Au revoir onafhankelijkheid NBB!

Emile Francqui, vice gouverneur van de Generale Maatschappij, werd vanaf 20 mei 1926 minister zonder portefeuille, zorgde ervoor dat de wet van 26 februari 1926 nooit operationeel werd in de statuten van de Bank. Hij trok het dossier met betrekking tot de verlenging van het emissieprivilege naar zich toe en werkt een eigen voorstel met twee krachtlijnen uit. Ten eerste wilde hij de commerciële functies van de NBB beknotten, zodat haar takenpakket werd gereduceerd tot dat van een louter emissie- en herdisconto-instituut. Ten tweede wou hij haar beleidsorganen zodanig hervormen dat de financiële wereld blijvend greep kreeg op de besluitvorming van de Bank!!!!!!!!!! (De Bank, de frank en de euro pagina 117)

Commentaar: hetgeen ik al jaren verkondig, wordt hier zwart op wit bevestigd door onze vrienden van de NBB.
In 1926 breken politiek en banken hand in hand het pantser van de onafhankelijkheid van de Nationale Bank van België. En dan moet iedereen goed beseffen dat Emile Francqui op 20 mei 1926 niet toevallig benoemd werd tot minister zonder portefeuille in de regering van nationale eenheid Jaspar. Emile Francqui had in zijn hoedanigheid als vice gouverneur van de Generale Maatschappij, die op dat moment een koninkrijk binnen het koninkrijk België was, bewust en gericht de plannen van minister van Financiën Janssen en gouverneur Hautain van de NBB succesvol gesaboteerd.
De sabotage van Francqui leidde op 19 mei 1926 tot de val van de regering Poullet-Vandervelde. Welgeteld één dag later gaat de regering van nationale eenheid onder leiding van Henri Jaspar van start. Als minister zonder portefeuille zal Emile Francqui de natte droom van de Belgische banken waarmaken door korte metten te maken met de onafhankelijkheid van de NBB. Gouverneur Hautain houdt nog even stand doch wordt op 27 september 1926 uit zijn ambt ontheven en vervangen door de gewillige soldaat Louis Franck.
Het zaad voor de huidige crisis wordt op dat moment in de geschiedenis ingezaaid.
Minder dan tien jaar later zullen de grote Belgische banken in grote moeilijkheden verzeilen en zullen hun politieke vrienden hen met de centen van de Belgische belastingbetaler ter hulp snellen.
Waar hebben we dat nog gehoord?