Na de liquidatie van Frenand Hautain aanvaardde Louis Franck het aanbod van de regering van nationale unie Jaspar om gouverneur Hautain op te volgen, ofschoon hij voordien geen noemenswaardige rol had gespeeld in de financiële wereld.
Hij had zich in Antwerpen als advocaat gespecialiseerd in het zeevaartrecht.
Op dat terrein verwierf hij internationale faam.
Sinds 1906 had hij als liberaal volksvertegenwoordiger zitting in de Kamer.
De Antwerpse parlementair ontpopte er zich als een van de pioniers van de Vlaamse ontvoogdingsstrijd.
Als gevolg van zijn voortdurende anti-Duitse houding werd hij in maart 1918 naar Duitsland gedeporteerd doch nog voor de wapenstilstand kwam hij reeds vrij.
Van 1918 tot 1924 was hij minister van Koloniën.
Hij verbleef herhaaldelijk in Congo en spande zich in voor een betere organisatie van de kolonie.
Als gouverneur van de NBB bewerkstelligde hij in oktober 1926, samen met Francqui, de succesvolle stabilisatie van de frank. (nvdr Let op: op 27 september werd de ervaren onafhankelijke gouverneur Hautain geliquideerd en enkele dagen later realiseert nieuwkomer Franck de succesvolle stabilisatie van de frank! Lees: Franck voerde blindelings de dictaten van zijn opdrachtgevers uit.)
De overheidsschuld werd geconsolideerd en er werd een nieuwe rekeneenheid gecreëerd, namelijk de belga.
Paralel met de sanering werd ook de Bank grondig hervormd: er werd een regentenraad gevormd die over ruime bevoegdheden beschikte. (nvdr Waartoe dat geleid heeft, weten we ondertussen: De Regentenraad fungeert als schaamlapje om de politieke dictaten een legitiem karakter te geven.)
Tot 1937 mochten ook particuliere bankiers deel uitmaken van die raad.
Toen het Verenigd Koninkrijk in 1931 woordbreuk pleegde en uit de goudstandaard stapte, betekende dat een zware klap voor de NBB die op haar pondenbezit zware verliezen leidde. (nvdr De NBB leerde toen voor het eerst het verschil kennen tussen papieren beloftebonnen van politici, beter gekend als papiergeld, en echt geld, ook gekend als goud.)
Daarna volgde de depreciatie van de dollar.
Na een verbeten deflatiebeleid in 1932-1934 devalueerde de frank met 28% in 1935.
Franck onderging de gebeurtenissen. (nvdr De arme man zal wellicht geen flauw benul gehad hebben van hetgeen hem overkwam en zodoende kon hij weinig anders dan de gebeurtenissen ondergaan.)
In 1937 werd voor het ambt van gouverneur van de NBB voor het eerst een leeftijdsgrens van zevenenzestig jaar ingevoerd.
Franck overleed tijdens de oudejaarsnacht van 1937 op negenzestigjarige leeftijd.
(De Bank, de frank en de euro pagina 280)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten