De jongste weken word ik overstelpt met vragen over goud. Na decennialange anti-goudpropaganda is het feit, dat mensen niet meer goed weten hoe met goud om te gaan, wellicht een normaal gegeven. De meest gestelde vragen zijn: Waarom stijgt de goudprijs niet sterker? Hoe koop ik het best goud? Hoe komt het dat die goudprijs niet stijgt als die centrale banken zoveel geld in het systeem blijven pompen? De beurzen stijgen, obligatieprijzen zitten in de stratosfeer, vastgoed blijft stijgen en dat goud blijft maar ter plaatse trappelen?
Goud is de koortsthermometer van het financieel systeem en al gedurende zesduizend jaar een symbool van rijkdom en macht. Daarom stellen de makers van het waardeloos geld, dat gedekt wordt door schulden die nooit terugbetaald kunnen worden, alles in het werk om de massa weg te houden van deze voor hen levensgevaarlijke materie. Immers, bij een forse uitbraak van de goudprijs zullen heel veel twijfelaars mee op de trein springen en een kettingreactie veroorzaken met een totaal verlies van vertrouwen in het huidige monetaire systeem tot gevolg. Dat is trouwens ook de reden waarom periodes van hyperinflatie altijd traag op gang komen doch op een gegeven moment op korte termijn tot hallucinante waardeverliezen leiden. Het spelletje van de Westerse en Japanse centrale bankiers kan enkel standhouden zolang meer dan 95% van de mensen het spel blijft meespelen. De grens ligt wellicht op twee procent doch ik houd eraan om altijd een stevige veiligheidsmarge te nemen. We gaan dus uit van de overdreven veronderstelling dat het bedrog enkel stand kan houden als meer dan 95% dat bedrog als een normale zaak beschouwen en geloven dat het in hun eigen belang is dat ze dat bedrieglijke spel blijven meespelen.
Er bestaat maar één manier om goud te kopen en dat is fysiek al de rest is Spielerei.
Toch is slecht één procent van de wereldgoudhandel fysiek;
99% is virtueel via futures, opties, termijncontracten, goudrekeningen enzovoort.
De goudmarkt wordt beheerst door de zogenaamde bullion banks die de goudhandel al decennialang controleren en manipuleren. Deze bullion banks houden de goudprijs kunstmatig laag door vele malen meer virtueel goud te verkopen dan ze fysiek goud als reserve aanhouden. Momenteel wordt geschat dat deze bullion banks iedere kilogram goud, die ze effectief in hun koffers hebben zitten, meer dan zeshonderd keer verkocht hebben. Er lopen dus zeshonderd gelukkigen rond die geloven dat ze recht hebben op die ene kilogram en dat ze die gaan krijgen als ze erom vragen. Dat zoiets problematisch wordt op het moment van de waarheid hoeft verder geen betoog.
Dan komen we bij de kern van de zaak:
Die bullion banks zijn commerciële ondernemingen die geld willen verdienen en iedereen weet dat je grote risico's loopt als je veel meer goederen (goud) gaat verkopen dan je bezit. Een hefboom van zeshonderd is per definitie dodelijk en dus rijst de vraag waarom die goudhandelaars zulke oncontroleerbare risico's nemen? Waarom doet een commerciële privé onderneming zaken die neerkomen op financiële zelfmoord?
Het enigma is echter veel kleiner dan op het eerste zicht lijkt. De grote poppenspelers, die gans het marionettentheater beheren, hebben er via hun politieke vrienden voor gezorgd dat er wetten werden gemaakt die bepalen dat de bullion banks hun contracten mogen afwikkelen in waardeloze cash als er op een bepaald moment meer goud wordt opgevraagd dan er in hun reserves zit. Zo eenvoudig is dat. Zij kunnen zodoende zoveel virtueel goud verkopen als ze willen omdat ze bij afwikkelingsproblemen af mogen rekenen met waardeloze vodjes papier.
Gelet op de enorme hoeveelheden liquiditeiten die de centrale bankiers de jongste decennia in het systeem pompten zou de goudprijs vandaag veel hoger dan 5.000 dollar per ounce troy (31,10 gram) moeten staan doch hij blijft nu al zes jaar hangen tussen 1.100 en 1.400 dollar per ounce. Hiervan wordt gretig gebruikgemaakt door onder andere Rusland en China die sedert het uitbreken van de financiële crisis hun conclusies getrokken hebben en die niet gebonden zijn aan de geheime deals van het Westen en Japan. Hier ligt ook de reden waarom de ECB, de Federal Reserve, The Bank of England en de Bank of Japan geen kilogram goud bijkopen. Zij creëren onwaarschijnlijke hoeveelheden vers fiat geld waarmee ze allerhande rommel opkopen doch waardevol goud staat niet op hun kooplijst omdat dit al hun pogingen om de goudprijs laag te houden teniet zou doen.
In de kern is het dus allemaal veel eenvoudiger dan het lijkt. We bevinden ons vandaag op een belangrijk kantelpunt in de geschiedenis. Toen Richard Nixon op 15 augustus 1971 het Bretton-Woods akkoord of de goud-dollarstandaard opblies, opende hij de deur voor politici om zoveel geld te creëren als ze nodig hadden om hun korte termijnproblemen op te lossen. Dat zoiets tot een orgie van schulden zou leiden voorspelde mijn leraar economie in 1974 en zijn verhalen wekten mijn interesse voor de beurs en het goud. Toen de VS in 1987 de grootste beurscrash uit de geschiedenis oplosten door massa's vers geld in het systeem te pompen eindigde het voorspel en begon de hoofdakte die op haar beurt eindigde bij het uitbreken van de crisis in 2008 waarna we aan de epiloog begonnen.
Na het uitbreken van de crisis in het najaar van 2008 werden wereldwijd wijze mensen opgetrommeld om uit te dokteren wat er verkeerd gelopen was. Geloof het of geloof het niet doch alle verantwoordelijken voor de crisis (bankiers, regelgevers, wetgevers, overheden allerhande) hadden geen flauw benul wat er gebeurde toen de storm in 2008 losbarstte. En toen kwamen de conclusies van die wijze mannen en die waren verbazend gelijklopend! De crisis was het gevolg van:
1. Te veel schulden;
2. Een rente die te laag was om het risico van die schulden te dekken;
3. Financiële instellingen die te groot geworden waren om failliet te laten gaan.
Tien jaar later:
1. Nog veel meer schulden, iedere dag meer!
2. Rente op nul en in vele gevallen zelfs onder nul!
3. Nog grotere financiële spelers die te groot geworden zijn om gered te worden!
Als je tot drie kunt tellen weet je hoe deze epiloog gaat eindigen.
Kamiel Spiessens zong het al een aantal jaren geleden:
"Het isj niet moeilijijijk, het isj gemakkelijijijk!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten