In totaal roofden onze politici meer dan tien miljard euro uit de reserves van de Bank en dan wordt het verhaal een onwaarschijnlijk epos van hebzucht en zelfoverschatting.
Immers:
Van die tien miljard moest normaal gezien minimum twee miljard naar de privé aandeelhouders gegaan zijn. Acht miljard voor de Staat, twee miljard voor de privé aandeelhouders die ieder 50% van de aandelen bezitten zou voor de speciale NV Nationale Bank van België in overeenstemming met de statuten geweest zijn. Tachtig procent voor de Staat, die nooit één cent in de Bank geïnvesteerd heeft, en twintig procent voor de privé aandeelhouders, die het volledige kapitaal volstort hebben, het zou normaal geweest zijn. De stouterds, die beweren dat de privé aandeelhouders de helft van alles wilden, zijn dus altijd van kwade trouw geweest;
Toen men begon met de plundering van de reserves van de Bank noteerde het aandeel ongeveer 1.200 euro. Had men van die tien miljard toen 600 miljoen euro gebruikt om de privé aandeelhouders uit te kopen aan 3.000 euro per aandeel dan zouden die laatsten een gat in de lucht gesprongen hebben want in die tijd had niemand in de gaten hoe de vork echt aan de steel zat. Zelfs ik schreef destijds aan mijn klanten dat het goud van de Staat was. Het was pas nadat men met de illegale transferts van "onbeschikbare reserves" begon dat ik ben beginnen graven in het verleden en toen was het vrij snel duidelijk dat het spel niet koosjer gespeeld werd. Toenmalig gouverneur Verplaetse heeft me persoonlijk verteld dat hij destijds minister van Financiën Maystadt en premier Dehaene verschillende keren aangemaand heeft om die kleine aandeelhouders uit te kopen omdat daar anders vodden uit zouden voortvloeien indien men dat niet deed.
Had men zodoende van de twee miljard, waarop de privé aandeelhouders recht hadden, zeshonderd miljoen of minder dan een derde gebruikt om hen uit te kopen, was er geen vuiltje aan de lucht geweest. Voor die zeshonderd miljoen zou men in die tijd een buit van meer dan twintig miljard euro binnengehaald hebben! In feite zou toen zes miljard een redelijke overnameprijs geweest zijn voor de aandelen van de privé aandeelhouders maar aangezien niemand op dat moment besefte wat die aandelen waard waren zou 10% van de werkelijke waarde zonder enig probleem geaccepteerd geweest zijn.
Maar die zeshonderd miljoen euro was er teveel aan, ze moesten en zouden de volle pot binnenhalen. Die stomme privé aandeelhouders zouden toch nooit een vuist kunnen maken en kunnen optornen tegen de oppermachtige Nationale Bank, de Belgische overheid, de bevriende Belgische rechters en de doofstomme pers. Destijds was die strategie waterdicht doch niemand kon toen voorspellen dat een paar jaar later internet het onmogelijk zou maken om zulke corrupte spelletjes ongemerkt te blijven spelen. De pers zwijgt als vermoord doch dankzij het internet kunnen mensen als Jaak Van Der Gucht en ikzelf de strijd toch verderzetten. Vervolgens komt het er dan enkel op aan om vol te houden en plezier te beleven aan het feit dat je weet dat je de machtigste mensen van het land slapeloze nachten bezorgt. En... uiteraard blijft geloven dat je op een bepaald moment voldoende brave burgers kunt overtuigen om uit hun luie zetel te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten