Dames en heren, beste vrienden,
vandaag zijn we hier samen voor de vijftiende editie van wellicht de meest
hallucinante vertoning in de wereld van beursgenoteerde bedrijven.
Een confrontatie tussen de wettige
eigenaars van de Nationale Bank van België en de vertegenwoordigers van een
politiek establishment dat zich tot doel gesteld heeft de reserves van die
Nationale Bank te misbruiken voor de financiering van een onwaarschijnlijk wanbeleid.
Een confrontatie die het gevolg is
van de verloedering en vervaging van normen en waarden bij mensen die geacht
worden als voorbeeld te fungeren in de maatschappij.
Een confrontatie die reeds vijftien
jaar duurt en waarbij de directie het heeft klaargespeeld om in die periode
geen enkele keer met haar privé aandeelhouders, die het volledige kapitaal van
de vennootschap aangebracht hebben, te praten laat staan te onderhandelen.
Als men in de toekomst zal
terugblikken op hetgeen zich de voorbije decennia bij de Nationale Bank heeft
afgespeeld, zal men beter kunnen begrijpen waarom België steeds meer wordt
afgeschilderd als een failed state of, zoals we vandaag in Knack konden lezen,
een schurkenstaat, een land dat steeds minder in staat is om aan zijn
verplichtingen te voldoen en ondanks een nulrente de schuld met 500 euro per
seconde ziet toenemen.
De voorbije decennia gebruikten de
Belgische politici hun pionnen bij de Nationale Bank voor het overhevelen van
het grootste stuk van de goudreserves van de Bank, de totale eigen
deviezenreserves van de Bank en een
onverantwoord groot deel van de winst naar de Schatkist. Dat hierbij continue de meest fundamentele
eigendomsrechten van de privé aandeelhouders van de Bank geschonden werden, was
voor de politieke benoemde directeurs van de Bank geen hinderpaal omdat zij nu
eenmaal geen keuze hebben: ofwel voeren zij uit wat hen opgelegd wordt ofwel
wordt hun lucratieve benoeming niet verlengd of ingetrokken.
Hier ligt uiteraard de reden waarom
de directeurs van de Bank blijkbaar niet in staat zijn om de meest eenvoudige
zaken te begrijpen. Het is immers
onmogelijk om iemand iets te doen begrijpen als die persoon betaald wordt om
het voor de hand liggende niet te begrijpen.
En zo komt
het dat de privé aandeelhouders van de Bank vandaag opnieuw oog in oog staan
met de zeer machtige mensen waardoor ze jaar na jaar bestolen worden. De feiten tonen echter aan dat die zogezegd
machtige mensen geen enkele macht hebben.
Dat wordt mooi geïllustreerd door het feit dat we vandaag opnieuw
uitgebreid over de onterechte betaling van 24,4 miljoen euro zullen
palaveren. Die 24,4 miljoen is een
buitenaards gegeven, een schadevergoeding die de Bank betaalt aan de Staat
omdat de Staat de Bank bestolen heeft.
Die betaling van die 24,4 miljoen maakt het voor de privé aandeelhouders
echter een stuk makkelijker want het verhaal is zo absurd en onverdedigbaar dat
zowel de directieleden van de Bank als de voormalige ministers van Financiën Vanackere
en Geens publiekelijk hebben toegegeven dat die som onterecht uitgekeerd wordt
aan de Belgische Staat. Vandaag zijn we
vijf jaar verder. Vijf jaar verstreken
sedert de directie op de algemene vergadering toe moest geven dat zij die 24,4
miljoen euro onterecht overmaakte aan de Schatkist doch we stellen vast dat men
bij de Bank zelfs niet over de macht beschikt om onterechte betalingen stop te
zetten. Dit verhaal is illustratief voor de benadeling, de beroving en de
onteigening van de privé aandeelhouders van de Bank. Het illustreert het gevoel van
onaantastbaarheid en straffeloosheid die dit dossier omringt.
En zo
verzeilden we in een vicieuze cirkel waarbij politiek benoemde directeurs
blindelings uitvoeren wat hen opgedragen wordt omdat ze zich gedekt weten door
een regering waarvoor eigendomsrecht een woord zonder waarde geworden is. Deze politiek benoemde directeurs worden
gedekt door corrupte politici die op hun beurt gedekt worden door politiek
benoemde corrupte rechters bij het Grondwettelijk Hof en andere rechtbanken.
De
geschiedenis zal oordelen over hetgeen zich de voorbije decennia afgespeeld
heeft bij de Nationale Bank en de directeurs van de Bank weten net als ik dat
dit oordeel niet fraai gaat zijn. Op kortere termijn moeten de directieleden
van de Bank zich realiseren dat iedereen, die gedurende decennia onrechtmatig
onteigend en beroofd wordt, na verloop van tijd automatisch het universeel
recht op zelfverdediging verkrijgt. Aan
de terreur van de Belgische regeringen en de directeurs van de Nationale Bank,
waarvan de privé aandeelhouders van de Bank de voorbije decennia het
slachtoffer waren, dient zo snel mogelijk een einde gesteld te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten