schuld van 842.837.984 euro bij de Nationale Bank en die moest omwille van de invoering van de euro in 1991 terugbetaald worden.  Doch onze politici vertikten het om die schuld in 1991 terug te betalen en besloten om het schandaal nog wat groter te maken met een geheim akkoord waarbij de onafhankelijke Nationale Bank akkoord ging met het betalen van een jaarlijkse boete van 24,4 miljoen euro.

Sinds 2011 hebben zowat alle onafhankelijke directeurs en gouverneurs van de Nationale Bank tijdens de algemene vergadering uitdrukkelijk toegegeven dat die 24,4 miljoen euro niet meer verschuldigd is en dat de Belgische regering die geheime overeenkomst moest schrappen.  De ECB vond dat het schandaal beëindigd moest worden en onze politici dienden een wetvoorstel in om het ongedaan te maken doch het spel blijft vrolijk voortduren.  De arrogantie, het signaal van “ons kan toch niks gebeuren”, de onafhankelijkheid van de Regenten... het druipt er met de tankwagens af.

  1. Wanneer gaat de onafhankelijke Regentenraad een einde maken aan dit belachelijke spel?
  2. Beseft de onafhankelijke Regentenraad dat ze via de winstverdeling deze onzin onmiddellijk kan beëindigen?
  3. Of is het nog altijd de regel dat de regering in januari-februari laat weten hoeveel er verwacht wordt van de Bank en voert de onafhankelijke Regentenraad dat bevel dan onafhankelijk en zonder verzet  op?

 

Vraag 3

Ondertussen betaalde de onafhankelijke Regentenraad dankzij die jaarlijks niet verschuldigde 24,4 miljoen euro (zie vraag 2) sinds 2010 in totaal onterecht 268,4 miljoen euro aan de Belgische Staat.

Welke stappen gaat de onafhankelijke Regentenraad, in het kader van de wetgeving op deugdelijk bestuur, zetten om dat aanzienlijke bedrag terug te vorderen?

 

Vraag 4

Om de absurditeit van die jaarlijkse onterechte betaling van 24,4 miljoen euro nog beter te kaderen:

De privé aandeelhouders van de Bank ontvangen dit jaar een nettodividend van 14,8 miljoen euro!

Dit is 39% minder dan het cadeautje van 24,4 miljoen euro dat de onafhankelijke Regentenraad jaarlijks onterecht aan de Belgische Staat schenkt!

Hoe verantwoordt de onafhankelijke Regentenraad dit in het kader van de gelijke behandeling van aandeelhouders en de wetgeving op het deugdelijk bestuur?