Nationale Bank, zo klaar als een klontje!

De Nationale Bank werd in 1850 opgericht met 100% privé kapitaal!

In 1850 bestond inflatie niet, dat was een taboe in die tijd, en dat zou zo blijven tot 1914.  Na de Eerste Wereldoorlog zou men inflatie invoeren om de staatsschulden weg te inflateren (waar hebben we dat nog gehoord).  Dat mondde uit in een devaluatie van de frank met 85%.  Probleem hier is het eerste dividend van 6% van de Nationale Bank.  Dit was en is het basisdividend dat de aandeelhouders een fatsoenlijk basisrendement moest garanderen.  Moest men dat dividend aanpassen aan de inflatie dan zou dat minstens 500 euro per aandeel bedragen en niet 1,5 euro zoals vandaag het geval is.  Dit is een eerste belangrijke manipulatie om de koers van het aandeel kunstmatig laag te houden omdat het tweede dividend, een toetje voor de aandeelhouders als de resultaten het zouden toelaten, nooit evenredig gestegen is met het koopkrachtverlies van het eerste dividend.

Tot 1927 blijven alle reserves voor de volle 100% eigendom van de privé aandeelhouders van de Bank.  Omdat politici schrik krijgen dat die privé aandeelhouders ooit wel eens op het idee zouden kunnen komen om in vereffening te gaan, voert men een wet in waarin bepaald wordt dat, in geval van vereffening, de helft van de reserves toekomen aan de Staat.  Dat wordt geaccepteerd omdat daar een aantal voordelen tegenover stonden.

De Belgische Staat heeft nooit één cent geïnvesteerd in de Nationale Bank.
In 1948 maakt de Belgische Staat misbruik van de nasleep van de oorlog om beslag te leggen op de oorlogswinsten van de Bank ten belope van 265 miljoen frank.  Daarvan wordt 200 miljoen gebruikt om 50% van de aandelen te verwerven.  Op dat moment worden tevens staalharde garanties gegeven dat de Staat nooit misbruik zal maken van het feit dat diezelfde Staat vanaf dat moment voor 50% aandeelhouder wordt.  Die garanties worden in 1993 zonder enige compensatie bij wet afgeschaft om in het ECB project te kunnen stappen.

Vanaf dat moment dacht men dat men zich alles kon veroorloven en begonnen de onteigeningen zonder compensatie een normaal ritueel te worden.  De aandelen zaten echter sterk versnipperd en voor een groot stuk bij financiële instellingen die zich geen problemen met de Nationale Bank konden permitteren zodat het verzet al bij al bescheiden bleef.  Trouwens, als je ziet hoe moeilijk het is, om de waarheid naar buiten te krijgen in een tijd van sociale media, kun je je wel voorstellen hoe het moet geweest zijn in een tijd toen "onafhankelijke" journalisten het monopolie hadden op het verspreiden van nieuws.

En toen kwam de euro waardoor de Nationale Bank haar emissierecht verloor.  Nu hadden onze politici bij de belangrijke operatie in 1927 (zie hoger) toch zelf bedongen dat de Nationale Bank bij het verlies van het emissierecht de beschikbare reserves moest uitkeren.  Dit vormde de basis voor de eerste procedure van Deminor.  Op de website van de ECB stond immers expliciet dat dat emissierecht de exclusieve bevoegdheid was van de ECB.  Geen discussie mogelijk dus doch toen verdween die exclusiviteit van de website van de ECB en werd het emissierecht gedeeld door alle leden van de eurozone.  Als klap op de vuurpijl werd, nadat in juni 2002 de juridische procedure van start ging, de wet in augustus 2002 aangepast om het spel te vervalsen.  Later zal het Grondwettelijk Hof bepalen dat dit geen probleem was aangezien het om een interpretatieve wet ging die uitlegde wat de Belgische volksvertegenwoordigers in 1927 bedoelden met de term "emissierecht" met het oog op de invoering van de euro.  De regels veranderen nadat de procedure gestart is en dat goedpraten met een uitleg die suggereert dat men in 1927 in het Belgische parlement al bezig was met de invoering van de euro.

Ondertussen was men echter ook begonnen met het overhevelen van een groot stuk van de reserves naar de Schatkist.  Ik ben er bijna zeker van dat zij op dat moment zelf niet meer wisten hoe de vork juist aan de steel zat.  Zodoende hebben politici en hun marionetten bij de Nationale Bank de voorbije twintig jaar meer dan 12 miljard euro illegaal overgeheveld naar de Schatkist.  Illegaal omdat het hier om een zuiver inbreuk gaat op het eigendomsrecht dat staat of valt met het axioma dat men niemand mag onteigenen zonder een passende schadevergoeding te bieden.

Mijn vragen over het goud dit jaar geven een prachtig historisch beeld van de waarheid.  Het goud is altijd van de Bank geweest, aangezien de Staat 50% van de aandelen heeft is de helft van het goud van de Staat en de andere helft van de privé aandeelhouders.  Belangrijk in het goudverhaal is dat geen enkele privé aandeelhouder ooit gevraagd heeft om aan de goudvoorraad te prutsen.  Dat was zuiver een politiek spektakel en de daaropvolgende diefstal ook.

Ik zal zo dadelijk mijn vragen over het goud hernemen op deze blog.  Het antwoord, gebaseerd op 169 jaarverslagen is duidelijk verwerkt in de vraag.

De Nationale Bank is de machtigste organisatie van het land, dankzij de 9% participatie in het kapitaal van de Bank voor Internationale Betalingen reikt haar invloed tot in vrijwel alle uithoeken van de wereld.  De NBB kan Reuters en Bloomberg dwingen om gecontroleerde verhalen te deleten en niet te reageren op het feit dat de Belgische regering openlijk zegt dat het amateurs zijn.  Geen enkele financiële journalist in België durft negatieve dingen schrijven over de Nationale Bank want ze willen niet op een zwarte lijst komen.  Banken en vermogensbeheerders willen hun vergunningen niet kwijtspelen en politiek benoemde rechters weten wat hen te doen staat als het over echt belangrijke dingen gaat voor de Staat.  Voor pietluttigheden durft men weleens zijn of haar onafhankelijkheid bewijzen doch als het over een roof van een pak miljarden gaat wordt men voorzichtiger.

Met de komst van de N-VA leek er even een licht aan het eind van de tunnel te schijnen doch in 2011 ging ook de N-VA overstag voor een directeurspost en enkele andere interessante postjes.

De intrinsieke waarde van een aandeel Nationale Bank ligt onweerlegbaar op ongeveer 40.000 euro per aandeel.  Dat de koers amper 2.000 euro bedraagt is te wijten aan het machtsmisbruik van de overheid en hun NBB marionetten, de onwaarschijnlijke willekeur en de lange reeks onteigeningen zonder compensatie waarvan de aandeelhouders het slachtoffer werden.  Het dividend wordt al jaren kunstmatig laag te houden om de koers van het aandeel te drukken en omdat die koers zo laag is, wordt dat aalmoes-dividend plots aantrekkelijk.

Tot zo ver in het kort een historisch overzicht van de realiteit.
De aandeelhouders kunnen in dit verhaal enkel op zichzelf rekenen en mochten we ooit de steun van een kapitaalkrachtige belegger krijgen kan het snel de andere kant uitgaan.  Maar het moet voor iedereen duidelijk zijn dat, zolang de aandeelhouders geen front vormen en/of in hun eigen voeten blijven schieten, ze bij de Nationale Bank rustig zullen blijven wachten tot de twee aanvoerders van het verzet de pijp aan Maarten geven.

Word aandeelhouder en strijd mee voor rechtvaardigheid en eigendomsrecht.

Daarbij niet uit het oog verliezen dat alle ellende, die nu op ons afkomt, voor het grootste stuk te wijten is aan het feit dat de "onafhankelijke" bestuurders van de Nationale Bank nooit oog gehad hebben voor het Algemeen Belang.  Voor al het gefoefel van de Belgische politici sloten zij bewust de ogen of erger, ze praatten het goed.  In feite waren zij bestemd om over onze reserves te waken en ze te beheren als een goed huisvader doch in werkelijkheid hebben ze gewoon voluit het corrupte politieke spel van de jongste decennia meegespeeld.