Jean-Luc Dehaene was ongetwijfeld één van de markantste politici uit de Belgische geschiedenis doch vooraleer onze voormalige premier heilig verklaard wordt toch enkele bedenkingen.
Jean-Luc Dehaene heeft, dankzij zijn politieke vaardigheden, het voortbestaan van de Belgische Staat nog een tijdje kunnen rekken onder meer door een groot deel van de door onze voorouders opgebouwde reserves op te offeren. Premier Dehaene heeft België eveneens kunstmatig in de euro geloodst en dit door bijvoorbeeld het pensioenfonds van de Nationale Bank te nationaliseren en meer dan 80% van de goudreserves, voor het overgrote deel eigendom van het Belgische volk, te liquideren om zo kunstmatig de Staatsschuld te verlagen. Om dat proces te doen slagen, werden en stoemelings zowat alle rechten van de privé aandeelhouders van de NBB bij wet afgeschaft en werden de privé aandeelhouders zonder enige vergoeding voor meer dan de helft onteigend. De geschiedenis zal ons leren dat de kunstmatige toetreding tot de euro de grootste blunder uit de Belgische monetaire geschiedenis was. De regering Dehaene offerde dus een groot deel van onze reserves op om een toegangsticket voor de Euro-Titanic te bemachtigen.
De zware inspanningen, die de Belgische bevolking moest leveren door het Globaal Plan van Dehaene, bezorgden Guy Verhofstadt later de middelen om ons land definitief naar de Filistijnen te helpen. Verhofstadt misbruikte de vrijgekomen ruimte om populariteit te kopen en zijn herverkiezing te verzekeren. Premier Dehaene was vergeten om één en ander bij wet vast te leggen waardoor Verhofstadt vrijelijk de budgettaire ruimte, bedoeld om onze schuld te verminderen, kon misbruiken. Wellicht lag overmoed hier aan de basis en had Jean-Luc Dehaene onvoldoende rekening gehouden met mogelijke onverwachte gebeurtenissen zoals lichtgevende kippen.
Na zijn passage als Belgisch premier speelde hij een belangrijke rol bij o.a. Lernout & Hauspie en Dexia, avonturen waar weinig eer te rapen viel. Bij AB Inbev was zijn passage meer succesvol en streek hij als bestuurder ettelijke miljoenen euro's op dewelke ik hem zeker niet misgun.
Bij Dexia leerde ik onze ex-premier persoonlijk kennen. Tijdens de algemene vergadering van woensdag 9 mei 2012 ging ik urenlang in de clinch met voorzitter Dehaene en bracht ik hem ettelijke keren in zware problemen. Weinig mensen zullen kunnen vertellen dat ze Jean-Luc Dehaene klem konden praten doch tijdens die algemene vergadering slaagde ik daar verschillende malen in. Onze voormalige premier werd gedwongen om dingen te zeggen die hij liever niet wilde vertellen en een drietal keer begon de toenmalige voorzitter van Dexia zelfs te stotteren. Het was zonder meer één van de boeiendste algemene vergaderingen die ik ooit bijgewoond heb. Het spel werd op het scherp van de snee gespeeld, bijwijlen beenhard doch correct en respectvol. Tijdens de vijandelijkheden heb ik verschillende keren duidelijk gesteld dat Dehaene zelf weinig of niks te verwijten viel doch dat de Belgische bevolking en de aandeelhouders van Dexia wel degelijk recht hadden op de waarheid. Ik liet onze voormalige premier dus in zijn waardigheid en heb hem op geen enkel moment persoonlijk aangevallen.
Als zo'n vergadering afgelopen is, ga ik, zeker als het er nogal hevig aan toeging, steeds naar mijn tegenstrever om hem te feliciteren met zijn optreden, hem te bedanken voor het feit dat hij de strijd correct gestreden heeft en om hem uit te nodigen om eventueel later discreet over één en ander van gedachten te wisselen. Bijna alle bestuurders reageren dan op een toffe manier zoals: amai U was vandaag bijzonder goed in vorm, bij sommige van Uw vragen kreeg ik het toch wel even warm, binnenkort nodig ik U uit voor een lunch om één en ander nader toe te lichten.... In al die jaren werd ik slechts enkele keren geconfronteerd met een slechte verliezer en spijtig genoeg was mijnheer Dehaene er één van. Toen ik hem na de vergadering op 9 mei 2012 de hand reikte, reageerde mijnheer Dehaene bijzonder ongepast. Die reactie kan ik enkel omschrijven als onbeschoft, hondsbrutaal en rancuneus. Iedereen kan al eens uit zijn rol vallen en ik heb onze voormalige premier dan ook via verschillende kanalen laten weten dat ik zijn excuses zeer op prijs zou stellen. Wijlen Jean-Luc Dehaene heeft hiervan geen gebruikgemaakt en ik betreur dit ten zeerste.
Uiteraard blijft Jean-Luc Dehaene een markant politicus die een belangrijke rol speelde in de Belgische naoorlogse geschiedenis. Bij deze wens ik de familie Dehaene en alle mensen die hem een warm hart toedroegen veel sterkte toe in deze moeilijke momenten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten