Wellicht hebben de Belgische politici en hun marionetten bij de NBB in 2002 eerst gedacht dat ze het aandeel nog tegen de gemiddelde beurskoers uit die tijd van de beurs zouden kunnen halen. Ik ben ervan overtuigd dat die mensen heel lang gedacht hebben dat de beurskoers hetzelfde was als de waarde. Het besef, dat dit helemaal niet zo is, begint de jongste jaren langzaam maar zeker door te sijpelen.
Je kunt dit het best vergelijken met de veiling van een enveloppe. Iedereen weet dat er in die enveloppe vijftienduizend euro zit doch om een onverklaarbare reden wil niemand meer betalen dan 3.400 euro voor die briefomslag en de verkoop wordt afgehamerd op 3.400 euro. De koper opent zijn envelop en merkt dat er inderdaad vijftienduizend euro in de omslag zit. Hoeveel is die envelop waard? Is die envelop 3.400 of 15.000 euro waard? De eenvoudige waarheid is de volgende: de koper heeft een koopje gedaan, hij heeft 3.400 euro betaald voor iets dat 15.000 euro waard is en in onze wereld zegt men dat de koper slechts een fractie van de werkelijke waarde betaald heeft.
Een Nationale Bank aandeel is meer waard dan 15.000 euro en iemand die er vandaag één koopt, betaalt 3.400 euro voor een envelop waar meer dan vijftienduizend euro inzit. Die koper betaalt minder dan 22% van de werkelijke waarde van die NBB envelop.
Nadat de privé aandeelhouders in juni 2002 hun eerste juridische procedure ingeleid hadden, veranderde het Belgische parlement op 2 augustus 2002 de wet op basis van de argumenten die wij in ons verzoekschrift gebruikt hadden. Dit is totaal onwettig en zoiets ondergraaft iedere geloofwaardigheid van de rechtsstaat doch dit is effectief wat er gebeurde: het spel was begonnen doch men paste de spelregels aan in functie van de behoeften van onze tegenstrevers. Vervolgens werden de gunsten ingeroepen van het politieke Grondwettelijk Hof en de Belgische rechtbanken op alle niveau's.
Een hallucinant spektakel waarvan je enkel kunt hopen dat je er nooit mee te maken krijgt. De tactiek van onze tegenstrevers was die van de uitputting. De procedures, waarvan zij bepaalden hoe ze gingen aflopen, zo lang rekken tot iedereen moedeloos de handdoek in de ring zou gooien. Deze tactiek werkte feilloos doch er was één ezel die zich niet wilde neerleggen bij dit spektakel van willekeur en machtsmisbruik. Toevallig droeg die ezel mijn naam.
Nu zitten de slechte mensen in dit dossier met een probleem: ze kunnen moeilijk zomaar toegeven dat ze al die jaren gelogen en bedrogen hebben en dus blijven ze zich vastklampen aan hun strategie wellicht in de hoop dat ik vandaag of morgen doodval en dat er vervolgens niemand zo gek zal zijn om mijn rol over te nemen.
Welk voordeel hebben de onafhankelijke directeurs en hun opdrachtgevers van CD&V, VLD, SPA, MR, CDH en PS bij het kunstmatig laag houden van de koers van het Nationale Bank aandeel?
Het antwoord op deze vraag is tamelijk eenvoudig: ZIJ HEBBEN DAAR GEEN ENKEL VOORDEEL BIJ.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten