Sedert 1980 volgde ik Electrabel (EBES-Intercom-Unerg) op de voet en nam ik ieder jaar grondig de jaarverslagen door. Na de schandalige wending in het overnamespel rond de Generale Maatschappij in 1988, waarbij de Belgische bourgeoisie en de politiek de Generale op een smerige manier in handen speelden van Suez, werd het voor mij bijna onmiddellijk duidelijk dat het de Fransen voornamelijk te doen was om onze elektriciteit (Tractebel-Electrabel).
Toen ik mij begon te roeren op de algemene vergaderingen van Electrabel kreeg ik vrij snel discreet positieve reacties van enkele topbestuurders die mijn bezorgdheid deelden over het wanbeleid van de Belgische overheid en de mogelijk desastreuse gevolgen van een volledige overname van Tractebel en Electrabel. Dankzij deze bestuurders kreeg ik ook inzicht in de problematiek rond de kerncentrales, de kostprijs ervan en de kost van de noodzakelijke investering voor de verlenging van de levensduur van de nucleaire installaties die 65% van de Belgische stroom leverden. Toen Suez, met hulp van de Franse geheime dienst, spionage-apparatuur liet plaatsen bij Electrabel en daarbij betrapt werd, was het voor mij duidelijk dat het bod op komst was. Op de algemene vergadering van Electrabel dd. donderdag 12 mei stelde ik hierover gerichte vragen doch Gérard Mestrallet beweerde dat zulks nog niet besproken was.
Op 9 augustus 2005, enkele maanden na de bewuste algemene vergadering, kwam het nieuws dat Suez voor de volle honderd procent van Electrabel zou gaan. Het totale prospectus inclusief de jaarverslagen besloeg als ik me niet vergis 902 bladzijden. Zoiets vergt onnoemelijk veel voorbereiding zodat het duidelijk was dat Mestrallet gelogen had. Op het moment dat ik het nieuws vernam was ik aan het wandelen in de bergen rond Lourdes en met de hulp van Onze-Lieve-Vrouw zag ik al gauw het licht.
Op 26 augustus 2005 had ik een persconferentie gepland over de oprichting van NBB4EVER in het dossier van de Nationale Bank en van die gelegenheid maakte ik ook gebruik om mijn visie over het bod van Suez op Electrabel uiteen te zetten. Het prospectus was op dat moment nog niet gepubliceerd zodat de negen aanwezige journalisten bijzonder verbaasd waren over mijn duidelijke uitspraken over hoe Suez de lage biedprijs zou verantwoorden. Mijn stelling luidde dat Suez de redenering zou voeren dat de Belgische kerncentrales (nieuwbouwwaarde 16 miljard euro) door de sluitingsplannen van Verhofstadt & co in feite waardeloos waren en men fors zou moeten investeren in het vervangen van de enorme capaciteit van die centrales. Later, na lang aandringen bij de Bankcommissie zou Suez het als volgt verwoorden in het prospectus van de squeeze out: "Bij onze berekening hielden we geen rekening met de mogelijke verlenging van de levensduur van de Belgische kerncentrales maar wel met de kosten voor de vervanging ervan". Tweemaal bingo om de prijs te drukken!
Toen het prospectus van het oorspronkelijke bod enkele dagen na mijn persconferentie openbaar werd gemaakt bleek dat mijn voorspellingen onwaarschijnlijk correct waren zodat ik een tweede persconferentie belegde. Gelet op de reacties van de journalisten tijdens de eerste opvoering was ik ervan overtuigd dat er minstens dubbel zoveel journalisten zouden verschijnen. Dat bleek een flinke misrekening, in plaats van achttien journalisten kwamen er slechts vier opduiken. Ik dacht dat er ergens iets misgelopen was met de communicatie zodat ik op maandag 10 oktober een derde persconferentie belegde en die werd bijgewoond door welgeteld twee brave persmensen.
Achteraf zou ik vernemen wat er aan de hand was. Suez had naar aanleiding van het bod een enorme publiciteitscampagne gelanceerd met paginagrote kleurenadvertenties in dag- en weekbladen, bijzonder mooie animatiefilmpjes op alle TV-zenders enzovoort. Totale kostprijs van die publiciteitscampagne, zo vernam ik achteraf, bedroeg meer dan twaalf miljoen euro en de stouterds, die het in hun hoofd zouden halen om negatieve berichten op de frontpagina te plaatsen, zouden geen deel van die heerlijke koek krijgen. Als je vandaag berekent wat het uit handen geven van Electrabel en het politieke geklungel rond elektriciteit ons gekost heeft, word je gewoonweg duizelig. De enorme stijging van de elektriciteitsprijs, vooral taksen allerhande en distributiekosten, het feit dat Suez alle winsten naar Frankrijk sluist en er zelfs in slaagt om Electrabel verlies te laten maken waardoor de Staat ontelbare miljoenen verliest aan inkomsten, het risico op black-outs... Je wordt er echt niet goed van als je daar over nadenkt.
Zo word je als gewone burger beduveld door politici die geacht worden het Algemeen Belang te dienen. Je wordt tevens buitenspel gezet en in de steek gelaten door de media die, in plaats van correcte informatie te verspreiden, de propaganda uitbraken en het smeergeld opstrijken. Van mij hebben onze politici, banksters en media geen schrik doch als ik steun van andere gewone mensen zou krijgen is alles mogelijk. Tijd om de rekening op te maken en ze te presenteren aan de verantwoordelijken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten