Als je het wanbeleid van de voorbije decennia onder ogen neemt en ziet dat de verantwoordelijken steeds ongestraft wegkomen is het duidelijk dat enkel de gewone burger kan zorgen dat de schuldigen ter verantwoording worden geroepen. Dat de Fortis bestuurders, na al hun onvergeeflijke fouten, twee weken geleden vrijuit gingen, zou zelfs een blinde de ogen moeten openen. De grote jongens en meisjes zitten gezellig in hun clubs, controleren politiek en gerecht en zorgen ervoor dat ze steeds buiten schot blijven. De media en iedereen met een beetje naam blijven heel voorzichtig om niet uit de boot te vallen. Boven een bepaald niveau durft niemand het risico te nemen om uitgesloten te worden van al dan niet gemanipuleerde informatie, recepties, feestjes, diners en andere gezellige evenementen. Er wordt weleens geroepen en gefoeterd doch dat houdt dan na enkele dagen op zodat het circus kan verder draaien en de propaganda de schapen terug in de juiste richting kan duwen. Niemand doet de moeite om de mestputten van de Augiasstal te onderzoeken. Zolang de gewone burger niet aangeeft dat het genoeg geweest is, zal de ellende verergeren. Daarom wil ik nogmaals proberen om een aantal mensen, die echte verandering willen, te verzamelen om iets in beweging te brengen.
Wereldwijd hebben politici de burger in slaap gewiegd met kunstmatige groei die ze financierden met schulden en beloftes die nooit kunnen ingelost worden. De schulden die "rijke landen" als België, Frankrijk, Italië, Groot-Brittannië, de Verenigde Staten enz. opgebouwd hebben, kunnen nooit terugbetaald worden en zodoende zullen ze op een bepaald moment weggesaneerd worden door een monetaire reset. Spaarders, pensioenfondsen, levensverzekeraars en andere ongelukkigen zullen hun kapitaal in rook zien opgaan om de last van de staatsschulden terug te brengen tot een draagbaar niveau. De gevolgen van deze ingrepen zijn niet in te schatten doch dat ze niet aangenaam zullen zijn voor het gros van de gewone mensen staat in de sterren geschreven.
Vanaf 1995 begon ik te waarschuwen tegen de gevaarlijke ontwikkelingen in de financiële wereld waar derivaten en windhandel langzaam maar zeker de normale activiteiten begonnen te overvleugelen. In 2002 begon ik op de algemene vergaderingen van Fortis, Dexia, KBC en ING jaarlijks vragen te stellen over hun derivatenposities en de mogelijke gevaren die daaraan waren verbonden. Hoe dat afliep en wat daarvan de gevolgen zullen zijn zal in de loop van de komende jaren duidelijk worden.
In 2000 betrad ik het strijdperk toen ik merkte dat de Belgische politici de reserves van onze Nationale Bank begonnen te gebruiken om tekorten en schulden te maskeren. Dat was voor mij de druppel die de spreekwoordelijke emmer deed overlopen. In de loop der jaren was ik meermaals misselijk geworden van alle schandalen die ongestraft de revue passeerden: de Ibramco affaire, het desastreuse Algerijnse gascontract van Willy Claes, de legendarische Limburg-Antwerpen smeerpijp, de Grote Nutteloze werken, de nooit gebruikte milieuboxen, Agusta… Je kon het zo gek niet bedenken of het gebeurde in Belgenland. De criminele feiten en corruptie waren divers doch er was één constante: De schuldigen werden nooit gestraft. Na 2000 volgden de schandalen zich in snel tempo op: het Zilverfonds, de verkoop van overheidsgebouwen tegen spotprijzen en het opnieuw huren ervan tegen topprijzen, het gefoefel met het lege pensioenfonds van de NMBS, de fraude met ABX, frauduleuze begrotingen in evenwicht enzovoort.
Na enkele jaren strijd tegen de corruptie bij de Nationale Bank werd het Electrabel drama opgevoerd. België werd het enige land in de wereld dat zijn monopolie-elektriciteitsproducent verkocht aan een buitenlands bedrijf. Eerst hadden Verhofstadt & co de kerncentrales van Electrabel waardeloos gemaakt door een onuitvoerbare sluiting bij wet vast te leggen en vervolgens kreeg Suez groen licht om Electrabel voor een aalmoes volledig in te palmen. Verhofstadt garandeerde een Gouden Aandeel waardoor de Belgische Staat altijd een stem in het kapittel zou hebben en een overeenkomst waarbij de Belgische aandeelhouders van Suez geen dubbele roerende voorheffing zouden moeten betalen. Achteraf bleken dit loze beloftes om de verkoop zonder problemen door te laten gaan. Zeven jaar lang procedeerde ik tegen die overname en na allerlei procedureslagen kreeg ik uiteindelijk gelijk van het Hof van Cassatie doch tegen die tijd was mijn "energie" uitgeput en begonnen de financiële kosten te zwaar te wegen.
Van al mijn stevige en zwaar gemotiveerde interventies kwam nooit iets in de pers. Op tal van momenten bracht ik raden van bestuur in verlegenheid door onkunde en wanpraktijken bloot te leggen doch 's anderendaags brachten de kranten de propaganda die ze na de algemene vergaderingen privé opgediend kregen. Jan Modaal en ikzelf staan er dus alleen voor. Bij de Nationale Bank kun je rechtstreeks de confrontatie aangaan met de machtigste mensen van ons land en de politieke vrienden die hen benoemd hebben. Als ik voldoende volk op de been krijg om op maandag 20 mei de algemene vergadering van de Nationale Bank om te toveren tot een oase van waarheid en realiteit kunnen we voor paniek zorgen in de hoofdkwartieren van de Belgische politiek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten