Absurdistan in 't kwadraat!

De vorige post handelt over de situatie in 2013.

Ondanks het feit dat alle directeurs van de Bank al enkele jaren erkennen dat de betaling van die 24,4 miljoen euro absoluut niet meer zou mogen gebeuren, is men in 2014 opnieuw overgegaan tot het betalen van dat niet verschuldigde geld.  Het enige verschil is dat men dit jaar mijn uitleg over de herkomst van die 24,4 miljoen euro als voetnoot op pagina 75 van het jaarverslag weergegeven heeft.

Het verhaal in het kort in klare taal:

In 1948 krijgt de Staat een lening van 35 miljard frank van de Bank tegen een rente van 0,1%;

In plaats dat men er voor zorgt dat die renteloze lening wordt afgelost, laat de onafhankelijke directie van de Bank die 34 miljard frank (één miljard frank van de lening werd terugbetaald) wegrotten door de inflatie;

Op het moment dat het Verdrag van Maastricht in 1991 de Staat verplicht om die schuld aan te zuiveren, sluit men een geheim akkoord waarbij wordt bepaald dat de NBB jaarlijks 986 miljoen frank of 24,4 aan de Staat moet betalen als een soort van schadevergoeding voor het niet nakomen van de verplichtingen van de Belgische Staat.

Het verhaal is dermate absurd dat ieder weldenkend mens moeite heeft het te begrijpen doch het komt hier op neer:
Nadat de aandeelhouders van de Bank beroofd werden van de 34 miljard uit 1948;
moeten ze sedert 1991 jaarlijks bijna een miljard frank aan de Staat betalen voor het geld dat de Staat van hun gestolen heeft.

Bovenop de diefstal van 34 miljard uit 1948 komen dus nogmaals 23 miljard moderne franken.
Bij deze berekening mag je uiteraard niet uit het oog verliezen dat 34 miljard frank in 1948 iets heel anders was dan 34 miljard frank in 1991!

Als iemand ergens nog een absurder verhaal tegenkomt dan had ik dat graag vernomen!

Deze bedragen vallen uiteraard in het niets bij de 400 miljard die de Staat roofde uit de goudreserves van de Nationale Bank.

Het voordeel van het verhaal over die schuld van de Staat aan de Bank is echter dat de oplichters geen ingewikkelde verhalen kunnen opdissen om het voor een buitenstaander onverstaanbaar te maken.