vrijdag 14 september 2012

L'Histoire se répète!

In Knack van 12 september 2012 zet Rik Van Cauwelaert op pagina 42-43 nog eens duidelijk op een rij wat er misgelopen is en wie in de fout ging bij onze geliefde banken.
Enkel en alleen dit artikel maakt het de moeite waard om Knack van deze week aan te schaffen. Hierna geef ik in het kort de inhoud van het artikel weer, gevolgd door enkele overpeinzingen.

Als gevolg van de Grote Depressie en de daaropvolgende bankencrisis ging in 1934 de socialistische Bank van de Arbeid failliet omwille van het feit dat de bank deposito's van klanten had aangewend om risicovolle investeringen te financieren.
Met het Koninklijk Besluit van 22 augustus 1934 legt de rooms-blauwe regering van Charles de Broqueville de scheiding van de deposito- en beleggingsactiviteiten op doch hierdoor kwamen de banken met een nijpend liquiditeitstekort te zitten.
De wet van 22 augustus 1934 was geïnspireerd door de Glass-Steagall Act, die in juni 1933 door de Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt werd doorgedrukt om een einde te maken aan de vermenging van commercieel bankieren en de risicovollere investeringsactiviteiten.
President Clinton zou in 1999 de reeds zwaar uitgeholde Glass-Steagall Act volledig ongedaan maken.
Enkele maanden nadat de gemengde banken werden gesplitst, stond ook de financiële groep rond de Boerenbond op de rand van het faillissement.
1,6 miljard frank aan deposito's van plaatselijke kassen bleek op een onverantwoorde manier geïnvesteerd in aandelen allerhande, die met de helft in waarde waren verminderd.
Om een bankrun te voorkomen moest de regering opnieuw tussenbeide komen.
In totaal pompten de regeringen van Charles de Broqueville en diens opvolger Georges Theunis via de NMKN en het daartoe opgerichte Centraal Bureau voor de Kleine Spaarders, voorgezeten door Louis Franck, de gouverneur van de Nationale Bank, een voor die tijd kolossale drie miljard frank in de noodlijdende financiële instellingen.
De herinnering aan dat pijnlijke verleden vervaagde snel want geen 25 jaar later, in 1959, werd het KB van 1934 voor de eerste keer afgezwakt.
In 1993 maakte de rooms-rode regering Dehaene finaal een einde aan de opgelegde scheiding tussen spaar- en zakenbanken.
Het verschil tussen de ramp in de jaren dertig en vandaag is dat men tachtig jaar geleden nog heel voorzichtig was.
De risicovolle investeringen waren veelal beleggingen in aandelen van bedrijven waarvan er vele de crisis overleefden. Vandaag gaat het over het opzetten waanzinnige constructies en gebakken lucht ter waarde van honderdduizenden miljarden dollars.
De crisis van de jaren dertig zal op termijn dan ook een lachertje blijken te zijn tegenover de zondvloed waarmee we vandaag geconfronteerd worden.
De Grote Depressie mondde uit in een aantal niet zo prettige evenementen in de periode 1938-1945 waarbij de ware aard van de mens in al zijn schoonheid te bewonderen viel.
Aangezien onze grote leiders sedert 1929-1945 blijkbaar heel veel van hun verstand verloren hebben, doet dit het beste verhopen voor de toekomst.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten